FEUILLETON.
de vulcanisehe uitbarsting op Java beeft de secre
taris der Fransche Academiede beer Bertrandher
innerd, dat deze ramp is voorspeld geworden door
den heer Delaunaylid der Academie In een rapport,
in 1881 bij dat geleerde lichaam ingediendheeft de
beer Delaunay niet alleen de aardbeving op Java aan
gekondigd, maar zelfs nagenoeg met juistheid den
datum opgegevenwaarop die zou plaats hebben. In
zijn rapport namelijk noemde bij als datum 2 Augus
tus 1883, en werkelijk had de uitbarsting plaats op
28 Juli.
In hetzelfde rapport kondigt de heer Delaunay aan,
dat de vulcanische werking zich zal herhalen in 1886,
en dan een nog veel geweldiger karakter zal hebben.
In het kanton Ztirieh (Zwitserland) is vastge
steld een verordening op de vaccinatiewaarhij o. a.
aan ouders of voedsters van kinderen de verplichting
is opgelegd de kinderen op zekeren leeftijd gezegde
voorbehoedende operatie te doen ondergaan. Verzuim
is strafbaar gesteld.
Uit New-York kwam bericht omtrent de ver
woesting door den storm van 28 en 26 Augustus jl.
DE ROEM VAN HET DORP,
door Washington Irving.
(Overgenomen nit het Z.bl. van het N. v. d. D.)
4.
Vervolg en slot.)
De verwoesting, door hem aangericht, was dan
ook inderdaad wreed geweest. Eerst had zij aan he- i
zwijmingen en toevallen geledendaarna was zij in
diepe zwaarmoedigheid vervallen.
Uit haar venster had zij de troepen zien vertrek
ken. Te midden van trompetgeschal en blinkende
wapenen zag zij baren licbtzinnigen minnaar henen
gaan, en terwijl alles in de morgenzon schitterde,
trok hij haar voorbij als een schoon visioen en zij
bleef in duisternis achter.
Het zou langwijlig worden nog verder bij al de
bijzonderheden van bare geschiedenis stil te staan;
die was gelijk aan al dergelijke geschiedenissen.
Zij vermeed gezelschapwandelde meest alleenen
bezocht dan liefst de plekken, die zij met hem be
zocht hadom daar in stilte te weenen.
Soms zag men baar 's avonds laat alleen in bet
kerkportaal zittenof men boorde baar een treurig
liedje zingen, terwijl zij langs de bagedoornheg liep.
Zij ging trouw ter kerk, en menigeen, die haar zag,
met het onbedriegelijk blosje op de wangenschudde
droevig het hoofd.
Zij gevoelde zelve, dat haar einde met rassche
schreden naderde, doch zonder vrees, want zij ver
langde naar rust.
De band, die haar aan het leven gehecht had,
was losgemaakt, en zoo zij ooit eenigen wrok tegen
hem gehad hadwas dit nu voorbij. In een laatste
opwelling van teederheid schreef zij hem een diep
aandoenlrjken afscheidsbrief. Op haar eigene, eenvou
dige wijze schreef zij hem dat zij stervende was en
verborg hemniet dat zijn gedrag er de oorzaak van
was. Ook verhaalde zij hem wat ze geleden hadmaar
eindigde met hem te zeggen dat zij niet rustig kon
stervenvoor zij hem haar vergiffenis en hdar zegen
gezonden had.
Hare krachten namen nu zoo af, dat zij de wo
ning niet meer kon verlaten. Zij kon alleen nog maar
naar het venster komen. Zoo zat zij daar, door kus
sens gesteundin haar stoelstil naar huiten te zien.
Nooit kwam er een klacht over hare lippen of noem
de zij zijn naamalleen legde zij soms het hoofd aan
haar moeders horst, en weende daar stille tranen.
De arme ouders vleiden zich nog met de valsche
hoopof de geknakte bloem nog mocht herlevenof
dat het schitterende blosje een bewjjsvan beterschap
was.
onder de visscbersvloot van Newfoundland aangericht.
Er werden meer dan dertig vaartuigen vermist, die
naar alle waarschijnlijkheid met man en muis ver
zwolgen zijn.
Nog treuriger luidt eene mededeeling in een verslag
aan do Board of Trade omtrent de jongste verliezen
van de Engelsehe visscbersvloot in de Noordzee.
Daaruit toch blijktdat er bij den storm van 6 Sept. jl.
43 smakken van HallGrimsby en Yarmouth zijn
verongelukt, en dat daarbij in bet geheel 255 man
nen en knapen hunnen dood in de golven hebben
gevonden. De meesten dier vaartuigen waren visscbende
op de Doggersbank.
ALU K I E I.
Boerinnetjes pas opOnze huisvrouwen wen-
schen eene gemakkelijke manier te kennen om bij
bet koopen van boter dadelijk te weten of de baar
aangebodene werkelijk goede boter is. Dat is zeer
gemakkelijk, zegt der Landwirth. Men steke eenvou
dig een volkomen zuiver en volkomen droog mes in
bet midden van een kluit boter. Is ze goed, dan zijn
er aan bet mes na het uittrekken geen klompjes te
Zoo zat zij cp een Zondagmiddag tusschen ben in
bare handen lagen in de hunnebet venster stond
open, en het zachte windje voerde den genr der
kamperfoelie, door haar met eigen band langs bet
venster geleid, naar binnen. Haar vader had juist
een hoofdstuk uit den Bijbel voorgelezenover de
ijdelheid der aarsche en de vreugde der hemelsche
diDgen. Vrede en vreugde straalden uit hare oogen,
die gevestigd waren op het kerkje in de verte. De
klok voor den avonddienst had juist geluid, en de
laatste kerkganger verdween in het kerkportaal. Al
les ademde heilige stilte. Hare ouders zagen haar aan
met bezwaarde harten. Ziekte en verdrietdie som
mige gelaatstrekken ruw aandoenhadden aan de hare
eene bovenaardsche zachtheid verleend. In haar zacht
blauw oog blonk een traan. Zou zij aan hem denken, of
zouden bare gedachten verwijlen daar ginds bij bet
kerkhof, waar zij spoedig rusten zou?
Doch op eens hoorde men hoefgetrappel. Een ruiter
kwam op het huisje aanen steeg af voor het venster.
liet arme meisje uitte een Hauwen kreet, en zonk te
rug in haar stoelhet was haar berouwvolle minnaar.
Hij liep naar binnen en wilde haar aan zijn hart
drukken maar bare uitgeteerde gestalte haar nog
altijd liefelijk gelaat, doch waarop de dood reeds
zijn stempel gedrukt hadtrof hem tot in de ziel
en hij wierp zich aan hare voeten.
Zij was te zwak om zich op te heffen; zij be
proefde de bevende hand uit te strekkenhare lip
pen bewogen zich alsof zij sprak, doch geen woord
werd gehoordzij zag op hem neêr met een onuit
sprekelijk teederen glimlach, en sloot de oogen voor
immer.
Dit is de geschiedenis, die ik vernam toen ik in
het dorp terugkwam.
Voor den tegenwoordigen tijd mag zij langwijlig
en onbeteekenend zijnmij trof zij toen diepen in
verband gebracht met de aandoenlijke plechtigheid,
die ik toevallig bijwoondeliet zij bij mij dieper in
druk achter, dan menig veel treffender gebeurtenis.
Later heb ikuit belangstellinghet dorp en de
kerk nog eens bezocht.
Het was op een winteravondde hoornen waren ge
heel ontbladerdhet kerkhof zag er kaal en treurig
uit, en de koude wind ruischte door het dorre gras.
Haar graf was rondom met maagdepalm beplanten
een treurwilg boog er zijne takkenbeschermend overheen.
De kerkdeur stond open en ik trad binnen.
Daar hingen de bloemkrans en de bandschoenen
evenals op den dag der begrafenis. De bloemen wa
ren geheel verwelkt, maar een liefhebbende hand
scheen ze toeh stofvrij te honden.
Ik heb vele prachtige monumenten gezien; maar nooit
heeft een gedenkteeken mij zoo getroffen als dit.
