ramplbij gewerkt
luitenant Koene melden om verdere opdrachten te vragen. De
burgemeester bood mij een borrel aan vanwege het koude weer en
ik durfde dat niet te weigeren. Daarna kreeg ik toestemming om
naar huis te gaan eten. Lt.Koene nam ik wel eens mee om bij ons te
eten wanneer dat paste. In die dagen werd er meer alcohol
gedronken dan normaal, omdat het zeer koud was, dingen gebeurden
en gebeurd waren die de mensen vlugger naar de fles deden
grijpen, en tegen de slapeloosheid.
In het achterzaaltje van cafe Coomans zetelde het gemeentebestuur
en in een voorzaal van het cafe zaten wij nog al eens te wachten,
samen met andere
militairen, politiemensen, hulpverleners etc. Regelmatig ging het
schuifdeurtje van het achterzaaltje open en hoorden wij de
secretaris Tazelaar met zijn benepen stemmetje aan Coomans vragen
om een borreltje voor de burgemeester"Zeker secretaris", was
altijd het antwoord en even later verdween er weer een borrel
achter de deur. s'Avonds rond acht uur ging het deurtje op een
klein kiertje en wenkte de secretaris naar Coomans. Het was
direct doodstil in het cafe en ieder hield zijn oren wijd open.
Wij hoorden de secretaris tegen. Coomans fluisteren;"Coomans
heeft u een aspirientje voor de burgemeester. De burgemeester
heeft hoofdpijn". Coomans antwoordde;" Zeker secretaris", en het
deurtje schoof geluidloos weer dicht. Wij keken elkaar eens aan
en niemand kon zijn lachen nog inhouden. Dat het gemeentebestuur
zoveel dronk was de burgerij niet ontgaan.
Mensen die kwamen informeren naar vermiste familie of voor het
uitreiken van kleding of andere hulp, spraken er al schande van
en ik meen dat er een verpleegster bij de zender kwam met het
verzoek om een telegram naar Binnenlandse Zaken te sturen met
naar ik me kan herinneren ongeveer de volgende inhoud;
"Aan de minister van Binnenlandse Zaken;
Gemeentebestuur Kortgene dezer dagen niet capabel. Stuur
vertegenwoordiger om orde op zaken te stellen.
Namens verontruste gemeentenaren
Mevrouw de Waard.
Zover ik weet is er nooit op gereageerd. Halverwege de week was
de dorpskern van Kortgene aan het droogvallen en ging ik
donderdag s'middags met opper Franke naar zijn woning die amper
bereikbaar was om wat spullen op te halen. O.a. karabijnen,
pistolen, gummiestokken en minutie. Alles onder een laag modder.
Een geur van verrotting hing in het huis. Meubels en kleding
hingen schots en scheef uit te druipen. In de straten lagen
cadavers van paarden, koeien en huisdieren, delen van huizen,
schuren, veel stro, alles onder een flinke laag modderTussen al
die troep zouden de dorpelingen de dagen daarop naar hun
verdronken familieleden en kennissen en naar hun bezittingen
zoeken. Opper Franke zocht ook wat persoonlijke spulletjes, o.a.
capcules insuline, die hij niet meer durfde te gebruiken. Zijn
solex-fiets stond nog in de gang. Na wat aan het voorwiel
gedraaid te hebben, gebeurde het ongelofelijke. De dynamo stond
Pagina 9
