voor «I© ftgiicllioElaiidsclie en Zeeumche Eilanden, TWEE BUPEI, Yrijdag 24 Juni 1904. Antirevolutionair Negentiende Jaarg. No. 975. Orgaan FFOILLETON. IN HOC SIGN O VINCES r Deze Courant verschijnt eiken Yrijdag. Abonnementsprijs per drie maanden franco per post 50 Cent. Amerika bij vooruitbetaling f 3,50 per jaar. Afzonderlijke nummers 5 Cent. uitgever: T. BOEKHOVEN. mohiiki.xihjh. Advertentiën 10 cent per regel en 3/2 maal. Reclames 20 per regel. Boekaankondiging 5 Cent per regel en 4/3 maal. Dienstaanvragen en Dienstaanbiedingen 50 Cent pen plaatsing, Groote letters en vignetten worden berekend naar de plaatsruimte die zij besla:-t. Advertentiën worden ingewacht tot Donderdagmorgen 10 uur. AS Se sütEiifeeBi voor tie BScdaeiie feesjeasist, Advertentien eis verdere zMinlnistratie franco toe te aenrien aaia den Uitgever. den martelaar spelen, afbreken, ver- KËRSTK BLAD. Een eerste woord, dat we neerschrij ven over deze verkiezing in ons dis trict is een woord van Eere aan God een woord van dankbare hulde aan onze bonderden medekiezers, welke met ons bun stem uitbrachten op de heeren Roodzant en Yegtel, een woord van lof aan allen, hij ware ridder of schildknaap, die met onverdroten ijver, niets sparenden moed, schitte rende ambitie en voorbeeldige trouw gestreden hebben tot de overwinning was aan de zijde des geloofs en der Christelijke democratie. Een woord van Eere! Eere aan den God der Vaderen Eere aan den God van Nederland, Die in Zijn genade getoond heeft te willen steunen de pogingen van zoo vele medgezellen, welke zich schaar den rondom de Banier van 't Kruis. Hij heelt de harten geneigd; Hij heeft gebogen, wat soms scheen on wrikbaar te zijn Hij heeft de gedachten der kiezers geleid; genoodzaakt zich te bepalen tot de candidaten, die hogen voor Zijn Souvereiniteit. Flakkee was in zijne gunste Hem getrouw Er is hier op dit eiland te veel ge beden er is door de getrouwe ge tuigen, nu reeds in den hemel, te veel geworstelder is te veel evan- geliezout gesprenkeld op de soms harde harten, dan dat bij zulk een verkiezing de zwakste snaren niet zouden gaan trillen, nu ,t ging om de Eere der Religie op Staatsterrein. Eere aan God want hij deed 't ons zien, dat de strijd dieper ging dan ons werd voorgespiegeld; hij gaf ons helder inzicht, dat 't niet was een strijd tegen een zekeren Minister Kuy- per, maar voor of tegen de Christelijk - nationale beginselen, door dien eminen- ten Minister beleden. Kloek en krachtig liet Flakkee de ba zuin des Evangelies hare zachte maar ook wel doordringende tonen uitgieten en het schaamde zich 't Evangelie van Jezus Christus niet. Dat we zoo schouder aan schouder mochten slaan, die mannen van Chris telijker) huizedat bij Roornsch en Onroomsch, Hervormd en Gerefor meerd, bij Kerkelijke gedeeldheid, nochtans de politieke broederband zoo nauw wasdat er zulk een saamhoorig- heid was, zulk een machtige open baring van eenzeltde streven om ons te verzetten tegen de Partijen des Ongeloofszulk een warm saam op trekken voor dezelfde Grondgedachte nl. handhaving van Gezag en Vrijheid, bevestiging van Orde en Rechtdat is een feit door onze tegenstanders niet te loochenen en door ons dank baar te erkennendaarom spreken we 't eerbiedig uit: Voor zulk een broederlijke gehechtheid tusschen aile Christusbelijders Aan God de eere 1 Maar ook dankbare hulde aan den ijver van soldaten en die geheele rij van mannen, die ieder in hun dorp en hun omgeving, ieder naar zijn gaven en krachten, bij droegen om de zege te bevechten. Er was geen grootspraak bij onze mannen Slechts plichtsgevoel Slechts de wetenschap, dat dan eerst de tijd van rust gekomen zou zijn, als de stembus was gesloten Elk dorp heeft 't getoond, zijn roe ping te verstaan en de plaatselijke besturen der Kiesvereenigingen met hun leden hebben met ambitie, met lust en ijver den strijd niet alleen ite ze ij en de» Heeren maakt r\ i. aanvaard, maar met opwekkende en verkwikkende emotie dien ten einde toe gestreden Dankbaar zijn we voor den onbe zweken moed al onzer vrienden en medestanders. En dit is onze vreugde, is hunne blijdschap We weerstonden in 't aangezicht hen, die onze begin selen wilden afbreken. Geen spreken over Bende of Stelle tjes heeft den tegenstander tot de overwinning kunnen leiden. Hij is gevallen: en zal zeer waar schijnlijk op Flakkee nooit weer op staan Voor ons zij 'tVoortvaren Hand haven de leuze van GroenTegen de Revolutie, 't Evangelie bij een verkiezing ooit ie- slag Na den Geen dure petten en klompen geen speculeeren op de kerkelijke gedeeld heid geen bangmakerij voor nieuwe pan eel zagerij, waren in staat onze kiezers te bedriegen. Geen reclamemakerij Geen opgeschroefde verzen en bil jetten Geen illustraties, hier en daar aan geplakt Geen artikelen tegen Roomschen en Doleerenden Als er mand »bekaaid« is afgekomen, dan is 't wel de heer de Vries. Overal opgetreden met scherpe cri- tiek op beginselen en vooral personen, heeft hij 't niet verder kunnen bren gen dan 115 stemmen van de 3000. Treurige uitkomstvoor hem ten minste Een bespotting voor heel Nederland! Een belaching Zelfs in Middelharnis, waar de veld heer zijn legerkamp had opgeslagen; waar de getrouwen hem omringden, waar meer dan 40 kiezers hem can- didaat stelden, kon hij 't niet verder brengen dan 40 min 20. Twintig ge trouwen liepen nog van hem weg wil - den niets van den bitteren leider we ten en kozen een ander. We willen geen droppel inkt ver spillen en vermorsen aan de candi- datuur van dezen veldheer zonder leger van dezen leider zonder volge lingen van dezen spreker zonder iets sparende critiek. Het Flakkeesche Volk heeft 't krach tiger dan wij 't kunnen doen, dien spreker doen voelen, dat hij tnaar niet meer terug moet komendat men den buik vol heeft van zulk een pro paganda. Hij is genoemd een politieken sluip moordenaar, die de dolk richtte op- den rug van 't zittend Kabinet. Wat is zijn propaganda anders ge weest Schelden, verdachtmaken, lasteren woesten, dat was zijn propaganda. En zijn loon: 115 stemmen van de 3000. En onder die 115 waren nog liberalen, die niet op den heer de Gast of op den heer v. Schouwen wil den stemmen Voor ons zij 't voortaan Christen- Democraat, maar vóór Kuyper, tegen de mannen Staalman en de Vries. Meer lof hebben we voor 't optre den der Vrijzinnig-Democraten. Meer lot, maar ook critiek. Lot hebben we 'hierover, dat ze voor zoover ons hekend tsgeen per soonlijke aanvallen hebben gericht tegen Ministers of de verdedigers der Ministers. Maar we hebben ook critiek. Het is ongehoord en onverantwoor- lijk 1dat een hoofdredacteur van 't lei ding gevend blad bij 't laatste ver- kiezingsnommer zijn post verlaat en 't schrijven van de laatste artikelen, overlaat aan eenige »vrienden«, die hem helpen, en bewijs gegeven heb ben, dat ze niet berekend waren voor hun taak, getuige de uitdrukking een stelletje vertegenwoordigers 2. dat er strooibiljetten zijn verzonden, waarin de Doleantie en paneelzage rij, dus geheel kerkelijke zaken, gebruikt werden om de kiezers af te schrikken wat totaal is mislukt. 3. dat in datzelfde onwaardige strooi biljet over de Hooger- Onderwijswet, de liefde der Vrijzinnig-Democraten voor de Ned. Herv, lve'rk wordt op den voorgrond geschoven, terwijl de heeren zeer goed weten, dat één onzer Candidaten lid is der Ned. Herv. Kerk, en naar wij gelooven een zeer trouw lid, die haar altijd met woord en daad heeft gesteund. Waardig was 't geweest, den kie zers 't aan te zeggen, dat de be- Dit nummer bestaat uit Na den stemdag. Een rijke grondbezitter, Justin genaamd, wandelde op zekeren schoonen zomeravond over zijne door een onweersbui verkwikte velden. Reeds langen tijd te voren hadden die velden onder een scherpe droogte naar regen verlangd, toen zij eindelijk werden verkwikt. En alsof zij dankbaar waren, had iedere grashalm en elk bloempje zich op gericht, terwijl de droppelen der nieuwe levensversterking nog uit de volle kelken afparelden. Alles bloeide en rijpte een ge- zegenden oogst tegemoet, doch het oog van den landeigenaar vertoonde geen enkel teeken van vreugde bij dit lachend tooneel. In droef gepeins verzonken, ging hij ach- te oos het ingeslagen enge pad door het ve en scheen niet te gevoelen, wanneer sommige hoog opstaande zwaar met koren e a en aren nu en dan zijne handen aan- raa it en. t Was alsof zij hem wilde ult imo .'gen die handen dankbaar te vouwen, en zijne oogen tot den grooten Weldoener van mensch en beest op te heffen, voor het goede van Zijne hand thans weer ont vangen, waar Hij het aardrijk weer zoo mild had verkwikt, en haar eene getrouwe voed ster voor hare bewoners doet blijven. Helaas! het oog van mijnheer Justin was gesloten voor al het schoone dat hem thans omringde, en als een ondankbare, zonder iets van de hem omringende wel dadigheden op te merken wandelde hij voort. Opeens wordt hij door eene men- schelijke stem uit zijne mijmering opgewekt. Eene arme boer die van een zijpad kwam gaf aan zijn dankbaar gevoel door een vroom gezaDg lucht. Ver over de akkers weerklonk dit vrome kunstlooze lied en had al spoedig de aandacht van Justin den landeigenaar getroffen. Justin had in den zanger spoedig den armsten zijner onderhoorigen herkend die hem met zoo'n opgeruimd gelaat groette, als behoorde hij tot de rijksten. De land heer was hierover niet weinig verwonderd en in strijd met zijne gewoonte sprak hij hem aan. »Gij zingt alsof de hemel boven u vol muzieknoten hangt Frans. Gij ziet er uit alsof gij de gelukkigste mensch zijt onder de zon«. »Zoo is het mij heden ook werkelijk te moede, genadige heer antwoordde Frans en dit antwoord wekte uatuurlijk nog »Roomsch en doleer end,n die door 't Week blad Vooruit zoo opmerkelijk nauwkeurig aangeduide richtingen die zoo met opzet saamgevoegde, tee- kenende belijdersdie »Roomschen en doleerenden,tegen wien de een voudige kiezers werden bang gemaakt in verband met de Ned. Herv. Kerk die Roomschen en doleerenden steunden de Ned. Hervormdenen deze wederzijds hen, om onze tegenstanders te bedui den, dat de Kerk der Vaderen niet in 't geding was, dat de Kerk der Katholieken niet 't voorwerp van be strijding was, maar dat wel èn door Gereformeerden èn door Hervormden en door Roomschen op den voorgrond werd geschoven deze gedachteHet liberalisme is de zelfvergoding van den mensch 't Socialisme is de onder mijning van Godsdienst en Kerk, van Gezag en Recht; Liberalisme en So cialisme zijn in deze dagen één om zich te plaatsen tegenover de Chris telijke belijdenis aller eeuwen. Mr. de Vries. De Vrijzinnig-Democraten, meer de nieuwsgierigheid van den landheer op, zoodat deze verder giug met vragen, over welk buitengewoon geluk hij zich dan wel te verheugen had. Door deze vraag spraakzamer geworden en in zijn dankbaarheid nog verhoogd, door de ongezochte gelegenheid die hij hier vond om zijn vol en dankbaar gevoel zoo mogelijk ook aan anderen mede te deelen .zeide Frans »0, mijnheer daar van zou ik u zooveel kunnen vertellen, zoo ik maar niet behoefde te vreezen dat het u zou vervelen naar mij te luisteren en toch zonder het antwoord af te wachten ging hij voort iZiet gij daarginds dat rieten dak niet waargij herkent mijne hut wel, zij het ook, dat de eenige hooge boom, die daar achter stond, thans ook weg is. Die hut, onze woning, staat daar nog onverlet, en het had weinig gescheeld of ze had een aschhoop geworden. Een bliksemstraal stak den ouden zwvren boom die in de onmiddellijke nabijheicT staaf in brand. De vonken vielen bijna alie op het rieten dak mijner hut. Mijn hart Kromp ineen bij de gedachten, dat het vlam zou vatten en wij geheel zonder onderdak zou den geraken. Maar, ziet u, het scheen alsof het riet niet wilde branden, het vatte gelukkig geen vuur. Doch de brand in den boom werd geweldiger, en daardoor het gevaar voor onze woning grooter, en mijn vrees natuurlijk niet minder. Het angst zweet brak mij uit. Ik stond daar met mijn gezin geheel machteloos bij. Daar stak, als gewoonlijk na een onweersbui, een welda dige wind met kracht op, joeg vlam en vonken in de richting, die ik wenschte, van de hut af, waardoor deze gered was. Wie anders dan de Opperheer hierbot en die mijn nood kende, en mijn zuchten vernam heeft mijne hut gered? Ze was mij als opnieuw geschonken, en ik dankte met de mijnen den goeden God hiervoor. Als nu, op het zware onweder een wel dadige regen volgde, waardoor mensch en beest werd verkwikt, maar die ook de zor gen uit mijn hart, over de te veld staande vruchten wegnam, ja toen, mijnheer ween den wij allen om het hardst van blijd schap met de wolken, die toch ook vreug detranen stortten. Kort na het onweder werd ik weder door een ander ongeluk bedreigd, dat Gode zij dank ook weer werd afgewend. U weet misschien wel, dat we in de buurt jaarmarkt hebben, Ik was er heen gegaan om eenige noodige kleedingstukken te koopen. Reeds had ik mijne inkoopen gedaan, toen ik in mijn zak tastte om het gekochte met mijne opgespaarde penningen te betalen. Wie kan zich echter mijne ontsteltenis voorstellen, toen ik bemerkte, dat ik mijne beurs miste 1 Doodsbleek van schrik legde ik het gekochte goed weer neder en de koopman nam het slechts met tegenzin terug. Al mijn zoeken mocht niet baten, en bedroefd om die teleurstelling en dat gemis, ging ik den weg weer op vanwaar ik was gekomen. Zooveel mogelijk zocht ik mij te troosten en de gedachte, dat wanneer mijn hut was afgebrand, het veel treuriger met ons zou geweest zijn, en dat daarbij al de mijnen gelukkig waren gespaard gebleven en nie mand hunner door den bliksem was ge troffen (want het weer was zwaar, en het gevaar in onze streken niet gering) deed mij langzamerhand in mijn verlies berusten. Ik had meer mijzelven te beschuldigen om dat ik mij zoozeer ovei de gedwongen ontbering der kleedingstukken had geërgerd. Immers, konden in het ergste geval de oude altijd nog wat mee, want als ik denk aan zoovele anderen menschen en zelfs nog wel familieleden die het armer hebben dan wij nog, en zich daarom met nog minder moeten behelpen, heb ik redenen van tevredenheid, ook na die teleurstelling. Zoodoende week de sombere stemming mijns gemoeds en ging meer opgewekt den weg op naar huis. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Maas- en Scheldebode | 1904 | | pagina 1