De Watersnood van 1 Februari 1953.
Nu Februari 2003 is het 50 jaar geleden dat ik in het watersnood gebied heb gevaren om
mensen ,vee en goederen trachten te redden, onderstaand een verslag zo als ik het toen 50 jaar
geleden op 22 jarige leeftijd heb ervaren en ondervonden en opgeschreven voor Juijen (9) en
Sjoerd (7) Woltjer zoons van Dineke van der Velde en Andries Woltjer.
Zondags 1 Februari 1953 ging ik op de fiets naar dansles Lammertink) en er stond een
stevige storm,waar je bijna niet tegenop kon fietsen,wij woonden toen in de Bruggertstraat in
Enschede, op de Parkweg kwam ik toen iemand tegen van de watersport vereniging die mij er
op attendeerde dat er grote overstromingen zouden zijn in Zeeland, Zuidholland etc.
Televisie was er niet en s'avonds werd er steeds geluisterd naar de extra nieuws diensten,men
had toen in het geheel niet door wat er gaande was, de volgende Maandag morgen 2 Februari
ging ik naar het toenmalig geheten Botenhuis van der Velde ,waar ik kano's maakte, kijken
wat de mogelijkheden waren, er belden ook mensen op of wij niet wat konden doen,dat was
moeilijk,de enigste boot die geschikt was, de eerste open houten "Furie") lag in de
winterstalling en kon er onmogelijk uit er lagen andere boten achter, na kontakt met de
toenmalige havenmeester dhr. Poelman, was er een schipper die zijn grote 6 x 2 m roeivlet
beschikbaar stelde ,met 1 buitenboord motor Johnson, van ons zelf en een geleende, Seagul
werd de vlet door een kraan van de Sesam op een vrachtauto gehesen,(waar deze zo snel
vandaan kwam is onbekend maar was van een bedrijf die marktkramen plaatste.)
Na snel wat eten en warme kleding van huis gehaald te hebben en de lies laarzen, (mijn
Moeder was met mijn initiatief minder gelukkig,overigens begrijpelijk na het overlijden van
mijn Vader,een toenmalig vriend die een kano bij ons bedrijf had liggen Jan Kirchejonge)
wilde graag mee, het was inmiddels maandag namiddag geworden. Zelf mocht ik met Jan
voor in de cabine zitten, 2 andere mensen medewerkers of hulpen van het mark kramen
bedrijf zaten achter in de open laadbak in de vlet onder oude zakken tegen de kou en zo ging
het richting Utrecht,autowegen waren er toen nog niet op deze route.
In Utrecht melden wij ons bij het politie bureau de dienstdoende agent vertelde ons toen al dat
het aantal dodelijke slachtoffers veel groter was dan de 150, die wij dachten volgens de
laatste nieuws berichten, hij adviseerde ons naar het marine gebouw te rijden in Rotterdam en
ons daar te melden voor nieuwe instructie's, daar kregen wij het advies naar Hellevoetssluis
te rijden en ons daar te melden,we kregen overigens ook nog enkele noodrantsoenen mee die
later goed van pas zijn gekomen.
In Hellevoetssluis waar wij Maandagsavond laat aankwamen was het een zeer chaotisch
toestand, met de veerboot van Middelharnis kwamen de eerste overlevenden aan van het zo
zwaar getroffen eiland (wat wij op dat moment nog niet wisten,) Goeree Overvlakkee, de
angst en ontreddering van deze mensen,zie ik nog voor mij,het Rode kruis en Leger des Heils
stonden met kleding en warme soep deze bewoners op te wachten aan de kade, een politie
agent die de zaak goed inschatte adviseerde ons naar "vlotbrug'te rijden ,daar kon men wel
hulp gebruikenftegenover Oudenhoorn welk gedeelte van Voorne-Putten onder waterstand,
Voorne was droog gebleven,de scheiding lag bij het Voorns Kanaal.
De ijzeren vlet werd daar me vereende krachten van de vrachtauto afgeladen, er waren ook
tuinders uit Noord-Holland gekomen met hun tuinders vletten om te helpen,de vrachtauto
ging weer richting Enschede. Het was inmiddels middernacht geworden,we melden ons bij
iemand van de Marine in een café op de dijk van het Voornskanaal gelegen,( staat er nog)en
