Badgasten
Garage Van Oeveren,
Watermolen, Tel. 77, ZIERIKZEE
W. GILIJAMSE,
Hotel-Pension ^ZEELtlST'
WESTENSCHOUWEN - Tel. 1
Kampeeren.
Nieuws.
Zomer
Linnen Strandschoentjes
tegen concurreerende prijzen verkrijgbaar
bij
J.H. KNAAP-ZIERIKZEE
OUDE HAVEN A 313.
„Zeeland”.
C. M. EVERTSE - Renesse
Rund- en Varkensslagerij
ELECTRISCHE Koelkast
BADCOURANT VOOR SCHOUWEN
3
1
Vraagt onze bestellijsten,
die dagelijks worden af gehaald.
Waarom ben ik hier gekomen?
Waarom ging ik toch hierheen?
Langs de breede waterstroomen,
Langs vervallen handelssteên.
Had ik dan al in mijn droomen
al haar schoonheid reeds gezien,
om daarna vlug weg te stoomen
naar die ronde Zeeuwsche liên?
Wij zijn voornemens deze zomer meer
dere uitstapjes te organiseeren met onze
moderne, comfortabele touring-cars,
zoowel op het eiland als b.v. naar het
mooie Walcheren.
Een en ander wordt nader in dit blad
bekend gemaakt en men vrage verdere
inlichtingen bij de FIRMA BEYE
Co. te Renesse.
Maar wat helpt mij al dat vragen
naar hetgeen ik heb gedacht;
nooit zag ik in enkele dagen
zulk een wonderschoone pracht!
Bram.
Telefoon 8 - RENESSE
Smederij, Auto-Garage, Reparatie-Inrichting
Accu-Laad-inrichting
Steeds in voorraad Benzine- en Petroleum-
Gastoestellen in de nieuwste modellen.
BATTERIJEN VOOR ZAKLAMPEN EN
RADIOTOESTELLEN
zou hij maar net doen of, ze hier niet ge
weest waren. De natuurvorschers maakten
natuurlijk beenen, om niet nogmaals door
een koddebeier betrapt te worden. Buiten het
verboden gebied aangekomen, stelde Ko voor
om met de opgegraven voorwerpen naar een
oudheidkundige te gaan, die daar dichtbij in
een dorp tevens het baantje van onderwijzer
waarnam. De anderen vonden het een reuze
idee en over sloten en langs smalle paadjes
bereikten ze weldra hun doel. Het dorpsplein
brande in de Juli-zonniemand was op het
plein en slechts een enkeling keek door een
kier van de gesloten blinden naar het troep
je vagebonden. Maar niet zoodra had de
torenklok zijn vier slagen laten hooren. of er
kwam leven in de brouwerij. De deuren van
de dorpsschool vlogen open en achter ’n troep
lawaaiende kinderen verscheen de school
meester, de man. waarnaar gezocht werd. Na
kennismaking stapte de troep zijn huis binnen
waar geen vrouwelijk wezen aanwezig was,
want de wijze was vrijgezel. De vondst, met
zand vermengd, werd tot grooten schrik van
den meester, op de tafel uitgestord en nauw
keurig bekeken. Bij elk stuk steen (de been
deren werden terzijde gelegd) prevelde de oud
heidkenner afwisselend, Saksisch-, Romeinsch-,
BEZOEKT
Overdekt terras - Stroomend water
en Electrisch licht
2 minuten van de duintrap
Ellepijpen, ribben, tanden, kiezen enz, stapel
den zich voor Piet op en in zijn verbeelding
groeiden ze samen tot een woesten duinbe-
woner in het steenen tijdperk. Cor, een nuchter
man, haalde zijn schouders voor zoo’n fantasie
op en verklaarde, dat het net zoo goed var
kens- of paardenbeenderen konden zijn, waar
op Piet maar niet reageerde.
Eindelijk toen er niets meer te vinden was
werd alles in de rugzakken gepropt en ge
zamenlijk stapten ze verder. Ze hadden nog
maar een paar duinen overgeklommen, toen
zwaaiend met een knuppel in de hand, een
man op het edele zestal afrende. De jongens
lieten den man naderbij komen, zich niet be
wust zich aan één of andere overtreding
schuldig gemaakt te hebben. „Waar zijn jullie
vergunningen”, vroeg de man, die een kodde
beier bleek te zijn. Nu daar hadden ze nog
nooit van gedroomd, maar gelukkig bleek de
koddebeier niet zoo kwaad te zijn als hij er
uitzag. Als ze zoo gauw mogelijk maakten
dat ze de duinen, die voor kort door het rijk
verboden waren te bezoeken, uitkwamen
Friesch tijdperk. Dit interesseerde de
jongens natuurlijk bovenmate en vooral de
jonge onderwijzers, die natuurlijk in de ge
schiedenis van het vaderland goed thuis wa
ren, fronsten de wenkbrauwen en spraken
over Friezen, Saksen enz., of ze er mee
gevoetbald hadden. De dorpsmeester verzocht
hun, nadat alles bekeken was, maar weer de
rugzakken er mee vol te laden, daar hij kasten
ervan vol had. Wat moesten de kampeerders
nou met die steenen doen? „Wel”, opperde
Cor, „we zullen ze maar meenemen voor
school, die zullen ze wel willen hebben.” Dat
vonden de anderen natuurlijk goed en na
werkelijke schatten, als zilveren haarspelden
geldstukken enz. gezien te hebben, vertrok de
troep, na afscheid van den oudheidkundigen
schoolmeester genomen te hebben.
(Wordt vervolgd)
(Vervolg.)
Een gewoon piensch zou ze rustig links heb
ben laten liggen, maar niet alzoo onze kam
peerders. Met kennersblikken bekeken ze het
heele gevalletje en kwamen gezamenlijk tot
de overtuiging, dat op deze walletjes eens de
wanden van een huis gestaan hadden. Dat
bleek dan ook waar te zijn, want Cor, waar
in de sluimerende speurzin ontwaakte, vond
al spoedig eenige scherven van een schaal
van aardewerk, waarvan de randen de in
drukken van vingertoppen nog vertoonden.
Na deze vondst kregen allen een speurwoe-
de. Ze klauden met hun handen de grond
omver in’t vooruitzicht van verborgen schat
ten, die zij aan de oppervlakte zouden brengen
Paardenkiezen, beenderen, allerlei gekleurde
scherven van kannen en schotels stapelden
sich op, maar schatten kwamen niet aan ’t licht.
Het begon Ko, Ben, Jaap en Jo dan ook al gauw
te vervelen, ze stopten met de opgravingen
en gingen zich in het meertje verfrisschen.
Cor en Piet echter volharden in hun bezig
heid en groeven getweeën, walletje voor
walletje omver. Als er een stuk steen te
voorschijn kwam slaakte Cor een vreugde
kreet, kwam een stuk been dan was het de
beurt aan Piet om zijn vreugde te uiten.
Men schrijft ons uit Haamstede:
De omgeving van Haamstede en Burgh,
die mooie wandelwegen te kust en te keur
heeft, is sedert de laatste weken met een
flinke wandeling verrijkt. Vanouds bestond
een pad langs den voet der duinen vanaf
den Tempelput bij het bosch van *t Kasteel
Haamstede, in de richting Westenschouwen.
Jaar in, jaar uit, maakten velen gebruik van
deze wandeling met aan de eene zijde de
duinhellingen en aan de andere zijde den
mooien boschrand. Er bestond echter één
bezwaar. Het pad tusschen dijkje en af-
heiningsdraad was op sommige plaatsen te
smal.
’t Bestuur van V.V.V. „Haamstede en
Burgh” vroeg verbreeding aan en had suc
ces. De Ambachtsheer van Haamstede en
andere grondeigenaars betoonden in dezen
groote welwillendheid, terwijl de gemeente
besturen van Haamstede en Burgh eveneens
hun medewerking verleenden; eerstgenoem
de gemeente gaf o.a. 4 werklieden gedu-'
rende 2 weken.
Thans is een flinke weg in een der
mooiste gedeelten onzer omgeving ver
kregen tot dankbaarheid der Vereeniging
i
i
i-
