Het verhaal van twee eilanden,
een adembenemend mooi boek
Op zoek naar
schoon plekje
KA
Of ik een keer mee
naar het wrak wilde
STRIP
DE BELEVENISSEN VAN KEES KRUL
Sdiuim-omelet
PROEF MET WORMENBAK
JEUGDIGE ARCHEOLOOG RAPHAEL VAN HULLE
DINSDAG 13 SEPTEMBER 1983 Varia
jen van de mooiste boeken van dit
aar is vast en zeker 'Op Dromen
ebouwd'. Je moet natuurlijk op
lassen voor overdrijving. Maar in
lit geval mag je er zelfs een schepje
jovenop doen: het is een adèmbe-
ïemend mooi boek.
Dat kan ook bijna niet anders. Want
förg Muller en Jörg Steiner hebben
meer dan drie jaar aan gewerkt.
Eerder al maakten ze samen of
apart prachtige boeken als: 'De
jeer die een beer wilde blijven', 'Het
ronijneneiland', 'In het spoor van
de dragline' en 'De bulldozer schuift
verder'.
In dit nieuwste boek vertellen ze het
verhaal van twee eilanden.
,0p het grote eiland woonden grote
mensen. Op het kleine eiland woon
ners van het kleine eiland om hulp
te bieden.
Tekeningen
den kleine mensen. Er werd vertela
dal er ook een derde eiland was ge
weest, maar dat dit al jar en geleden
was gezonken. De grote en kleine
mensen deden elkaar geen kwaad
en lieten elkaar met rust".
Verschillen
Er waren natuurlijk verschillen tus
sen de mensen van de beide eilan
den. En juist daardoor komt er een
einde aan het vreedzame bestaan.
Want de koning van het grote ei
land wil zijn rijk nog groter en in
drukwekkender maken.
Hij laat dammen van hout en steen
en aarde aanleggen. En als dat alles
op zijn eigen eiland op is, laat hij
met grote schuiten bouwmateriaal
van het kleine eiland halen.
Niets of niemand kan hem tegen-'
houden. Zeker niet als op zijn eiland
goud gevonden wordt. Hebzuchtig
als hij is, laat hij het hele eiland on
dergraven. En in de eerste de beste
storm gaat het dan ook reddeloos
verloren. Gelukkig zijn er de bewo
'Op dromen gebouwd' is een mooi
verteld en wijs verhaal. Maar het
valt toch vooral op door de schitte
rende tekeningen. Die zijn werkelijk
een lust voor het oog. Ze zijn ook zo
nauwgezet gemaakt dat je er einde
loos naar blijft kijken. En steeds
weer nieuwe dingen ziet: de lucht,
en de zee, de gebruiksvoorwerpen,
de kleding, de huizen, de machi
nes,...
'Op dromen gebouwd' is een boek
waar je jarenlang plezier van hebt.
'Op dromen gebouwd' door Jörg Müller
en Jörg Steiner. Uitg. Ploegsma. Prijs
29,90.
beetje voor moer
UITK'JKEA/.KEES KRUL
HEET Hl),JE HERKEN!
hem aanz'n krullen
DU5 MORGEN WORDT JE EERSTE
DAGALS LERAAR tj'ER. LUISTER, ER
J 5 EEN LEERLING tyMR JE EEN
fRl/57-,
the
^T'/5 meeR
MONTUUR D/W
kerel
Zó zouden de poortjes er uit
kunnen zien.
EENKLAV-^%
VOL kEESKRuüEtf"
dat moöEN ze mij
NIETAANCOEN
Wormen leven liefst in schone
grond. Sterker: ze zoeken die scho-
ïe grond zelf op. Dat is met eenvou
dige middelen aan te tonen. Het be-
vijs levert de proef met de wormen-
bak
Neem een kistje of doos en verdeel
die in vakjes. Dat is heel eenvoudig
net kartonnetjes te doen. In die
stukken karton moeten poortjes of
gaatjes zitten, waar de worm door
heen kan kruipen.
Vul de doos met verschillende soor
ten aarde: zowel schone als vervuil
de grond. Het eenvoudigst is het die
Een ei hoort erbij. Ditmaal een
omelet als toetje. Vreemd? Niet
als je weet dat dit een zoete
omelet is. Voor vier personen
heb je nodig:
- vier eieren
- 25 gram suiker
- snufje zout
- boter of margarine
- blikje fruitcocktail
- poedersuiker.
Scheid de eieren voorzichtig in
dooier en wit. De dooiers roer je
met de suiker tot het goedje dik
en schuimig wordt.
Apart de eiwitten stijfkloppen
met het snufje zout. Schep het
eiwitmengsel voorzichtig door
de dooiermassa. Smelt wat bo
ter in de koekepan en schenk
het eierschuim erin. Eerst even
flink bakken en daarna zacht
jes laten stollen.
Dek de pan af met een deksel.
Pas op. deze omelet niet keren!
Als de onderkant mooi bruin is,
schuifje de omelet op een scho
tel.
Leg de uitgelekte fruitcocktail
erop en klap de omelet dubbel.
Tot slot bestrooi.je de schuimo-
I melet met poedersuiker.
Tip: knip van papier een kleed
je. Leg dit op de omelet en be
strooi dan met poedersuiker.
Moooooi!
Raphael van Hulle bij de gouden munten die uit het wrak van 't Vliegenthert werden opgedoken.
Drie weken als passagier op de
'Flying Hart', het schip van de
duikers naar het wrak 't Vliegent
Hert'; op de bodem van de Noord
zee. Dat overkwam Raphael van
Hulle (10 jaar) uit Vlissingen. In het
Stedelijk Museum in zijn stad ver
telt hij over dat avontuur.
Het begon allemaal in dit museum,
waar hij dikwijls kwam om zelf
opgegraven vondsten te laten zien.
Wilbert Weber, de conservator, ver
telde dan hoe oud de scherven en
pijpekoppen waren, die hij op een
veldje achter de bioscoop had ge
vonden.
Van de heer Weber hoorde hij ook
voor het eerst over 't Vliegent Hert.
Praatje
„Toen ik een keer uit het museum
kwam en naar het haventje liep,
ontdekte ik daar de 'Flying Hart'",
vertelt hij. Met een paar duikers
heeftehij toen een praatje gemaakt.
Vanaf dat moment was hij dagelijks
bij de boot te vinden. Hij leerde de
bemanning kennen en mocht af en
toe een kijkje nemen op de boot.
„En toen vroeg John Rose, één van
de leiders van de 'North Sea Ar-
cheological Group' of ik een keer
mee naar het wrak wilde".
Daarover hoefde Raphael niet lang
na te denken. „Er waren die dag ook
archeologen en een fotograaf aan
boord", gaat hij verder. Ik mocht de
duikers helpen met hun uitrusting.
Eén duiker bleef 'stand by' op de
boot. Dat betekent dat hij klaar
moest staan om naar beneden te
gaan helpen als er iets fout mocht
gaan. Twee anderen gingen naar
beneden. Tevoren was er precies
afgesproken waar ze moesten zoe
ken.
Grootste vondst
Ze werken ongeveer 20 meter diep
en mogen maar 35 minuten onder
water blijven. „Die eerste keer haal
den Steve en Jack juist de grootste
vangst boven, die ze tot dan toe
hadden gedaan", vertelt Raphael
enthousiast.
Drie weken lang is hij bijna elke dag
meegevaren. Een enkele keer mocht
hij in een speciaal soort badkuip
voorwerpen spoelen, die in zakken
vol zeewater werden bovenge
bracht.
Op zijn kamer bewaart hij nu
tussen alle andere oude voorwerpen
een flessehals mét kurk en een
stuk hout, afkomstig van 't Vliegent
Hert.
aarde bij een autoweg in de buurt te
halen.
De meest vervuilde grond vind je
vlak naast de weg. Doe een schep
.ervan in een van de vakjes. In een
ander vak doe je wat aarde van on
geveer 5 meter van de weg, die is
iets schoner.
Weer wat schonere aarde haal je
tien meter vanaf de weg. In weer een
ander vakje doe je wat aarde die je
ongeveer 15 meter vanaf de weg ge
schept hebt, enzovoort.
Maak even een plattegrondje, zodat
je later nog Weet welke aarde waar
in de doos zat!
Zoek nu een paar wormen en stop
die in de vuilste grond. Nu maar
wachten en om de paar dagen eens
kijken waar je worm al is.
En wat zie je? Juist: de worm zoekt
■zelf het vakje met de schoonste
grond op!
Natuurlijk niet vergeten na je proef
je worm weer in de tuin terug te
doen...
Zó zou je hem kunnen vullen.
Het aantal meters geeft aan hoe
ver de aarde vanaf de weg is
gevonden.
J0MGEN5 LUISTER.
p IE NIEUWE..
Verdeel je doos in bijvoorbeeld
9 vakjes.
