Herdenking watersnoodramp 1953 Gereformeerde kerk zierikzee
pagina 4 van 11
helemaal niet om antwoorden. Vraagt vooral om deel
te krijgen aan de levens van de mensen om hem of
haar heen. Het vraagt om niet er buiten te hoeven
blijven, niet geïsoleerd. Het hoopt op verhalen. Op
momenten uit het leven die opnieuw verteld worden
en zo opnieuw gaan leven, voor ouderen en jongeren.
Het is indrukwekkend om te merken dat nu rond de herdenking
van vijftig jaar Februariramp steeds meer verhalen op gang
lijken gekomen. Alsof de tijd van het vertellen plotseling is
aangebroken. Ik heb groot respect voor de durf van al die
verhalenvertellers. Hun verhaal begint soms met een heel klein
stukje, een voorwerp, een foto, een naam. En dan als ze de
draad van hun verhaal gevonden hebben, vertelt het verhaal
de draad van hun leven. Tussen de regels door steeds weer die
ene draad. Over hoe hun leven ingevlochten is, in de knoop is
geraakt, verweven is met. Het kan bevrijdend zijn om die
draad te herkennen. Soms gaat iemand van de nieuwe
generatie daar in voor. Ik heb het verhaal gehoord over een
jongen die voor een project van de basisschool aan een oude
dame in hun straat ging vragen wat er toen gebeurd is. En die
mevrouw begon bij stukjes en beetjes te vertellen. Na een
tijdje zei die jongen :'U was bang hè? Ik vind het ook zo naar
om bang te zijn.' Die oude dame vertelde later: 'Het is vreemd,
maar ik voelde me heel even begrepen. Begrepen door een
jongen van tien jaar.'
Een kind vraagt waarom. Die vraag keert elk jaar
terug. Niet als een hol ritueel, maar als een vraag die
gesteld moet worden. Want anders vallen de verhalen
stil. Anders kun je er niet meer bijkomen, kun je niet
meer ontdekken hoe die ervaringen de mensen en het
landschap hier bepalen. Zonder verhalen mis je de
kans om te ontdekken wie je bent.
In synagogen en kerken klinken al generaties lang de verhalen
over mensen. Ook hier in onze stad. Over mensen en God.
Soms roept iemand dan 'ik heb het antwoord, nu weet ik het,
nu hoeft er geen vraag meer gesteld te worden'. En als de
anderen dat ook vinden, gebeurt er na een tijdje iets vreemd.
Na verloop van tijd vallen de verhalen stil. Men heeft immers is
het antwoord al. Men heeft greep op het leven. Maar zij
houden niet alleen het antwoord vast, het antwoord houdt hen
http://www.gerefonneerdzierikzee.nl/1953/1953.htin
16-12-2006
