iüWS"' cn 6pcrfcnftcMa5.
Ben ratal I RhscI-PoIb».
No. 1553.
Zaterdag 8 October 1910.
209 Jaarg
Buitenland.
FEUILLETON.
BRESKENSCHE COURANT.
Abonnement per 3 maanden ƒ0.50, franco per post
door het geheele rijk 0.55, voor België ƒ0.625 en voor
Amerika 1 dollar voor 3 kwartalen bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden aangenomen bij boekhandelaren
en brievengaarders.
Advertentiën van 1 tot en met 5 regels 25 cents, elke
gewone regel meer 5 cents. Groote letters naar plaats
ruimte. Bij abonnement lager tarief.
Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdag
middag te twee ure.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond bij den nil sever C. DIELEMAN te Breskens.
Er is Woensdagochtend in Lissabon,
de hoofdstad van Portugal een zeer
ernstige revolutie uitgebroken.
Men zal zich herinneren, dat op 1 Fe
bruari 1910 de koning en de kroonprins
zijn vermoord geworden, en dat de twee
de zoon Manuel toen als een zeer jeug
dig vorst op den troon is gekomen, met
een ervaring, die gansch niet voldoende
was om een gistend volk te regeeren.
De stemming van den jongen koning
is voortdurend lusteloos geweest.
Noch een verlangen tot instandhou
ding der monarchie', noch eenige belang
stelling in de politieke kwesties van
zijn land waren bij hem aanwezig.
Behalve -dat hierop een sterke critiek
is uitgeoefend, heeft hij ook in den laat-
sten tijd wegens zijn particulier leven
de achting doen verliezen, van hen op
wier aanhang hij kon rekenen, zoomede
van allen die de Katholieke kerk trouw
blijven.
Een verlangen tot herziening dei-
grondwet is onlangs weer sterker naar
voren getreden on van republikeinsche
zijde heeft men zelfs aangedrongen op
eene algemeene volksstemming als het
beste middel om do gevoelens van het
volk te leeren kennen.
Deze republikeinsche neigingen hadden
mede diep wortel geschoten ook onder
de marine en een deel van het leger.
Daardoor heeft thans de opstand een
veol uitgebreider karakter,
Nu heeft de moord op een anti cleri-
caal afgevaardigde dr Bombarda, direc
teur van het krankzinnigengesticht te
Lissabon, ontzettend kwaad bloed gezet,
omdat men de aanleidende oorzaak meen
de te moeten zoeken in godsdienstige en
politieke beweegredenen.
De ongeregeldheden daaruit voortge
komen zijn vrijwel Jiet sein geweest
voor den algemeenen opstand.
Do republikeinsche partij had bevorens
alle telegraafdraden doorgesneden om
zoodoende de tusschenkomst met het
platteland te verhinderen.
Zoo was alle gemeenschap met de
buitenwereld afgesneden, daar zelfs de
treinen niet naar de hoofdstad liepen.
In de haven patrouilleerden overal
barkassen met matrozen, die op de hand
der republikeinen zijn en het havenbe
drijf ook voor de buitenwereld hebben
afgesneden.
De berichten voor zoover die over
den toestand zijn doorgedrongen, zijn
door middel van de draadlooze telegra
fie op de schepen, kunnen verschaft
worden.
Het koninklijk paleis is door een oor
logschip gebombardeerd, terwijl in de
straten hevig gevochten is. Dat nu al
die gebeurtenissen zoo op eens zijn ge
komen, is natuuriijk niet zoo. Ree'ds
langen tijd bestaan die neigingen, die
immer zijn aangewakkerd. Maar de re
publikeinsche partij, hoe zeer" ook veld
winnende, zijn wél wat huiverig geweest
vau de Engelsche vloot, die te Gibraltar
is gestationneerd, en die men meende-
dat Engeland zou gebruiken om het
Portugeesche koningshuis staande te
houden.
De omgang toch tusschen de regee
ringen van Koning Carol en nu van zijn
zoon Manuel met de Engelsche is zeer
hartelijk, en de beide vorsten hebben
zich steeds beijverd nauwe betrekkingen
met het Engelsche hof te onderhouden.
Bovendien heeft Engeland wederkee-
rig groote belangen in Portugal, die
eene inmenging van Engeland in de
binnenlandschen toestand van Portugal
niet onwaarschijnlijk zouden maken.
Of dat nu reeds zou zijn te ontleenen
aan het feit dat een paar Engelsche
kruisers van Gibraltar naar Lissabon
zijn opgestoomd, kan nog moeilijk wor
den aangenomen.
Of de vrees alsof Engeland bij een re
publikeinsche partij niet zoo'n steun
zou vinden als bij de monarchale, wordt
voorhands weerlegd in een der voor
naamste republikeinsche bladen.
Hoe goed het daarin ook moge zijn
ingelicht over de gesteldheid van het
Portugeesche volk, die der Engelschen
ten opzichte van Portugal kent men er
niet, als or wordt beweerd, dat men in
Engeland goed op de hoogte is van wat
er te Portugal gaande was.
Zoo schrijft de Engelsche schrijver
Graham ten bewijze daarvan:
Zes of zeven weken voor de vorige
koning van Portugal werd vermoord
was ik toevallig in een hotel te Busaco.
Daar was ook een gezelschap republi
keinen uit Oporto. Op een villa, in de
buurt van de stad, bracht Franco, toen
minister-president zijn vacantie door.
Allen vertelden mij, dat de koning zeer
weinig gezien was en de minister-presi
dent gehaat. Ik hoorde, dat men den
koning waarschijnlijk tot aftreding zou
dwingen en het leven van den minister
president grootelijks gevaar liep.
Denkende dat het tenminste de Londe-
naars zou interesseeren, zoo al geen
vermaak bereiden, schreef ik aan een
voornaam Londensch blad al wat ik
had gehoord, schoon niet voor de waar
heid instaande. Mijn artikel werd met
verachting op zij gelegd en de hoofd
redacteur schreef me een brief, waarin
hij mij vermaande, dat het onvoorzich
tig was in de rookkamers van hotels
naar de menschen te luisteren, en mij
mededeelde, dat koning Carol door zijn
onderdanen aangebeden, en zijn minis
ter-president vereerd werd als de eenige
eerlijke staatsman in het land.
Neen, zegt Graham verder, men weet
in Engeland niets af van de republi
keinsche partij in Portugal.
Over de omwenteling zelve lezen we
nog, dat Lissabon in handen van de
republikeinsche troepen is en dat de
republiek is uitgeroepen met aanstelling
van een voorloopig bewind.
De nieuwe rood en groeno vlag wap
pert op alle openbare maar ook reeds
van vele particuliere gebouwen.
Bij de in de straten geleverde gevech
ten en bij het bombardeeren van ver
schillende openbare gebouwen zijn tal
van personen gedood men spreekt
van een 100 en meer nog gewond.
285.
(Slot.)
Nogmaals glooiden de bosschen van
Nimovitch in hun herfstpracht, toon de
laatste stralen der ondergaande zon een
kloino groep mensehon beschenen, dio
in de zuidelijke zuilengang van het ou
de kasteel in vriendschappelijken kout
bijeenzaten.
Generaal Alexis Dournof zag met een
blik vol teederheid naar zijn echtgenoo-
te, toen hun bevallige gastvrouw, met
stralenden blik on gloeiende wangen
zeide
Niet waar, gij komt spoedig op
Nimovitch terug. Als ik mij niet ver
gis, hebt ge hier gelukkige, onbezorgde
dagen gesleten.
De oude boomen zullen u altijd har
telijk hun welkom toernischen en het
meer blijft even friseh, even vredig, als
hot altijd is geweest. Ook mij zult ge
steeds hier vinden, om u te begroeten.
Wol zullen mijn boeren en mijn bedien
den de eenige menschen zijn, die ge
hier zult aantreffen, maar, niet waar,
hut oude kasteel zal niet verzuimen u
altijd te herinnoren aan uw gelukkige
wittebroodsdagen. Vergeet het dus
niet 1
Xenia Dournof gaf nauwkeurig acht
op het sprekend gelaat van Marguorite,
toen haar gemaal het oogenblik geko
men achtte, om haar een geheim mede
te deelen, dat hij reeds eenige dagen
lang zorgvuldig in zijn binnenste bewaard
had.
De Dournofs zouden naar Italië gaan,
maar niet voor langen tijd, want hun
plicht zou hun weldra naar St. Peters
burg roepen, naar het winterpaleis aan
de Newa.
Ook gij zult weldra een uitnoodi-
ging ontvangen, Marguerite, die ge niet
moogt en niet kunt afslaan Serge Pla-
toff en Vera zullen u te Warschau wach
ten en misschien zullen zij zelfs hier
heen komen, om u af te halen, wanneer
ge de deuren van uw lief, oud kasteel,
gastvrij voor hen wilt openen. Hebt ge
iets nieuws omtrent uw moeder verno
men Ik bedoel in de laatste dagen
De jonge gravin keek nu den een, dan
de andere met verbazing aan.
NeenMaar is er nieuws vroeg
zij, torwijl zij Xenia onderzoekend aan
zag on het antwoord op haar vraag
scheen te willen lezen in de oogen der
trouwe vriendin, die in de dagen harer
beproeving niet van haar zijde was ge
weken.
Er is een lieve, mooie, oude villa,
ergens in do buurt van Sorrento, zeide
generaal Dournof langzaam en op een
toon, dien hij zoo natuurlijk mogelijk
poogde te maken, die eenmaal aan Vas-
sili Milutin's moeder heeft toebehoord.
Die villa is weer geheel gerestaureerd
en ingericht en Vassili denkt er aan,
daar voor goed zijn intrek in te nemen.
Hij is aan dat huis erg gehecht. Nu
heeft hij mij geschreven, u te verzoeken,
dringend te verzoeken, uw moeder daar
gezelschap te willen komen houden, ge
durende de wintermaanden.
Marguerite's hart jaagde luid en hef
tig in haar boezem, toen zij tevergeefs
een oplossing voor dit raadsel poogde te
vinden. Maar Xenia had de oogen ne
der geslagen en Dournof scheen al zijn
aandacht te wijden aan een blanken,
marmeren zuil, die aan het meer te
midden van een groep treuresschen,
plechtig ten hemel wees.
Ik kan nietmen heeft mij hier
te zeer noodig 1 luidde Marguerite's ant
woord.
Ook niet, als gravin Milutin haar
