1
SPORTVISSEN OP DE
OOSTERSCHELDE
Wilt U...
I21'
22.
Hoog-
en
laag
water
WAARSCHUWING
Houdt de
duinstreek sehoon
14 augustus 1S7C No. 10
Gratis verspreiding te Burgh, Haamstede, Renesse, Scharendljke en Brouwershaven
15 augustus-31 augustus 1970
H. B.
Weg met de rommel!
BADCOURANT
13.22
14.02
14.36
12.32.
13.38
14.51
16.19
17.43
18.44
19.25
20.00
20.29
n.m.
12.53
13.52
14.43
15.28
16.13
16.57
17.37
18.18
19.00
19.48
21.01
22.32
23.56
n.m.
18.52
19.44
20.30
21.12
21.54
22.36
23.19
Wilt U lekker eten, uw fris
drankje of kopje koffie gebrui
ken, een boottocht maken langs
de Zeeuwse kust, de deltawer
ken van nabij bekijken of fijn
alleen of gezamenlijk een hen
geltje uitgooien, musea bezoe
ken-, een stukje grond of een
huisje kopen, paardrijden, ge
nieten van cabaret of een gezel
lige dansavond, geld wisselen
ofoch, noemt U maar op,
het staat allemaal in de adver
tenties in deze badcourant.
waaruit U een keus kunt maken.
Houdt u aan de volgende voor
schriften:
Zwem niet bij eb of laag
water. Dit is zéér gevaarlijk!
Het is niet toegestaan zich
met een roeiboot, kano, rub
berboot, rubberband, lucht
bed of enig ander tot drijven
geschikt voorwerp, vanaf het
strand in zee te begeven.
BURGHSLUIS HAAMSTEDE.
De grote stroom vakantiegan
gers die jaarlijks Schouwens
Westhoek weet te vinden, be
staat uiteraard uit vogels van
15.
16.
17.
18.
19.
20.
23.
24.
25.
26.
27.
28.
29.
30.
31.
Hoogwater
v.m.
0.18
1.17
2.10
3.00
3.48
4.30
5.14
5.56
6.39
7.27
8.27
9.55
11.24
12.31
0.55
1.39
2.13
Laagwater
v.m.
6.30
7.18
8.05
8.43
9.23
10.05
10.50
11.38
0.07
1.03
2.10
3.30
5.05
6.22
7.09
7.43
8.12
De fraaie natuur in de Westhoek
van Schouwen wordt nog al te
vaak ontsierd door achtergelaten
dozen, conservenblikjes, flessen,
papier, enz.
Geen weldenkend mens stelt
deze rommel op prijs en het is
zeker geen te grote moeite dit
afval daar te deponeren waar
het de aanblik van het mooie
duingebied niet ontsiert.
Bier und Brause” (spiegeleieren,
bier en limonade-gazeuse) kan
krijgen, maar verzxiimt het ove
rige. Zijn voorlichting is op dit
punt zeer eenzijdig, omdat me-
allerlei soorten pluimage. Iede
re toerist zoekt iets anders. On
der hen bevindt zich echter een
niet te gissen aantal huisvaders
(en dikwijls ook wel zoons) die
allen hetzelfde zoeken; namelijk
een rustig plekje om een dag,
een morgen of een middag te
kunnen hengelen. Rustige plek
jes zijn in de Westhoek schaars
geworden, vandaar dat men op
een gunstige dag langs het
strand of langs de dijken de
sportvissers zij aan zij ziet staan
in hun pogingen een hongerig en
gemakkelijk te verleiden visje,
dat gewillig in het aas bijt, aan
de haak te slaan.
Zowel het vissen langs de dijk
als aan het strand heeft plus
punten. Meestal gaat de gehele
familie met vader mee naar de
dijk. Vader gaat vissen, de rest
1 van de familie vist in gedachten
mee of gaat in het gras liggen
zonnen. Zo is in de loop der ja-
ren de „dijkrecreatie” ontstaan.
Het vissen aan het strand heeft
wel enkele nadelen in vergelij
king met het vissen langs de
dijk. Vooral wanneer men op
het „bevolkte” gedeelte van het
strand blijft, heeft de hengelaar
last van zwemmers, zijn eigen
schuld overigens, want tussen
Westenschouwen en Renesse
zijn genoeg stukken stil strand
te vinden.
Wanneer we het vissen langs de
dijk en langs het strand tesa-
men bekijken, dan is er voor
beide vormen van sportvisserij
één nadelige opmerking te ma
ken. De vangsten nemen e Ik
jaar af. Tot ongeveer vijf jaar
geleden wisten de hengelaars
toeristen zich bij gunstig weer,
bij een enigszins goed tij in een
beetje troebel water reeds bij
voorbaat verzekerd van een ac
ceptabele vangst. Dat is echter
tegenwoordig niet meer zo. Nu
zijn de hengelaars al blij wan
neer ze überhaupt iets vangen.
Het is voor de echte liefhebber
een treurige zaak. Vele particu
lieren zijn er toe overgegaan om
kleine roeibootjes te verhuren.
Deze bootjes liggen in de enkele
havens die Schouwens West
hoek rijk is (Burghsluis, Scha
rendij ke en Brouwershaven) en
ook in de Schelphoek en Brui-
nisse. De huurders kunnen een
korte afstand buiten de haven
varen. Te ver buiten het haven
gat roeien zou onnodig ver
moeiend en bovendien erg ge
vaarlijk zijn.
Deze visbootjes zijn echter maar
een overstap geweest voor de
heer C. J. Moermond, Hogezoom
21 te Haamstede. Hij heeft wel
iswaar geen bootjes verhuurd,
maar hij heeft het direct groter
opgezet. Hij richtte een motor
schip speciaal in voor de zee-
sportvisserij. Het grote voordeel
is dat de vissers nu door de
heer Moermond een behoorlijke
afstand de zee (de Oosterschel-
de) opgebracht worden. Doordat
de „aktieradius” van zijn motor
schip, ,,De Harpoen”, nogal
groot is kan de boot die elke dag
uit de haven van Burghsluis
vaart en zijn ligplaats op de
Oosterschelde gaat kiezen, kan i
de heer Moermond de sportvis
sers die aan een visvaart deel
nemen, desnoods op de Noord
zee brengen. Dat is echter hele
maal niet nodig. Over het alge-
J*-’-”- 1AU1JJUV4J VifcVlW I
tussen de banken van de Oos-
terschelde voor anker. Bij op
komend water en afgaand water
komt door de geul tussen de
zandplaten veel water en ook
veel vis. Dat is wel te merken.
Het komt niet zelden voor dat
de hengelaars met volle leefnet-
ten van boord gaan. Het is dui
delijk dat men voor een derge
lijke vangst als toerist niet
langs de dijk of langs het strand
kan gaan zitten. Het ware beter
dan een leefnet vol verse vis bij
de vishandelaar te halen.
Een daagje uit vissen met „De
Harpoen” is, eigenlijk meer dan
.ita» ™.r u«. zo- “7
dra de boot los is van de wal,
begint er een geheel wereldje
te leven. Enerzijds geniet men
van de ontspanning die de vrij
heid en de uitgestrektheid van
de zee biedt en krijgt men het
gevoel als zou de vis in het wa
ter om en onder de boot al lig
gen wachten op het heerlijke
aas dat naar beneden zal komen
zakken. Anderzijds blijft toch
de spanning van het beet krij
gen, het op- en binnenhalen van
de „buit”. Er hangt op zee een
merkwaardige eigen sfeer. De
vissers zitten langs de railing
aan het dek naar het topje van
hun hengel te turen zolang de
vis niets van zich laat „horen”.
En er heerst vreugde als een
deelnemer zo gelukkig is op de
dag de vanger van de eerste
waterbewoner te mogen zijn. De
mannen aan het dek zijn eigen
lijk een vriendenkring, ook al
kennen zij elkaar misschien niet
Wanneer dat nodig is, helpt ie
dereen iedereen.
Op de boot is plaats voor vijf
tien tot twintig man, dat wil
zeggen voor vissers. Voor niet-
vissers is er altijd wel plaats op
het - speciaal ingerichte - dek.
Dat kan in overleg met de heer
Moermond altijd wel geregeld
worden. De leiding van elke
vaart berust niet uitsluitend in
handen van de heer Moermond
zelf. Hij runt alleen de zaken
boven aan het dek. Zijn vrouw
zwaait de scepter in een ander
deel van de boot, namelijk in de
kombuis. Deze kombuis is bij
zonder aantrekkelijk ingericht
en geheel in de stijl van de zee
visserij geoutilleerd.
De Duitser Wolfgang Schmidt,
die onder het pseudoniem Peter
Meyne redacteur is van het of-
1 ficiële orgaan van de Duitse
sportvissers „Die Fischwaid”
maakte in 1963 een visvaart mee
zowel beroepshalve als voor zijn
eigen plezier. In het verslag van
i de tocht komt ook de kombuis
ter sprake. Meyne schrijft na
melijk dat men er „Spiegeleier
zellige vooronder vrijwel alles
serveert, wat maar kan dienen
om honger en dorst te lessen.
Bij de sportvissers (mensen die
het over het algemeen in hun
sport zeer zwaar hebben en
daarom altijd hongerig zijn) legt
zij de meeste eer in met haar
uitsmijters.
Voor de toerist die niet altijd
langs de dijk wil zitten en ook
aan het strand wil vissen, is
het misschien een goed idee een
daagje niet langs maar op het
water te gaan vissen. Men kan
niet weten, een onvergetelijk
rustige en gezellige dag houdt
men er altijd aan over. Daar
zorgen de heer en mevrouw
Moermond zonder meer voor.
Iemand die wel wil vissen,
doch geen materiaal bij zich
heeft, kan met de heer Moer
mond een afspraak maken. Hij
kan er dan voor zorgen dat
er visgerei beschikbaar komt,
is het ook met zagers en
zeepieren gesteld. Als men dit
(twee dagen) van te voren op
geeft, kan de heer Moermond er
borg voor staan dat dat aas er
bij de afvaart is.
Er is één ding dat de heer Moer
mond min of meer dwarszit;
„De vissers komen soms met
gerei van honderden guldens
aanzetten maar een goed touw
om hun leefnet vast te binden
hebben ze nooit bij zich. Het is
één van de meest eenvoudige
maar ook één van de meest on
misbare hulpmiddelen. Het
schijnt dat de mensen dat zelf
niet kunnen bedenken. En dat
is toch zo jammer want het zou
echt niet de eerste keer zijn dat
een leefnet vol vis-vangst van
een gehele dag - verloren ging
doordat het touw waaraan het
leefnet in het water lag af
knapte.
Men heeft dus zeer beslist een
stevig stuk touw nodig. Het be-
een dikke nylon lijn is al vol
hoeft geen staaldraad te zijn,
doende.”
historisch
lijntje trekt tussen het toeris
me van vóór en na de oorfog.
Wie nog eens bladert in de ou
de jaargangen, ziet dat er wel
overeenkomsten, maartoch ook
veel verschillen zijn tussen
toen en nu. De mens van 1970
recreëert anders dan de mens
van 1930, maar de bedoeling is
wel gelijk gebleven, frisse
lucht pakken en als t kan zon
en toch ook uitrusten, al ko
men alle toeristen wellicht
toch niet aan hun 8-uren slaap
per dag.
Geen ernstige dingen dit jaar,
geen opvallend wangedrag en
alles bij elkaar was stellig voor
iedere bezoeker de Schouwse
badstreek de moeite waard.
Somber alleen stemt het aan
tal ongelukken, vooral ook op
de aanlooproutes. Het is een
landelijk probleem, maar het
spitst zich toe in een streek,
die zozeer overladen is met re
creanten. Nodig is en blijft
voorzichtigheid!
De redaktie hoopt intussen
voor ieder dat de herinnerin
gen aan de tijd hier doorge
bracht, prettig zullen zijn en
kijkt alweer uit naar volgend
jaar. Vaarwel bruin gebranden
en tot ziens!
De merkwaardige zomer 1970
loopt stilaan naar zijn einde.
De klimatologische kaarten la
gen duidelijk geschud. Een
heel koud begin, gevolgd door
een eerste warmteperiode, ge
scheiden van een tweede
warmteperiode door een paar
onvoorstelbaar slechte weken,
die <xrk in Schouwen s West
hoek menig toerist in een be
denkelijke stemming brachten.
Hoe het verder zal gaan, ligt
in de (nog zomerse) schoot der
toekomst verborgen, maar de
Badcourant zal het niet meer
registreren, want dit moet al
weer het laatste nummer in
1970 zijn.
De Badcourant heeft het weer
„gedaan” in het nu dan toch
al een eindweegs verstreken
seizoen. Het stond iedere week
klaar met talrijke mededelin
gen, met berichten, foto’s en
verschillende artikelen, die de
aandacht priemden op ver
schillende zaken, die in deze
streek voor de toerist van be
lang zijn.
Iedere jaar - en ook ditmaal -
vleit de redaktie zich met de
hoop, dat de inhoud bij elkaar
iets heeft bijgedragen aan een
goed verblijf op Schouwen-
Duiveland, aan Uw verblijf, of
dat nu in de hitte viel of in
het water.
De redaktionele relaties met
de Bilt zijn goed, maar in
spraak, om te zwijgen van in
vloed, is er natuurlijk niet bij.
Een dankwoord hier aan allen
die ook ditmaal weer hun
krachten gaven aan de Bad-
courant, die als jaarlijks zo
nreen gaat „De Harpoen” ergens
