1. 1 FEBRUARI 1953
Zierikzee, 11 dec. 2002.
Ik ben geboren op 21 mei 1940, in het dorpje Nieuwerkerk, op het voormalige
eiland Schouwen-Duiveland.De oorlog was net uitgebroken, mijn vader was
krijgsgevangen genomen door de Duitsers, na een paar dagen is hij ontsnapt en
was bij thuiskomst erg dankbaar dat er na drie jongetjes een gezond dochtertje
Mina geboren was.
Nieuwerkerk was voor de Ramp een echt gezellig dorp, je had er allerlei
dorpsfiguren en een echte omroeper. Ook waren we erg gesteld op het
Koninklijk Huis.
Toen in 1950 Koningin Juliana en Prins Bernhard op bezoek in Nieuwerkerk
kwamen mocht ik samen met Nelleke van Dienst bloemen aanbieden. Heel het
dorp was uitgelopen, zelfs mijn vader kwam van het land!
Van de zaterdag voor de ramp kan ik me niet zo veel meer herinneren. In die tijd
had je nog niet zoveel te doen. Hoogstens kwam de orgeljuffrouw uit Zierikzee
met de tram mee en dan kreeg je een uur orgelles! Voor de rest van de dag hielp
je je moeder en deed boodschappen. En op zaterdagavond kwamen de vrienden
van mijn drie broers boven mij en deden we spelletjes in de mooie kamer die
alleen gebruikt werd in het weekend. Door de week leefde je in de woonkeuken
en tijd om veel te zitten was er niet. Elke dag las je de krant waarin een
vervolgverhaal stond, en Eilandman, ook werd er in die tijd veel gewaarschuwd
voor de Russen!
Sinds een halfjaar ging ik met het trammetje naar school in Zierikzee want ik
was 12 jaar en ik voelde me al echt groot! Ik herinner me dat mijn tas al klaar
stond - achter de rode leuningstoel- alvast voor de maandagmorgen. Het
stormde dit keer wel heel erg, maar dat was wel eens meer. Onze boerderij stond
aan de rand van het dorp Nieuwerkerk naast de Melkfabriek, De Duif het heette
toen Rijksstraatweg en vroeger de Bloksweg, in de volksmond "De waerelt
Vroeg in de Zondagmorgen werden we gewekt door onze neven Hendrikse die
in Ouwerkerk woonden, ze brachten hun moeder en zussen in veiligheid in
Oosterland, met de woorden: De dijken zijn doorgebroken in Ouwerkerk!
Meteen hoorden we ook het lugubere geluid van de kerkklokken van het dorp.
Mijn broer Han die toen 15 jaar was is de buren gaan waarschuwen, de
fam. Smalheer die toen directeur van de Melkfabriek was. Er was toen nog geen
paniek bij mijn ouders en bij vele anderen die de oorlog hadden meegemaakt.
Dat was een kleine 10 jaar geleden, het water had toen een halve meter hoog
gestaan en we waren geëvacueerd geweest tot aan het eind van de oorlog.
De Duitsers hadden toen bewust de dijken doorgestoken uit angst voor de
Engelsen!
We gingen hard aan de slag om voedsel en allerlei spullen boven te brengen.
Intussen zagen we over het land vanuit Ouwerkerk het water als een grauw
"Monster" aanstormen, en wat ging het snel! Een man uit Oosterland liep met
zijn oude moeder op de rug om haar in de Kerkstraat in Nieuwerkerk in
