halve
WERKNEMERS
CENTRAAL BUREAU
3
De laatste grens
ZAAIZADEN
OLIE
gevraagd, van 23 jaar en ouder voor
de afdelingen:PRODUKTIE
EXPEDITIE
2 y v
Kasteel cacao^pak ïoo'gram
voor
SINGER
KUNSTGEBITTEN
het Woonhuis
slachtlcippen
Voor inlichtingen kunt U zich ook wenden tot het
„Dubbele Duikertjes"
Nu».. met 4© Duikertjes
Duiker cacao
Nu... met 20 Duikertjes
Duiker speculaas
2 blikjes vruchten op sap
104
Altijd Gereed
WONINGINRICHTING
„Klaar", zegt U vrolijk en U bekijkt
met voldoening Uw keuken.
„Mmm"... U ruikt de frisheid...
heerlijk! Zó schoon, zó fris... je
krijgt het gevoel of alles nieuw is.
Dat doet je wat, dat geeft je nieuwe
moed. Schoonmaken is nu in een
wip gebeurd.
Vim met bleekmiddel is extra
actief, hygiënisch, geurzuiverend!
EXTRA ACTIEF
HYGIËNISCH
GEURZUIVEREND
ie
Kasteel cacao, vao de allerbeste
cacaobonen gemaakt, belangrijk
voordeliger nu! Liefst 28 een»
VOOR VERHUUR gelegen
heidskleding naar firma Gebr.
Tebbens, Steenbergsestraat 28
Bergen op Zoom, tel. 4480.
STUUR ons uw naam en
adres, en wij zorgen tijdig voor
verlenging van uw rijbewijs.
J. W. van Popering St. Anna-
land. Tel. 01665-376.
Als U een naaimachine koopt
Koopt dan een oud
vertrouwd merkt
Meer dan 100-jarig bestaan
Reparaties worden aan alle
merken vakkundig verricht
M. C. BOLIER
Provinciale weg 8
Scherpenisse - Tel. 01666-483
Reparaties
Sneller, beter en goedkoper 1
C. C. HOEK-v. d, VAATE
Kaaystr. 1 - St. Maartensdijk
VERKOPING
te Tholen
Notaris E. D. van de Velde
te Tholen zal, ten verzoeke
van Mevr. de Wed. A. C.
Korvink op vrijdag 15 sept.
1961 's avonds 8 uur in hotel
Zeeland van dhr. A. J. En
gelvaart te Tholen in het
openbaar verkopen:
met Erf te Tholen
Oudelandsepoort 24, kadastr.
bekend Sectie F, no. 1067,
groot 52 ca.
Onmiddellijk te aanvaarden.
Te bezichtigen in overleg met
genoemde notaris te wiens
kantore nadere inlichtingen te
bekomen zijn.
Welke BEJAARDE VROUW
wil haar levensavond door
brengen met gezonde vrouw
welke eigen woning heeft te
Scherpenisse.
Brieven onder no. 1954 bur.
van dit blad.
Dagelijks beste panklare
TE KOOP
L. GOUDZWAARD
Anna Jacobapolder
Tel. 586
'A
mmmmmmi^—1=
goed aanvangsloon
gunstige sociale voorwaarden
Gewestelijk Arbeidsbureau Tholen - Brugstraat 16.
NATIONALE COÖPERATIEVE AAN- EN VERKOOPVERENIGING VOOR DE LANDBOUW
RIJNHAVENz.z. 15
g.a. ROTTERDAM
2 rol Duiker beschuit
Nu... met 20 Duikertjes
1 blik Duiker gehakt
1 pak a 100 gram
1 pak
met 15 Duikertjes
1 pak Duiker koffie
met 30 Duikertjes
1 pak Duiker thee
met 20 Duikertjes
samen gekocht nu 100 Duikertjes gratis
aardbeien, frambozen, bramen en kersen
met 10 Duikertjes
Bij aankoop van 5 gulden boodschappen
1 forse grijze dweil 60 x 60 cm
VOOR „TOP" VOEDING
om te zorgen voor de door U gewenste
P. A. POTTER - Poortvliet
ToonzaalVoorstraat St. Annaland
■y s, -
./.Vv V,
"1
m O
-
ww
'v r - :c'-
f. m-V.'vAi V
U begrijpt, dat het bleekmiddel Vim
vleugels geeft! Vloeren, gootsteen,
tegels, gangen, bad en wastafels...
alles is nu sneller schoon. Elk kar
wei, groot of klein, is voor Vim met
bleekmiddel kinderspel. Vlekken,
plekken, aanslag... alles vliegt weg!
27 ALISTAIR MACLEAN
VIJFDE HOOFDSTUK
Bijna zonder dat Reynolds het zich realiseerde, lag de revolver
in zijn hand. Als de metgezel van Jennings het in zijn hoofd
zou halen een kijkje in de badkamer te nemen, was er geen tijd
meer een schuilplaats in de linnenkast te zoeken. Mocht hij ontdekt
worden, dan bleef Reynolds geen keus meer over en met de
wacht veiligheidshalve nam hij maar aan dat de man in het
bruine pak inderdaad een wacht was .—bewusteloos of dood zou
hij alle schepen achter zich verbrand hebben. Er zou zich dan
nooit meer een andere kans voordoen met Jennings in contact te
komen. Of hij wilde of niet: de oude geleerde moest die avond
dan met hem mee, hoewel Reynolds de kans als vrijwel nihil
beschouwde om met een tegenstribbelende, een revolver in de
rug voelende gevangene, onopgemerkt het hotel te verlaten en
in het vijandig duister van Boedapest ook maar honderd meter
verder te komen.
Gelukkig bleek de metgezel van Jennings geen aanstalten te
maken de badkamer te controleren en al gauw werd het duidelijk
dat hij niet van de AVO kon zijn. Jennings ging heel vriend
schappelijk met hem om, noemde de man Jozef en onderhield zich
in het Engels met hem over allerlei technische onderwerpen, waar
Reynolds niets van begreep. Zonder tijfel betrof het hier dus
een hooggeleerde collega. Even verbaasde Reynolds zich erover
dat de Russen toelieten dat twee geleerden, onder wie een buiten
lander, zo vrij met elkaar spraken, maar dan herinnerde hij zich
de microfoon en was hij niet langer verbaasd meer. De man
in het bruine pak voerde grotendeels het woord en eerst begreep
Reynolds dit niet goed. Harold Jennings had namelijk de naam
nogal spraakzaam te zijn, op de grens van praatziek zelfs, en
openhartig, op de grens van indiscreet. Terwijl hij door de kier
van de deur loerde, kon Reynolds echter zien dat de professor
veel veranderd was en in voorkomen en wat zijn gezicht betrof
weinig meer leek op de man, die Reynolds zich van honderden
foto's wist te herinneren. Twee jaar ballingschap hadden de
geleerde tien jaar ouder gemaakt. Hij scheen kleiner geworden, in
elkaar geschrompeld en in plaats van de prachtige witte manen
lagen er nog maar enkele dunne lokken op zijn kaal wordend
hoofd verspreid. Zijn gezicht was ongezond bleek en alleen de
diep gezonken ogen in het gelijnde, doorgroefde gezicht hadden
het oude vuur en gezag nog niet verloren. Reynolds glimlachte
even. Wat de Russen deze oude man ook hadden aangedaan:
zijn geest was niet gebroken, wat trouwens ook niet te verwachten
was geweest. In het donker wierp Reynolds een blik op de ver
lichte wijzerplaat van zijn horloge en de glimlach verdween. Hij
kwam krap in zijn tijd te zitten en zo gauw mogelijk moest hij
Jennings onder vier ogen te spreken zien te krijgen. In een oog
wenk had hij verschillende plannen beraamd, die hij echter stuk
voor stuk als onpraktisch en veel te gevaarlijk weer verwierp.
Hij mocht geen enkel risico nemen, want al maakte de man in het
bruine pak dan ook een onschuldige indruk, in ieder geval moest
hij beschouwd worden als een vijand. Tenslotte viel Reynolds
iets in, dat een kans zou kunnen hebben, al kon het evengoed
lukken als mislukken.
Op zijn tenen liep hij de badkamer door, pakte een stuk zeep,
deed de kastdeur met de spiegel open en begon met de zeep op
het glas te schrijven. Het had weinig resultaat: de zeep liet nauwe
lijks een spoor achter. Reynolds vloekte zacht, sloop naar de
wastafel, draaide met uiterste voorzichtigheid de kraan open tot
er enkele druppels uit kwamen en maakte zorgvuldig de zeep nat.
Ditmaal had hij zich het schrift op de spiegel niet beter kunnen
wensen en met duidelijke, grote blokletters schreef hij:
IK KOM VAN ENGELAND,
ZIE ONMIDDELLIJK UW VRIEND KWIJT TE RAKEN!!
Zonder de scharnieren ook maar de minste kans tot piepen of
kraken te geven, opende hij de deur die op de gang uitkwam en
gluurde om de post. Leeg en verlaten lag de gang voor hem.
Twee grote stappen brachten hem voor Jennings' kamerdeur, heel
zacht klopte hij éénmaal aan, verdween dan vlug weer in de bad
kamer en pakte zijn lamp van de vloer. Toen hij opnieuw in de
slaapkamer loerde, bleek de man in het bruine pak al opgestaan
en naar de deur gelopen te zijn. Reynolds opende de badkamer
deur wat wijder, drukte waarschuwend een vinger tegen de lippen
en liet de lichtbundel van zijn lamp gedurende de fractie van een
seconde in de ogen van Jennings schijnen het was precies lang
genoeg. Jennings keek verschrikt op, zag het gezicht in de deur
opening en zelfs het gebiedend gebaar om te zwijgen kon een
uitroep niet verhinderen. De man in het bruine pak, die juist in
de gang keek en er niets van begreep, draaide zich om.
„Is er iets, professor
„Alweer die verwenste migraine," zei hij. „Je weet wat een last
ik daarvan heb. Was er iemand T'
„Niemand, en ik dacht toch werkelijkehu ziet er hele
maal niet goed uit, professor
„Nee, ik weet het," glimlachte Jennings flauwtjes. „Neem me
niet kwalijk, maar wat water en een tablet zal me goed doen."
Reynolds stond in de grote kast en hield de deur op een kier.
Zodra hij Jennings zag binnenkomen, wierp hij de deur open en
onmiddellijk kreeg de professor de boodschap op de spiegel in
het oog. Hij knikte bijna onmerkbaar, wierp Reynolds een waar
schuwende blik toe en liep zonder stil te staan verder naar de
wastafel. Voor een oude man, die dergelijke dingen niet gewoon
was, speelde hij het spel wonderlijk goed. Reynolds nam de
waarschuwing ogenblikkelijk ter harte en had net de deur van
de kast dicht getrokken toen de man in het bruine pak zich in
de badkamer vertoonde.
„Misschien kan ik beter de hoteldokter voor u laten komen,"
zei hij bezorgd. „Hij zal er direct toe bereid zijn."
„Neenee Jennings stak een tablet in zijn mond en slikte het
met wat water door. „Ik ken mijn migraine beter dan de dokter.
Drie van deze tabletten en in volslagen donker drie uurtjes liggen.
Het spijt me, Jozef, ons gesprek begon juist interessant te worden,
maar als je me zou willen verontschuldigen
„Vanzelfsprekend klonk het hartelijk en vol begrip. „U weet
het: voor de openingsvoordracht van maandag willen we u ab
soluut helemaal fit en gezond zien."
Er volgden nog een paar vriendschappelijke gemeenplaatsen,
enkele woorden van afscheid en dan was de man in het bruine pak
verdwenen. De deur van het appartement ging dicht. Voetstappen
stierven weg in de gang. Op het gezicht van de professor verscheen
een uitdrukking, die een mengeling vormde van verontwaardi
ging, vrees en verwachting. Hij wilde iets zeggen, maar Reynolds
gebaarde hem stil te zijn, liep naar de slaapkamerdeur, deed deze
op slot, probeerde de sleutel op de deur tussen badkamer en gang
en constateerde tot zijn opluchting dat de sleutel paste. Hij draaide
de deur op slot en trok ook de deur dicht, die naar het ap
partement leidde. Dan pakte hij eindelijk zijn sigarettenkoker
en bood de professor een sigaret aan, doch deze weigerde.
„Wie bent u? Wat doet u hier?" De stem van Jennings klonk
zacht, maar de scherpe toon, vermengd met vrees, viel duidelijk
te horen.
„Mijn naam is Michael Reynolds." De geheimagent stak een
sigaret op en voelde dat hij er behoefte aan had. „Achtenveertig uur
geleden verliet ik Londen en ik zou graag even met u willen praten,
sir."
„Waarom kunnen we dat dan niet in mijn gerieflijk appartement
doen De professor draaide zich om, maar vlug greep Reynolds
hem bij de schouder.
'(wordt vèrvolgd),
