ramplbij gewerkt
In de nacht moesten wij op het wagenpark wacht lopen, tot op een
gegeven moment bij een inspectie ik mijn kast moest openen en de
hele boel er uit viel. De kapitein was zeer verbaasd, maar had
wel begrip. Het resulteerde er in dat de legerleiding besloot dat
over ieder onderdeel een vermissingsrapport werd opgesteld.
Daarmee was het probleem de wereld uit. Een opluchting was het
dat mijn jeep was ingeleverd en dat de handtekening was gezet.
In april zwaaiden wij af en ik kon thuis mezelf honderd procent
inzetten voor het vele werk dat er na de ramp wasIn april kon
ik gaan helpen gerst te zaaien in de droog gevallen polders. Van
1 tot 11 augustus volgde nog een mobilisatie-oefening in Oost-
Brabant, maar dat is weer een ander verhaal.
Nawoord
De maand februari 1953 zal ik nooit meer vergeten. Nu na 4 6 jaar
komen die gebeurtenissen eindelijk op papier. Vanwege de emoties
die bij mij opkwamen ben ik regelmatig een tijdje moeten stoppen
met schrijven. Het was soms alsof het gisteren was gebeurd. Zo
helder kwamen de gebeurtenissen weer op het netvlies terug en lag
ik er s'nachts aan terug te denken. Toch vind ik het belangrijk
dat de komende generatie met die gebeurtenissen in 1953 worden
geconfronteerd. Zij moeten waakzaam zijn en blijven. Want eens
zal onze aartsvijand weer proberen toe te slaan. Wanneer en met
welke kracht, zal de toekomst ons leren. Het kan binnen een jaar
of binnen honderdvijftig jaar zijn. Niemand weet het gelukkig
Pagina 18
