Koerdistan heeft vreemde democratie
Zorg zoekt vermindering van bureaucratie
BUITENLANDSE
geCEHIst
deeehebvan
PKN dreigt politieke
beweging te worden
ZAKEN
Reformatorisch Dagblad
Opinie
donderdag 31 januari 2008 PAGINA 13
Slechts een op de vijf mensen vindt dat koningin Beatrix meer van haar
privéleven moet laten zien, blijkt uit onderzoek een dag voor haar verjaardag.
Het leven van de koningin is voldoende openbaar, luidde gisteren de
stelling.
De 535 stemmers op refdag.nl denken er zo over:
Eens.
86,9%
Oneens.
13,1%
Reacties op refdag.nl:
Carlijn (33), Arnhem: „We be
talen aardig wat voor het ko
ningshuis, dan wil ik ook wel
zien wat ze doen."
Ingrid (15), Dirksland: „Het
mag wel wat minder. Nie
mand vindt het leuk als er
overal fotografen staan."
Davy, Zeeland: „Hoe kun je
het hier nou mee eens zijn?
NIEUWE HldlIIJH
We weten niet eens de helft
van wat deze nep-Hollandse
adel allemaal uitvoert."
H. Knoop! (54)- Voorburg:
„Het is kortzichtig en irreëel
om te praten over hoge kos
ten van het koningshuis. Een
president wil toch ook niet in
een rijtjeshuis wonen? Hij wil
toch ook een mooi salaris,
een dienstvliegtuig en een be
wakingsdienst?"
CDA en Groenlinks willen opheldering over de kritiek van
PvdA-minister Koenders op het omgaan van Israël met de gren
zen van de Gazastrook.
Israël gaat te ver met het sluiten van de Gazastrook.
Eens.
Oneens.
Stem nu op refdag.nl.
opfïïra
De opiniepagina biedt mensen die daaraan vanwege hun specifieke deskundigheid of
persoonlijke betrokkenheid behoefte hebben, gelegenheid in te gaan op (semi-)actuele
onderwerpen. De redactie behoudt zich het recht voor bijdragen (zonder overleg) te redigeren
en/of in te korten, of zonder opgave van reden te weigeren. De aanbevolen lengte van een
bijdrage bedraagt 750 woorden. Het zenden van een bijdrage impliceert dat de auteur aan de
BV Reformatorisch Dagblad toestemming geeft tot het vastleggen, verveelvoudigen en
verspreiden daarvan in gedrukte, elektronische of andere vorm, zoals cd-roms, databank,
internet of op geluidsdragers.
Coördinator: drs. W. van Klinken.
E-mailadres: opinie@refdag.nl.
De Protestantse Kerk in Neder
land tast met haar recente rap
port over Israël haar geloofwaar
digheid aan. De nota hinkt op
twee gedachten, net als veel acti
viteiten van de kerk, aldus G. A.
van der Spek-Begemann.
De werkgroep Vanuit Jeruzalem
was op 17 januari uitgenodigd
voor de laatste hoorzitting over
de zogenaamde IPA-nota (over
het conflict tussen Israël, de Pa
lestijnen en Arabieren) van het
moderamen van de synode van
de PKN.
De werkgroep Vanuit Jeruza
lem heeft geen kerkelijke status.
Hij bestaat uit christenen die
zich ten doel hebben gesteld de
kerken kritisch te volgen op hun
beleid ten aanzien van Israël,
waarmee de kerk zegt onopgeef-
baar verbonden te zijn.
De werkgroep heeft geconsta
teerd -en kan met de stukken
aantonen- dat de nota innerlijk
tegenstrijdig is, omdat in de nota
(en ook in de kerk) twee visies
botsen die niet tegelijk juist kun
nen zijn. Enerzijds is dat de visie
van de onopgeefbare verbonden
heid met Israël, zoals beleden in
onze kerkorde. Anderzijds is dat
de visie dat de kerk in het con
flict juist partij zou moeten kie
zen voor de armsten en de zwak-
sten (lees: de Palestijnen).
In verband met de laatstge
noemde visie komt de nota met
een historisch overzicht. Ge
schiedschrijving is altijd inter
pretatie, maar dan wel van de
historische feiten. Wat echter te
denken van een geschiedschrij
ving die belangrijke feiten weg
laat en andere verdraait, om de
geschiedenis aan te passen aan
politiek gekleurde ideeën? Is het
niet zo dat die geschiedschrij
ving er zelf nogal gekleurd op
staat?
Een historicus die bijvoorbeeld
erg populair is bij EAJG en bij de
werkgroep Keerpunt (groepen
die ook zijn uitgenodigd voor
een hoorzitting), is Ilan Pappe,
die -let wel- ronduit heeft ver
klaard dat „feiten er niet toe
doen" en die schrijft dat hij „in
dienst van de zwakkeren" (de Pa
lestijnen dus) is.
Niet verwonderlijk dat zijn vak
genoten deze man als historicus
allang niet meer serieus nemen.
Welnu, zijn ideeën zijn ook door
gedrongen tot Kerk in Actie, het
diaconaat van de PKN, dat de
vroegere raad voor de verhou
ding van Kerk en Israël van zijn
plaats lijkt te hebben verdron
gen.
Kerk in Actie heeft traceerbaar
een zeer grote vinger in de pap
van de nota. Het diaconaat staat
in nauw contact met buitenker
kelijke ngo's als UCP, genoemd
in de nota, terwijl een CIDI-rap-
port onlangs nog de bedenkelijk
heid van deze organisatie heeft
aangetoond. De distantie die in
middels, ten gevolge van veel kri
tiek, is geschapen tussen Kerk in
Actie en UCP berust echter op
louter opportunistische gronden
(want door de kritiek was de re
putatie van Kerk in Actie aan het
verslechteren) en is bovendien
een wassen neus, door allerlei
slagen om de arm, waardoor
Kerk in Actie nog net zo vaak
kan samenwerken met UCP als
gewenst.
De PKN wil. zo lezen we, met de
nota „de mening van haar leden
vormen." Dat moet dan toch wel
de politieke mening zijn, want
het onderwerp is immers een po
litiek conflict.
Twee kritische vragen zijn daar
bij te stellen. Ten eerste: Hoe zal
dat ooit lukken als de helaas po
lariserende kerk hiervoor een in
nerlijk tegenstrijdig document
produceert dat mensen in ver
warring brengt? Ten tweede een
nog belangrijker vraag: Wat zit
er achter de drang om de politie
ke mening van de PKN-leden te
willen vormen? Welke drijfveren
spelen hier een rol? Het lijkt wel
of de kerk de weg kwijtraakt en
niet meer weet welke kant zij uit
moet.
Mij dunkt, zij heeft daarvoor
toch een betrouwbaar gidsboelc
in de Bijbel, dat elk vals dilemma
uitsluit. Daarmee kunnen de
PKN-leden trouwens heel wel zelf
hun politieke mening vormen.
De auteur is woordvoerder van de
werkgroep Vanuit Jeruzalem.
sier omarmd als het levensdoel
van zijn college. Het verschaft
hem een aansprekend project,
waarmee hij lange tijd vooruit
kan. Hij hoopt in dit kader een
aanpak te ontwikkelen die
hem een vooraanstaande
plaats in de geschiedenis van
de EU garandeert en die een
dimensie toevoegt aan de Eu
ropese integratie.
CO, geldt vandaag de dag in
Brussel als welhaast een mode
woord. Vlak voor Kerst legde
de Commissie plannen op tafel
voor terugdringing van de uit
stoot door auto's. Deze maand
presenteerde zij een omvang
rijk pakket met voorstellen
voor afdwingbare beleids
inspanningen voor elk van de
27 landen en voor hervorming
van de emissiehandel. Sommi
gen duiden het aan als een
masterplan, vergelijkbaar met
de invoering van de interne
markt of de euro.
Barroso heeft het tij mee. Het
gevoel van urgentie als het
gaat om te treffen maatrege
len op dit terrein is groot, zo
wel in de politiek als bij de
burger. De afgevaardigde in
het Europees Parlement die
vorige week in alle ernst be
toogde dat er nog altijd meer
mensen op aarde sterven als
gevolg van de kou dan van de
warmte en die aan de hand
van die constatering de nood
zaak van een reductie van de
broeikasgassen betwistte,
hoeft niet te rekenen op veel
bijval.
Maar er zullen binnen de
Unie ongetwijfeld nog moeilij
ke onderhandelingen volgen
alvorens de door de Commissie
bepleite groene revolutie de
instemming van de lidstaten
geniet. Die moeten hun ge
loofwaardigheid tonen en de
eerder door hen aanvaarde
ambitieuze doelstellingen om
zetten in concrete actie. Geen
woorden, maar daden, luidt
nu het motto. De komende tijd
zal blijken: houden zij de rug
recht of hebben zij slappe
knieën?
A. A. C. de Rooij
reageren aan scribent?
buza@refdag.nl.
Foto RD, Sjaak Verboom
Europarlementslid drs. B. Bei
der maakte in de afgelopen
week een studiereis naar Noord-
Irak. De Europese Unie heeft
weer nieuwe belangstelling
voor het land gekregen. De
wrok tegen de Amerikaanse in
terventie lijkt voorbij. Maar er
is nog een lange weg te gaan.
Irak staat gelukkig weer op de
agenda van het Europees Parle
ment. De wrok tegen de Ameri
kaanse interventie lijkt voorbij.
Sterker nog, zijn commissie
buitenlandse zaken wil de EU-
lidstaten en de Europese Com
missie tot een nieuwe strategie
voor het Tweestromenland be
wegen. In het kader van deze
ambitie komt een korte studie
reis naar veruit het veiligste ge
bied van het land, het noordelij
ke Koerdistan, goed uit.
Ruim twee jaar terug, in no
vember 2005, reisde ik voor het
eerst naar Erbil, de hoofdstad
van de regionale regering van
Koerdistan. Aan zelfvertrouwen
ontbrak het de officiële gezags
dragers toentertijd bepaald
niet. President Massud Barzani
voorop. Het Iraakse "Wirt-
schaftswunder" was zich uitge
rekend in Koerdistan aan het
voltrekken. Waarom wilde Eu
ropa dat niet inzien? vroeg hij.
Het Koerdische volk draagt in
tussen stellig een zware histori
sche last met zich mee. Tot op
vandaag is het een natie zonder
staat. Zie haar minderheidsposi
tie in Turkije, Syrië, Irak en
Iran. Echter, de internationale
beteugeling van het regime van
Saddam Hussein in de jaren ne
gentig en diens val in 2003
openden de weg naar Koerdisch
zelfbestuur in Noord-Irak. De
verre droom blijft evenwel een
onafhankelijke Koerdische staat
na de tussenfase van een fede
raal Irak.
Wie zou niet sympathiseren
met zo'n gastvrij volk dat zo im
mens leed onder het juk van
Saddams spreekwoordelijke "re
publiek van de angst"? Wie
eens de beelden heeft gezien
van de gevolgen van de Iraakse
gasaanval van 16 maart 1988 op
het Koerdische dorp Halabja,
blijft zich die herinneren. An
derzijds valt het plaatselijke
protest in 2006, inclusief de ver-
De Koerdische gemeenschap is een volk zonder staat. Het zelfbestuur in Noord-Irak helpt wel iets. Maar toch zijn daar nog voldoende problemen, zoals corruptie en nepotisme.
Foto: demonstratie van Koerden in Den Haag tegen de Turkse militaire zone in Noord-Irak. Foto anp
nietiging van een van de twee
herinneringmonumenten van
wege de veronachtzaming door
de eigen autoriteiten, niet weg
te poetsen.
Assyrische klachtenlijst
Aan deze smet op het regionale
Koerdische bestuur moeten er
enige worden toegevoegd. Zo
spreek ik voor mijn vertrek in
Brussel met Ninos Warda.' verte
genwoordiger van de Assyrische
gemeenschap in Irak. Hij over
handigt mij een heel pakket do
cumenten dié tal van grieven
bevatten tegen de heersende
politieke partijen in Koerdistan,
de Koerdische Democratische
Partij (KDP) van president Bar
zani en de Patriottische Unie
van Koerdistan (PUK) van het
Iraakse staatshoofd Talabani.
Onder de keurige kop van
"Tien Chaldo-Assyrische proble
men ter oplossing door de Koer
dische regionale regering" volgt
een requisitoir dat Barzani en
de zijnen niet eenvoudig kun
nen wegwuiven.
In Erbil verwoorden drie Assy-
riërs, onder wie een parle
mentslid, vooral twee elemen
ten uit die felle aanklacht. Hoe
heb ilc de hoofdstad bereikt,
vragen ze schijnbaar neutraal.
Met de auto, na landing in de
stad Sulaimania, antwoord ik
waarheidsgetrouw. En hoe reis
ilc terug? Via het splinternieuwe
vliegveld van Erbil. „Weet u dat
de grond van deze internationa
le luchthaven behoort aan een
Assyrische boerengemeen
schap? Zij heeft geen dinar
schadeloosstelling van de Koer
dische overheid ontvangen! Een
paar jaar geleden betaalden
Amerikaanse pachters tenmin
ste nog 2 miljoen dollar. Een
som die overigens evenmin is
uitbetaald aan de rechtmatige
eigenaars."
Tijdens mijn eerste reis naar
Koerdistan in 2005 nam minis
ter van Financiën Sargis Agha-
jan alle tijd voor me. Hij was
mij door een insider ter plaatse
aanbevolen als dé bescherm
heer van de christelijke minder
heid in Koerdistan.
Commentaar van Assyrische
zijde: „Sargis Aghajan is een
echte KDP'er. Hij is beslist onze
spreekbuis niet. Alleen Assyri
sche dorpen en civiele organisa
ties die op de KDP-lijn zitten,
voorziet hij van financiële mid
delen." Zo veel is zeker dat de
politieke partij van de Assyriërs,
de Assyrische Democratische
Beweging, reikhalzend uitkijkt
naar het officiële bezoek van de
Irakrapporteur van het EP me
dio februari. Want in haar ont
werpverslag geeft zij duidelijk
aan Europese hulp te claimen
bij raad en commissie voor "in
heemse volkeren en minderhe
den, zoals de Assyriërs, de Chal
deeën en andere christelijke ge
meenschappen".
Familiefortuinen
Nog een andere smet bezoedelt
helaas het politieke blazoen
van Iraaks Koerdistan. En dat is
de kwalijke corruptie in combi
natie met nepotisme (het com
mercieel en financieel bevoor
delen van de heersende families
Barzani en Talabani).
Begin januari legde de Ameri
kaanse Midden-Oostenspecialist
Michael Rubin de vinger op de
ze zere plek. Dat viel natuurlijk
reuze slecht in Erbil. Want Ru
bin repte over de fortuinen die
zowel Barzani als Talabani in
middels hebben verzameld, res
pectievelijk 2 miljard dollar en
400 miljoen dollar.
Klopt het wat Rubin beweert?
vraag ik de onafhankelijke
Koerdische journalist Ari Har-
sin. Ach, repliceert hij lachend,
soms lijkt Koerdistan wel op
een maffiastaat. „Er is geen
transparantie. Zij verdelen sim
pelweg het budget van de Koer
dische regionale regering tus
sen de PUK en de KDP. De KDP
la-ijgt 52 procent en PUK de res
terende 48. Het is een heel
vreemd model van democratie."
De auteur is lid van de buiten-
landcommissie van het Europees
Parlement voor de Eurofractie
ChristenUnie-SGP.
Incidentele fouten in de ge
zondheidszorg leiden vaak tot
nieuwe regels. Omdat die vaak
niet in verhouding staan tot de
ernst van het incident en alleen
maar bureaucratie brengen, lei
den ze tot ergernis van ver
pleegkundigen, betoogt Moni
que Roedoe van Verpleegkundi
gen Verzorgenden Nederland
(V&VN).
De V&VN vroeg haar achterban
naar ervaringen met bureau
cratie in de praktijk. Dit bracht
de bureaucratische ergernis
sen van de grootste beroeps
groep van Nederland aan het
licht.
Verpleegkundigen en verzor
genden ergeren zich niet al
leen. maar uit het onderzoek
kwamen ook praktische oplos
singen naar voren om de bu
reaucratie in de zorg te vermin
deren.
De media schenken veel aan
dacht aan incidenten in de
zorg. Dat kan een vertekend
beeld van de sector geven. Op
basis van dit beeld roepen sa
menleving en politiek om in
grijpen. Er worden soms regels
gemaakt die niet in verhouding
staan tot de ernst van een be
paald incident. Verpleegkundi
gen en verzorgenden merken in
hun beroepspraktijk dat nieu
we regelgeving soms tot onno
dige bureaucratie leidt.
De beroepsgroep doet daarom
de suggestie om de uitvoerbaar
heid van nieuwe regels te toet
sen, in de vorm van een bureau-
cratietoets. Verpleegkundigen
kunnen zelf immers het beste
oordelen of nieuwe regels niet
te veel tijd kosten én daadwer
kelijk iets toevoegen.
Indicatiestelling
Verpleegkundigen en verzor
genden ergeren zich ook aan de
indicatiestelling door het Cen
trum voor Indicatiestelling
Zorg (CIZ). Zij vinden dat de in
dicatiestelling moet worden ge
daan door een zorgprofessional,
zodat het minder lang duurt en
het in één keer goed gaat. Ook
moet er haast gemaakt worden
met een elektronisch patiënten
dossier. Verpleegkundigen en
verzorgenden verwachten daar
veel van. Nu zijn er geen inte
grale en digitale dossiers per pa
tiënt.
Verpleegkundigen en verzor
genden stellen ook voor om
zaakmanagers aan te stellen
voor chronisch zieken, om hen
te ondersteunen bij de aan
vraag van zorg en zorgvoorzie
ningen. Zij zien dat chronisch
zieken vaak hun weg niet vin
den in het woud van loketten.
Verder doen zij de suggestie
van een landelijke databank
met kwaliteitsprotocollen voor
alle werkenden in de zorg. Dit
kan een oplossing bieden voor
de situatie dat elke zorginstel
ling zelf richtlijnen en protocol
len ontwikkelt, die niet alle-
Verpleegkundigen storen zich vaak aan nieuwe regels die wor
den gemaakt naar aanleiding van kleine incidenten. Uit onder
zoek van de beroepsvereniging V&VN blijkt dat de bureaucratie
in de gezondheidszorg eerder toeneemt dan minder wordt.
Foto ANP
maal even hoog van kwaliteit
zijn.
Er is ook een bureaucratische
ergernis waarvoor verpleegkun
digen en verzorgenden niet di
rect een oplossing zien. Dat is
de grote hoeveelheid formulie
ren voor verantwoording en
controle door overheid, verzeke
raars en de Inspectie voor de
Gezondheidszorg.
Het was het ministerie van
Volksgezondheid dat V&VN
vroeg dit onderzoek te doen. De
overheid ziet de bureaucratie in
de zorg graag verminderen. Het
is nu nog niet duidelijk hoe de
verzamelde signalen en sug
gesties worden uitgewerkt. Een
panel van verpleegkundigen en
verzorgenden behoort tot de
mogelijkheden. Zij kunnen
tenslotte zelf het best beoorde
len of nieuwe regels iets toevoe
gen.
De auteur is hoofd communicatie
bij V&VN, Beroepsvereniging van
verpleegkundigen verzorgen
den Nederland.
Rechte rug of
slappe knieën
Een opsteker voor wie door
alle sombere berichten over
het klimaat mogelijk in ge
wetensnood komt als hij de
weg opgaat: autorijden is
niet crimineel en ook niet
amoreel, het behoort bij onze
levenswijze. Dat zegt in ieder
geval de Duitse Eurocommissa
ris voor Industrie, Günter Ver
heugen.
Hij neemt het op voor de au
tobezitters, maar meer nog ei
genlijk voor de autofabrikan
ten. Hij vindt -en hij heeft
daarbij de Bondsregering aan
zijn zijde- dat de in zijn land
gevestigde producenten van
merken als Audi, BMW, Merce
des en VW een oneerlijke be
handeling krijgen. De aange
scherpte emissienormen vanaf
2012 voor voertuigen die dan
van de band rollen, zadelen
hen, doordat zij meest grotere
typen op de markt brengen,
met zwaardere lasten op dan
de concurrenten in bijvoor
beslissingen om af te kicken
van het consumptiepatroon
met een hoog C03-gehalte
waaraan we met z'n allen ver
slaafd zijn. Die omslag gaat
van au en dan is elk land slim
genoeg om een argument te
verzinnen op grond waarvan
het claimt voor een uitzonde
ringspositie in aanmerking te
komen.
Of valt het wel mee met de
pijn? Luister naar de voorzitter
van de Europese Commissie,
José Manuel Barroso. Als hij
gelijk heeft, kosten al die in
grepen om de opwarming van
de aarde een halt toe te roe
pen slechts 3 euro per week
per persoon. Dat kan toch voor
niemand te veel zijn om, in
zijn bewoordingen, onze pla
neet te redden? En: dreigt er
een verlies van banen? Wel
nee, innovaties bij het aan
wenden van duurzame ener
giebronnen zorgen naar zijn
verwachting juist voor volop
nieuwe werkgelegenheid.
Klimaat en energie vormen
voor Barroso inmiddels een
topprioriteit. Hij heeft dit dos
Voorzitter Barroso van de Europese Commissie omhelst het kli
maat en energiebeleid als een topprioriteit. Vorige week presen
teerde hij ingrijpende voorstellen. Daarover zullen binnen de EU
nog moeilijke onderhandelingen volgen. Foto epa
beeld Frankrijk. Het is Verheu
gen niet gelukt dit te verhin
deren. Hij verloor op dit punt
de slag met zijn Griekse colle
ga Stavros Dimas, die de porte
feuille Milieu beheert, en hij
laat voortdurend merken dat
hem dat niet lekker zit.
De golven rond het klimaat
beleid van de EU slaan de laat
ste weken hoog. Dat zal voor
lopig ook wel zo blijven, want
er wachten in het overleg tus
sen de lidstaten ingrijpende
