Zoons trakteren jarige vader
op berg van 5895 meter hoog
De geschiedenis van dorp, stad en gehucht
Watersnood
museum
zoekt spullen
Deel 3: Brouwershaven
11 ■■■■ii 1 11111 11 Bin in m m 1111111 i mi i iiihii ii
4 S FEBRUARI 2 O 5
Maar dan de laatste loodjes. Besloten
wordt op de laatste reisdag 's avonds om
elf uur in te zetten. De bedoeling was
dat iedereen overdag wat sliep, maar
dat zat er niet in. Dus vermoeid werd
de nacht ingezet. Aardedonker en met
een zaklamp als gids werden de laat
ste meters afgeleid. De top bereiken bij
zonsopgang was adembenemend.
Alex:„We hadden het plan langer op
de top te blijven, maar daarvoor was
het echt te koud. Het was schitterend."
Vader Leo had met zijn twee zoons de
top bereikt. Hij geniet er nog van, net
als van de bijzondere vegetatie die hij
tegenkwam.
„Alsikopdetoren
van Ren esse sta dan
moet ik voor mijn
gevoel zo ver mogelijk
van de reling vandaan
blijven."
De reis terug naar beneden ging zoals
gezegd heel wat sneller. Het drietal was
een avontuur rijker en koester het idee,
dat ze het met z'n drieën heeft gedaan.
Volgens Leo is het toch heel bijzonder
om met je twee zoons zo'n avontuur te
ondernemen „maar ik heb niets ontdekt
aan de jongens wat ik nog niet wist. We
zijn altijd veel samen." Toen ze de voet
van de berg hadden bereikt, waren ze het
er roerend over eens: Zo nu eerst een...
Kilimanjarobiertje. „En dat smaakte
best," besluit Leo.
Leo, John en Alex Braber uit Renesse over slappe friet, ijle lucht en hoogtevrees
Vader Leo voelde juist in die periode
een kanteling. Hij wist zeker dat hij de
top zou gaan halen. Overdag lop.en,
's nachts slapen. En met iedere meter
werd het kouder, vooral 's nachts. Is het
aan de voet van de berg nu zo'n graad of
dertig, bovenaan is de gevoelstempera
tuur volgens Alex min twintig. Om die
ijlere lucht de baas te kunnen wordt er
geklommen en iedere avond eerst weer
een stukje gedaald om te overnachten.
De luxe was voorbij. Iedere morgen
werden de mannen wakker in hun tentje
en hadden de helpers een bakje water
voor de tent gezet. „Maar ja. Als je het
zo koud hebt trek je ook je t-shirt niet
even uit, lacht John. De hygiëne was ver
te zoeken. Leo miste zijn douche wel
en wie zijn behoefte moest doen zocht
maar een plekje ergens. „Nou ja", vertelt
Leo terwijl hij zijn zoons aankijkt „en die
kip dan. Die werd beneden gebraden en
werd de laatste dag nog gegeten." Ze
moeten er maar niet teveel aan denken.
Alex moet vooral lachen om het moment,
dat ze te horen kregen dat er friet op het
menu stond. Een prettig vooruitzicht. De
begeleiders hadden een pannetje met
vet en gingen aan de slag. „We hebben
nog nooit zulk vette friet gegeten," zegt
Alex. „Ja" vult Leo aan „slap, alsof het
alleen maar voorgebakken was."
Vader Leo met zijn zoons John (links) en Alex op de topmet de Zeeuwse vlag.
RENESSE - Wordt je zestig jaar
en krijg je van je twee zoons een
reis naar de top van de bijna 6000
meter hoge Kilimanjaro in Kenia.
Vader Leo Braber uit Renesse is het
overkomen. „Ik ben wel sportief,
maar was toch benieuwd of ik het
zou halen. Later hoorde ik dat de
jongens vooral bang waren, dat ik
er wel zou komen, maar dat zij het
niet zouden redden," vertelt hij. Ze
hebben het alle drie gehaald en zijn
net weer terug. Gewoon weer aan
het werk.
John (35) en Alex (29) hebben onge
twijfeld lang moeten nadenken welk
origineel cadeau ze hun vader moes
ten geven. John: „We zijn een keer met
z'n drieën gaan skiën en dat was ons
erg bevallen." Dat het een avontuurlijk
uitstapje moest worden, was het tweetal
wel duidelijk. Een reis over het internet
bracht ze op het idee de Kilimanjaro te
gaan beklimmen.
„Ja het was wel even schrikken. Een
berg van 5895 meter hoog. En ik heb
hoogtevrees. Als ik op de toren van
Renesse sta dan moet ik voor mijn gevoel
zo ver mogelijk van de reling vandaan
blijven." Maar toch greep vader Leo de
uitdaging met beide handen aan. Tussen
de verjaardag in mei vorig jaar en de reis
van vorige week heeft aardig wat voor
bereiding gezeten.
De Kilimanjaro bevindt zich op de grens
van Kenia en Tanzania. De berg is nog
een aardig stuk hoger dan de Mont Blanc,
maar laat zich wel beter beklimmen. Het
is een berg, die zonder klimtouwen en
dergelijke beklommen kan worden. De
reis naar boven duurt zes dagen en in
die tijd wordt er ongeveer vijftig kilo
meter gelopen. Terug duurt een dag
en is de helft korter. In een groep met
negentien deelnemers en eenenzeventig
dragers, koks en andere ondersteu
ners werd de reis ingezet.
Allereerst met het vliegtuig naar Nairobi
om vervolgens 250 kilometer in een
oud busje af te leggen naar de berg. Ze
werden ontvangen in lodges. Maar alle
luxe verdween de volgende morgen.
Ze mochten maar enkele kilo's in de
rugzak hebben zitten. De rest werd
door de dragers meegenomen. Geen
overbodige luxe, want met het stijgen
op de berg werd de lucht steeds ijler. „Ja
de eerste dagen werd er volop gepraat
door iedereen. Maar het werd steeds
stiller," vertelt John. En na enkele dagen
haakten vier leden van de Nederlandse
groep af; het werd ze te veel.
De Kilbnanjaro.
OUWERKERK - Heeft u een
zolder, een kelder of een schuur
met spullen die u niet meer
gebruikt?
Maar die u ook niet zomaar op straat
wilt zetten? Bijvoorbeeld omdat u
er (jeugd)herinneringen aan heeft?
Overweeg dan om deze spullen aan
het Watersnoodmuseum te schen
ken. U helpt zo het museum en uw
overbodige huisraad wordt mis
schien wel een museumstuk.
Het Watersnoodmuseum is op zoek
naar voorwerpen uit de tijd van de
Ramp van 1953. Te denken valt
aan klein meubilair zoals tafeltjes,
stoelen en lampen. Maar ook aan
serviesgoed, speelgoed, koffers en
tassen, potten en pannen en andere
dagelijkse gebruiksvoorwerpen.
Met voorkeur voor spullen die de
Ramp hebben "meegemaakt".
De verbouwing en de voorberei
ding van de inrichting is in volle
gang. In april zal het museum de 4
caissons openstellen voor bezoe
kers. In het tweede caisson gaat het
over de emoties van de watersnood.
Herinneringen aan slachtoffers, de
hulpverlening en de hulpgoederen.
Maar het gaat ook over de bezittin
gen die tijdens de Ramp verloren
zijn gegaan, of juist teruggevonden
werden.
Aanleveren voorwerpen
Heeft u voorwerpen die u aan
het museum wilt doneren? Neem
dan contact op met Ria Geluk,
projektleider uitbreiding, tel. 06
-28513978.
Haven Noordzijde 3-4
4318 AB Brouwershaven
l Audio, Plasma/LCD, DVD, Verlichting, Witgoed, Beeld Geluid
Noorddijkstraat 8
4318 BJ Brouwershaven
Tel: 0111 691634
Fax: 0111 695049
Tel: 0111691288
lien, vltbarboqoc, frltos on snacks!
Satelliet Service Zeeland
W HDTV/W i/CAJ/GSO
Markt 10
4318 AG Brouwershaven
Tel: 0111-695577
www.satservicezeeland.nl
Markt 16-18, 4318 AG Brouwershaven, Telefoon (0111) 691231
WAT JE DICHTBIJ HAALT, IS LEKKER
Huib Uil, gemeentearchivaris van
Schouwen-Duiveland
Vijfentwintig jaar geleden had A.C.W.
van der Vet, hoofdredacteur van het
Algemeen Dagblad, een column waarin
Schouwen-Duiveland meermalen aan
bod kwam. Onder de titel 'Op langer
zicht' belichtte hij allerlei actuele ont
wikkelingen. Hij verhaalt erin van
een bezoek dat hij met een kennis aan
Brouwershaven bracht. Samen liepen
ze langs de haven. Die kennis zei niets,
helemaal niets. Van der Vet: 'Totdat we
een half uurtje later een pilsje dronken in
een der voortreffelijke etablissementen
die het (kleine) Brouwershaven daarvoor
heeft. Na een bedachtzame slok zei hij:
'Zéér buitengewoon goed'. Van der Vet
was er blij om. Hij kende zijn kennis zo
goed dat die uitspraak niet sloeg op het
bier maar op Brouwershaven. Met die
uitspraak werd bevestigd wat Van der
Vet steeds volhield: 'Brouwershaven is
het juweel van de Grevelingen gewor
den'. Dit predicaat kreeg toen, in 1974,
een nieuwe klank omdat in het jaar
ervoor de jachthaven in gebruik was
genomen.
Brouwershaven en het water hebben al
eeuwenlang een nauwe band met elkaar.
De plaats dankt er ook zijn ontstaan aan.
Brouwershaven is een van de weinige
plaatsén waarvan het ontstaan vrijwel
exact is te dateren. In 1286 schreven
Nobel Claeszoon en zijn broer aan graaf
Floris V over het stichten van een dorp
bij de plaats waar al een soort vari haven
lag. De naam Brouwershaven duikt voor
het eerst in 1318 op. In 1403 kreeg het
dorp stadsrechten. De inwoners stellen
het op prijs als die rechten worden geres
pecteerd. Waag het daarom niet van een
dorp te spreken. Daarom is hier ook geen
dorps- maar een stadsraad.
Het ging zo net over bier. Lang werd
gedacht dat Brouwershaven kwam
van het brouwen van bier. Niet dat de
naam zijn oorsprong vond in het aantal
brouwerijen. Aangenomen werd dat het
bier uit Holland hier werd aangevoerd en
vandaar verder werd getransporteerd.
Bij gebrek aan betrouwbaar drinkwa
ter werd er bier gedronken dat een laag
alcoholpercentage had. Die verklaring
was niet zo logisch want waarom zou
men het bier eerst in Brouwershaven
aan land brengen? De verklaring is een
heel andere. Brouwer was in de middel
eeuwen een voornaam. De grond
waarop Brouwershaven ligt, moet in
het bezit zijn geweest van deze Brouwer
of hij moet er een lokaal machtshebber
zijn geweest. Naai' hem werd deze haven
genoemd. In verkorte vorm is het Brouw
en zo noemen de meeste inwoners het
dan ook graag.
In vroeger dagen bracht vooral de
visserij veel bedrijvigheid. De stad
had toen een belangrijke vissersvloot.
Halverwege de zeventiende eeuw ging
het bergafwaarts, ook al beleefde de
stad nog vele hoogtepunten. Een korte
opleving was er in de negentiende eeuw
toen de rede van Brouwershaven anker
plaats werd voor de schepen die vooral
Rotterdam als bestemming hadden. Na
de aanleg van de Nieuwe Waterweg
gleed de stad terug om nog meer de
tijden van weleer te zien terugkeren. De
kerk en het stadhuis zijn de meest in het
oog springende monumenten. Ze herin
neren aan de bloei en dragen nu veel bij
aan de glorie die deze stad terecht mag
koesteren.
De relatie met Zierikzee is niet altijd even
genoeglijk geweest. Brouwershaven
meende dat Zierikzee hen altijd de
voet dwars zette. Daarom was voor de
stadsrechten niet de keur van Zierikzee
als voorbeeld genomen, maar die van
Goedereede. En had Zierikzee zich
niet verzet toen de stad zich in 1619
meldde om te worden toegelaten tot de
Staten van Zeeland? Ten aanzien van
het eerste feit lijken de inwoners van
Brouw een punt te hebben. Toch was
het niet bijzonder. Zo is het stadsrecht
van Vlissingen niet ontleend aan dat van
Middelburg, maar aan dat van Zierikzee.
Waren er meningsverschillen dan was
het niet zo handig om voor de interpre
tatie van de artikelen advies in te moeten
winnen bij de stad, die misschien partij
kon zijn. Ongebruikelijk was het dus
niet. Over het tweede punt kunnen we
kort zijn. Zierikzee zette Brouw niet de
voet dwars. Integendeel, voor Zierikzee
zou het juist gunstig zijn geweest dat
ook Brouwershaven zou toetreden tot
de stemhebbende steden. In dat geval
hadden Zierikzee en Brouwershaven
gezamenlijk hun belangen kunnen
verdedigen. Met Goes enTholen hadden
zij bovendien evenwicht kunnen bieden
aan het Walcherse blok, bestaande
uit Middelburg, Vlissingen en Veere.
Overigens hebben de Brouwenaars wel
eens terecht geklaagd over Zierikzee.
Brouwershavenisookdegeboortestadvan
de beroemdste Schouwen-Duivelander:
de dichter en staatsman Jacob Cats, die er
met een standbeeld wordt geëerd. Dat en
de vele monumenten maken dat Brouw het
juweel is aan de Grevelingen. Terug naar
het krantenknipsel uit 1974. De man van
wie wij het kregen heeft erboven geschre
ven: 'Leve Brouw!' Beter is het niet uit te
drukken.
(foto: Deltaphot Luchtfotografie: collectie Gemeentearchief Schouwen-Duiveland, Zierikzee, nr.
