Daar gaat-ie weer
Het maakt me niet zoveel uit waar ik woon
v^uuuu/
Weer
Niet
Pas
Cursussen:
kiezen
Tevee TV
acntêrgrona
VMIUWr
Agenda's
Top-tien
Vrije tijd
DINSDAG 14 SEPTEMBER 1SS2
Daar gaat 'ie weer
Op vele Zeeuwse scholen
ruik je nog de geur van splin
ternieuwe leren schooltas
sen.
'We' zijn weer begonnen.
Prop jij je tas nog steeds zo
vol, brugklasser?
Ook de leerkrachten zijn met
frisse moed begonnen aan
een nieuw leerjaar.
Vele clubs starten weer.
Verschillende cursussen bie
den hun nieuwe program
ma's aan.
De omroepen presenteren
hun nieuwe winterprogram-
ma's.
In de etalages hangen mo
dieuze winterjassen te wach
ten op klanten.
De politieke partijen beloven
weer dat het goed gaat ko
men in Nederland.
Daar gaat 'ie weer.niet
Een kleuterleidster schreef
haar honderdste sollicitatie
brief. Ze versierde de brief
met bloemen en vlinders. He
laas. De keus viel op een an
der.
Vele vaders en moeders blij
ven de koude winter werk
loos thuis.
Daar gaat 'ie nu pas
Er zijn ook mensen die in de
schoolvakantie hard ge
werkt hebben. Denk maar
eens aan die jongens en meis
jes die vakantiewerk deden.
De campingeigenaars heb
ben het druk gehad. Nu pas
gaan ze eens uitrusten van
het geweldige kampeersei-
zoen.
De disco-eigenaar liet in de
vakantie zijn swingende kas
sa volop doorrinkelen. Ein
delijk is het even stil.
Asielhouders hebben de
grootste drukte achter de
rug.
Op het land haalden de boe
ren hun oogst binnen. Ze mo
gen even bijkomen voordat
ze het land weer klaar ma
ken.
De circusmensen zoeken
rust voor hun dieren.
Kermisklanten laten hun
botsauto's in de vrachtwa
gens staan. Even een adem
pauze.
De ijscoman heeft een prima
zomer achter de rug. HU gaat
een welverdiende vakantie
tegemoet. De ijsjes zijn uit
verkocht. Hij steekt de cen
trale verwarming aan en
droomt van een nieuwe war
me zomer.
Deze zomer zijn er weer veel hon
den en katten de straat op gezet.
Meer dan ooit te voren. „De druk
te was overstelpend", zegt me
vrouw Reinen, de beheerster van
het asiel in Vlissingen. Niet alleen
in Vlissingen, maar in heel Neder
land".
Waarom zetten mensen hun huis
dier op straat? Heeft het mis
schien iets met bezuinigingen te
maken?
Volgens mevrouw Reinen komt
het door de veranderde instelling
van de mensen. „Als ik m'n hond
op straat zet komt 'ie toch in het
asiel terecht. Daar wordt wel voor
hem gezorgd", schijnen steeds
meer mensen te denken. Ze laten
igewoon een ander hun probleem
opknappen".
Sommige mensen die hun Bello of
Minet kwijt willen brengen de die
ren naar het asiel en betalen er
voor. De verzorging van de dieren
kost immers veel.
Helaas vinden veel mensen het
gemakkelijker en goedkoper om
hun lieveling* ergens uit de auto
te zetten.
Wonder boven wonder hebben
veel afgedankte honden en kat
ten een nieuw tehuis gevonden.
De afgelopen weken zijn er meer
mensen dan anders om een dier
gekomen.
Daar zijn ze in Vlissingen erg blij
mee, want ze zitten echt boorde
vol.
Soms wordt zo'n wegwerpkat of
-hond herkend door buren of ken
nissen die een kijkje nemen in
het asiel. Meestal krijgt hun 'ou
de' baas dan een bekeuring, om
dat hij zijn huisdier in de steek
liet.
Het was wel even wennen, maar na een paar weken
school lijkt de vakantie al weer 'eeuwen' geleden. De
nieuwe potloden en pennen zijn al aardig afgekloven. En
het laatste lesje in je schrift heb je al niet meer zo netjes
geschreven als het eerste.
Toch kijken heel wat kinderen ie
der jaar weer verlangend uit naar
het nieuwe begin. En dat begin is
zelfs splinternieuw als je de over
stap moet maken van de ver
trouwde lagere school naar de on
bekende nieuwe.
Voor het zover is moet er heel wat
gebeuren en heel wat worden aan
geschaft. Een nieuwe schooltas,
groot, stevig en liefst van leer. Je
moet er immers jaren mee doen!
Maar na een jaar blijven al heel
wat van die zelfde tassen een
zaam in de kast achter. Want een
linnen tas is eigenlijk veel leuker
en lang niet zo zwaar.
En dan de andere schoolspul
letjes. Heel wat winkels richten
tijdens de vakantieweken een
aparte afdeling in met alle moge
lijke schoolartikelen.
Keuze genoeg. Ruim anderhalf
miljoen scholieren konden dit
jaar uit 15 verschillende school
agenda's de mooiste kiezen.
Daarbij keken de kopers beslist
niet naar de prijs. Behalve.als
vader of moeder met de porte
monnee was meegekomen!
Boven aan de agenda-toptien
kwam dit jaar de Snoopy-agenda
te staan. Deze topper werd ge
volgd door de Stripagenda, de
Maniac, de Ryam met de fraai ge
kleurde kaft en de Popagenda.
Er was voor ieder wel wat wils:
agenda's met of zonder plaatjes
en van 3,- tot 17,95.
Ook voor de lagere school worden
steeds meer agenda's gekocht.
Vooral de zesde klassen werken er
mee. Dat is om vast te wennen.
In al die schoolartikelen is best
een mode te ontdekken. Ieder
jaar verschijnen er andere schrif-
ten'met fraaie kaften. En de arti
kelen in modekleuren (dit jaar
was dat rood en blauw) zijn het
eerst uitverkocht.
Nieuw en veel verkocht waren de
doorzichtige etui's. Van dit zelfde
materiaal waren ook multomap
pen te koop.
Terwijl al die spulletjes een paar
weken in gebruik zijn, bedenken
de fabrikanten al weer wat zij vol
gend schooljaar op de markt zul
len brengen.
Verhulzen lijkt wel leuk, maar het
betekent steeds opnieuw ergens
wennen. De tienjarige Man Fai
Hau uit Wemeldinge kan er over
meepraten.
Hoe vaak ben je al verhuisd
Eens even denken. Ik ben gebo
ren in Den Haag. Van daar zijn we
verhuisd naar Sassenheim, Kat
wijk aan Zee, Kruiningen, Hein-
kenszand, en toen naar Wemel
dinge. Dat is dus vijf keer. O, ja en
ln Heinkenszand zijn we ook nog
een keer verhuisd. Dus eigenlijk
zes keer.
Waarom gingen jullie steeds ver
huizen?
We gingen dan een nieuw restau
rant beginnen. Wij hebben altijd
een Chinees restaurant gehad.
Als het ergens niet meer zo goed
liep of de huur werd te hoog, dan
zochten we een ander restaurant
op.
Hoe was het om steeds naar een
andere school te moeten
Dat viel best mee. In Kruiningen
zat ik op de kleuterschool. Daar
hoefde ik net niet meer naar de
lagere school. In Heinkenszand
kwam ik tegelijk met de andere
kinderen in de eerste klas. Dat
kwam dus goed uit. Daar heb ik
tot de helft van de tweede klas
gezeten. Toenzijn we naar hier ge
komen. Naar Wemeldinge.
interview interview
Was het niet lastig om halverwege
het schooljaar ergens anders te
komen?
Nee, hoor. Hier hebben ze veel de
zelfde boeken als in Heinkens
zand. Ik had hier ook snel vrien
den. We woonden er nog maar net
of ik mocht al op een feestje ko
men.
Zie je je oude vrienden nog wel
eens?
We komen nog vaak in Den Haag
en Sassenheim en zo. In onze ou
de restaurants zitten nu kennis
sen van ons. Die zoeken we wei
eens op.
Behalve in Den Haag. Daar is nu
een tapijtenwinkel in onze zaak.
We hebben daar wel andere ken
nissen.
In Sassenheim woont een vrien
dinnetje. Zij heeft me Nederlands
geleerd. Ik zoek haar ook nog wel
op. In Heinkenszand heb ik ook
nog een vriendje dat ik vaak zie.
Hij heet Matthieu.
Wat vind je van al dat verhuizen?
Eigenlijk vind ik het best leuk. Je
komt steeds in een ander huis.
Dat is best spannend. Alleen met
vriendjes hè, dat is wel moeilijk.
Verder maakt het me niet zoveel
uit waar ik woon.
Wanneer gaan jullie weer verhui
zen?
Dat weet ik nog niet. M'n vader
kijkt al wel rond. Ik denk dat het
dan wel in Zeeland is.
Ga je later ook zo vaak verhui
zen?
Weet ik niet. Ik wil liever geen res
taurant hebben. Het lijkt me leuk
om te gaan studeren en dan dok
ter worden of zo. Dan zou ik toch
liever ergens een poos blijven als
het kan.
„De tijd dat kinderen naar allerlei
cursussen en clubs mochten, is
wel voorbij. Daar hebben ouders
sinds een paar jaar het geld niet
meer voor. Kinderen moeten te
genwoordig kiezen".
Dat zegt Annelies Soeters van het
Zeeuws Instituut voor Kunstzin
nige Vorming. Deze instelling or
ganiseert in veel plaatsen in Zee
land kinder- en jeugdateliers. Op
die ateliers leren kinderen met
klei, verf, textiel en nog veel meer
werken. Ook voor ballet kunnen
ze er terecht.
Annelies Soeters vindt deze ate
liers belangrijk. Ze merkt vaak
dat kinderen bang zijn om iets te
maken. Omdat ze al eens uitgela
chen zijn of zo.
Ook hoort ze van kinderen wel
eens, dat ze voor een volwassene
iets gemaakt hebben en dat die
dan zegt: „Mooi". Later vinden ze
wat ze gemaakt hebben dan terug
in de prullenmand.
„Op de ateliers willen we kinde
ren vooral laten zien dat het niet
gek is wat ze maken. Dat het zelfs
heel mooi is, omdat het iets van
henzelf is".
Kinderen die aan de ateliers mee
doen, leren er ook hoe ze hun vrije
tijd kunnen besteden. Daarom
ook vindt Annelies Soeters het
jammer dat steeds minder kinde
ren aan de ateliers meedoen.
Er is blijkbaar niet genoeg geld
om kinderen naar pianoles en
naar paardrijden én naar judo én
naar een atelier te laten gaan. Ou
ders kiezen dan al gauw voor een
cursus waar hun kinderen iets
'echts' leren.
„Bij ons leren ze ook iets", zegt ze.
„En ze brengen bijna voor niets
nog iets moois mee naar huis
ook!".
Kijk eens man:
de nieuwe programma's
deze winter
op de buis
o zo interessant
en aardig
logisch blijf ik
daarvoor thuis.
Huiswerk, clubs,
vriendinnen, afwas,
sorry hoor
nee nu geen tijd
als 't waar is
wat ze me beloven
wordt het een en al
gezelligheid.
gedicht gedicht i
Kastje kijken
hele dagen
niks meer missen
tijd tekort.
Jee, ik moet er
niet aan deken
al was 't alleen al voor 't rapport.
Nee, sorry heren
dat gaat niet door
mijn eigen leven
gaat echt voor
al wilt u mij
nog zo vermaken
ik regel wel
mijn eigen zaken.
En zijn er meer zo
(mocht dat blijken)
dan kunt u altijd
zelf nog kijken.
Marina van den Boogaart
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse
Courant B.V.
Redactie: Marina van den
Boogaart, Anneke van den
Doel, Leen van Duivendijk, Cor
de Jonge, Mieke Lemmens,
Sylvia Scheers, Jan Smeekens,
Ineke Timmerman en Willem
Verstuijf.
Adres: Walstraat 56-60, 4381
EG Vlissingen.
Tel (maandag t/m vrijdag, van
9.00 uur tot 17.00 uur): 01184-
15144 toestel 40.
Advertenties: (per brief) Admi
nistratie PZC, Postbus 18, 4380
AA Vlissingen," of afgeven aan
het PZC-kantoor in Vlissingen
(Walstraat 56-60) of in Middel
burg (Markt 51).
