Februari 1953
De eerste rampdagen bekeken door de ogen van
een driejarige Pastoriebewoner
Herdenking watersnoodramp 1953 Gereformeerde kerk zierikzee
pagina 5 van 11
ook vast. Het slokt hun hele leven op. Mensen raken de weg
kwijt. Ze kunnen zich namelijk moeilijker oriënteren. Hun leven
niet meer een plaats geven ten opzichte van de verhalen van
anderen.
Tot er weer iemand durft te gaan vragen. Vaak is dat
een kind. Vertel me waarom? En, de hemel zij dank,
er is altijd nog iemand geweest die het grote antwoord
even durfde los te laten en dan opstond en zei: Ken jij
het verhaal van Abraham, zal ik je vertellen van
Esther, ken jij het verhaal over de man die met zijn
vinger in het zand schreef? Had de Levende God,
geprezen zij zijn naam, ons niet verlost uit het verdriet
en de slavernij, wij waren nog steeds slaven geweest,
mensen zonder toekomst, gevangen in het verleden.
Vragen maakt vrij.
Een kind vraagt: Waarom is deze avond anders dan alle andere
avonden? En langzaam beginnen de verhalen, de verhalen van
de zee en van de mensen, van de vloed en de kinderen, van
het water en de dieren. Die verhalen vertellen wat kostbaar is.
Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens.
Zierikzee 1 februari 2003
ds. Michiel de Zeeuw
Naar inhoud
In 1951 werd mijn vader predikant van de Gereformeerde kerk
in Zierikzee. En zo kwam het dat ik als 3 jarige kleuter in de
Pastorie aan 't Vrije A 202 woonde, toen in de nacht van 31
januari op 1 februari 1953 de watersnoodramp plaatsvond. Van
die nacht zelf heb ik niets gemerkt, maar toen ik 's morgens
wakker werd, stonden er allemaal vreemde spullen in het
kamertje waar ik met mijn zusje Ankie sliep; stoelen van
beneden, boeken, laden uit het dressoir enz. Later begreep ik
http://www.gereformeerdzierikzee.nl/1953/1953.htm
16-12-2006
