WERK ZE
Henk zoekt het altijd weer hogerop
Pijn? Laat je voeten knijpen
ËL
Iedereen
zijn eigen
bruine rat
Paniekknop
zorgt voor
veiligheid
Druk
KRULLEBAK
IN DE KLAS
Saaie karweitjes zijn voor de robot
KRULLEBAK DINSDAG 7 OKTOBER 1986
Aangenaam: Henk van der Meyden.
35 jaar. schoorsteenveger te Middel
burg. Is bovendien schoonmaker en
glazenwasser van beroep.
Hele dagen op pad. Zat vroeger op
de grote vaart. Ook leuk.
Om z'n kost bij elkaar te verdienen
werkt-ie zo'n 50 uur per week.
En 's avonds? Dan gaat-ie nog eens
aan de slag. Studie voor godsdienst
leraar.
15 miljoen mensen-15 miljoen
ratten. Elke Nederlander z'n ei
gen bruine rat. Je ziet hem ge
lukkig niet elke dag. Een mooi
beestje, maar wel een om voor
op te passen.
Een rat is 50 cm lang: half lijk-
half staart. Slaapt meestal over
dag en gaat 's nachts op zoek
naar alles wat eetbaar is.
Knaagtrvan brood tot dooie vo
gels, van babypoep tot suiker
bieten.
Overal waar hij bij kan, hoewel
hij biefstuk wel lekkerder vindt
dan hondebrood.
Nooit buikpijn dus. En voor de
rest ook weinig klagen. 15x Per
jaar kan een rattenechtpaar
jongen krijgen. Zo'n 7-10 per
keer.
Na 2 tot 3 maanden zijn die ook
geslachtsrijp. Reken maar uit.
Als er niks tegen zit, worden 2
ratten er wel 400!
Ziekten
Dat zou allemaal nog niet zo erg
zijn. Maar de bruine rat is een
ziekteverspreider. Vooral ziekte
van Weill, para tyfus en varkens
pest. Vandaar dat hij wel bestre
den moet worden.
De heer Eversdijk is al 16 jaar
'dè rattenvanger' van Noord- en
Zuid-Beveland. De 44 dorpen
samen zorgen voor zo'n 1000
meldingen per jaar.
Elke dag is hij op pad met zijn
zakjes. Een mengsel van zonne-
pitten. haver, slaolie en gif. 3500
kg per jaar.
„Een heerlijk beroep" vindt hij.
„Heel vrij. Altijd buiten. Ik houd
van de natuur. En die ratten lij
den geen pijn. Anders zou ik dit
niet kunnen".
Slim
We zorgen goed voor onze rat
ten. Overal afval, etensresten,
voerbakken en lekkere plekjes
in overvloed.
Via een kapotte riolering of de
regenpijp komen ze in huis. On
der de vloer, tussen het plafond.
Ze kunnen wel tot drie hoog.
Ratten zijn enorm slim. Maai*
wie ratten heeft, heeft dat toch
bijna altijd aan zichzelf te dan
ken.
Vaak is een bolroostertje in de
goot al genoeg om te zorgen dat
onze vriend niet meer over het
bed wandelt.
„M'n beroep is mijn hobby",
zegt de heer Eversdijk. „Nare
kanten zijn er niet. Je moet wel
veel kunnen en niet bang zijn.
Hoewel een rat nooit uit zichzelf
zal aanvallen".
In die 16 jaar is hij nog nooit ge
beten, wel als 'loopplank' ge
bruikt. Zijn grootste vangst was
ooit een roedel van 251 ratten.
„En je komt echter overal" zegt
hij. „Want die rat maakt het
echt niet uit of je rijk of arm
bent".
Eenmaal per week naar school in
Goes. En verder: heel veel huiswerk.
Lezen, lezen en nog eens lezen. Wel
20 uur achter zijn bureau.
En die cursus psychologie doet hij er
schriftelijk bij....
Natuur
Het begon met zijn enorme interesse
voor de natuur en het léven.
Freek werkt al 5 jaar in Zierikzee. Hij
komt uit Zweden. Hij doet stom en
saai werk. De hele dag duwt hij
vormpjes in de zachte klei. En hangt
ze op een lijn te drogen.
Z'n maatje Frederik werkt 2 jaar in
Zierikzee. Hij is een Canadees. Ook
hij doet vervelend werk: vormpjes
onderdompelen in een vloeistof.
Ze mopperen nooit. Nee. Want het
zijn de twee robots van Precisiewerk
in Zierikzee, een kleine ijzergieterij.
Ze werken elke dag even nauwkeu
rig. Kunnen geen griep krijgen en
hoeven geen koffiepauze.
Leuker werk
„Dit werk deed ik vroeger met m'n
man", vertelt mevrouw Terwogt van
de directie.
„Het was zo vervelend dat we het on
ze mensen niet wilden laten doen.
Soms is een beroep zo nieuw dat
haast niemand weet wat het precies
is. Zoals bijvoorbeeld reflexoloog.
Vast iemand die de 'reflecterende'
lichtpaaltjes en katteogen langs de
weg afsopt, denk je dan. Of een uit
vinder van super-spakenflitsers. En
anders een dokter die tegen knieën
tikt om te zien of je 'reflexen' wel
werken.
Dat klopt dus niet. Een van de
Zeeuwse reflexologen is Ine van Vee-
nendaal uit West-Souburg. „Als je
het eenvoudig zegt ben ik een soort
masseur van voeten", legt ze uit. „In
je voeten eindigen alle zenuwbanen
„Hoe meer je weet, hoe meer je wil
weten" zegt-ie. „Je ontdekt dat alle
dingen verband met elkaar hebben.
Ik kreeg contact met een dominee.
En hoe meer we praatten, hoe meer
ik ontdekte wat ik echt wilde. Gods
dienstleraar worden. Het liefst op
een basisschool.
Geloven is voor veel mensen nog een
beetje eng. Iets waar je niet zo over
die door je lichaam lopen. Hoofd,
maag, spieren, nieren....
In totaal hebben de voeten meer dan
honderd van dit soort uiteinden of
contactpunten. Als je daar op de
goede manier in knijpt masseer je ei
genlijk het stukje lichaam wat spe
ciaal bij dat plekje hoort.
Geen dokter
Die contactpunten zitten bij ieder
mens op dezelfde plaats. Je kunt ze
leren vinden. Daar zijn scholen voor.
Ine was al verpleegster, plus voet- en
schoenkundig helpster. Voor dit
praat. Maar vooral kinderen zitten
boordevol vragen.
Ik wil ze leren denken. Met ze praten.
Zo eerlijk mogelijk vragen beant
woorden. Niet zeggen: 'dat snap je
later wel'. En daar moetje zo vroeg
mogelijk mee beginnen".
Nu nog fluitend voor je raam en
straks voor de klas.
„Laten we het hopen. Want dit is wat
ik écht graag wil", besluit Henk.
nieuwe diploma leerde ze ook nog op
die heel speciale manier in voeten te
kneden.
„Ik ben geen dokter", zegt de refle-
xioniste. „Je moet dus altijd eerst
naar de arts. Die zoekt uit wat je
mankeert. Ik kan vooral helpen bij
ziektes, kwaaltjes, pijnen waaraan
niet echt iets te doen is. Of die steeds
terugkomen. Waarmee je moet leren
leven, zoals dat heet.
Ik ontwerp ook voor iedere 'klant' de
meest geschikte ontspanningsoefe
ningen. Zo verdwijnt meestal de
grootste pijn. En kun je het zonder
nare of zware medicijnen af.
Het is nacht. Pikdonkere nacht.
Twee mannen klimmen over het
schoolhek. Door een open raam
komen ze de school binnen. Op
zoek naar een videorecorder of
computer....
Twintig seconden later gaat het
alarm bij Buys Bewaking in
Middelburg. De man van de
meldkamer roept de dichtst bij-
zijnde auto op. Samen met de
hond gaat de bewaker erop af.
Zo'n bewaker mag, net als ieder
een, een inbreker vasthouden.
En met die hond erbij lukt dat
meestal goed. De politie neemt
de inbrekers dan over.
Paniekknop
Wat is dat nu voor een beroep;
bewaker? We stapten daarvoor
naar Buys Bewaking in Middel
burg. Een beveiligingsbedrijf
met 32 mensen, 8 honden en 10
wagens.
„Wij beveiligen scholen, bedrij
ven en woningen met elektroni
sche apparaten", vertelt Kees
van de Veer (27). Hij is specialist
op dat gebied.
„Sommige mensen dragen zelfs
een paniekknop bij zich. Oude
ren en gehandicapten bijvoor
beeld. Een druk op de knop en
wij komen 24 uur per dag", ver
telt Kees.
Neeltje Jans
„Of we gaan op onregelmatige
tijden rond gebouwen lopen",
vult Emmy Buys (24) aan. Zij is
de directrice.
„Wij doen van alles op het ge
bied van beveiliging. Portier
diensten, brandwachten op
schepen, strand- en camping
bewaking en nog veel meer. Vo
rige week verzorgden we nog het
parkeren op Neeltje Jans", zegt
Emmy.
- Maar daar is toch politie
voor?
„Ja", zegt Emmy. „Maar daar
zijn er veel te weinig van. Soms
rijdt er maar één agent op
Noord-Beveland. Daarom zijn
wij ermee begonnen".
Uitdaging
- Wie wil er nu bewaker wor
den? Zo eenzaam en soms ge
vaarlijk?
„De meeste mensen zien er een
uitdaging in. Veel spanning en
afwisseling.
Je moet het diploma Beveili
gingsbeambte halen. Je moetje
E.H.B.O. hebben en je moet trai
nen met de honden.
Je wordt nogal eens in je vrije
tijd opgeroepen. Vooral 's
nachts.
Maar ja, dat weet je van te vo
ren", vertelt Emmy.
gedicht
Als ik later...
zodra ik tijd heb...
zo gauw... en als...
ja: druk druk druk
De machine draait op volle toeren
zolang je doorgaat kan 't niet stuk.
Je houdt je vast aan mooie plannen
fijne toekomst, alle tijd
voor alles wat je nu graag wil
en later zal,
na gedane arbeid...
Maar misschien... stel dat...
en als... Je twijfelt.
Soms is het gevoel heel sterk.
Wees maar blij,
want inderdaad:
geluk is niet
de beloning voor werk.
Marina van den Boogaart
Scholen die ook dit jaar voor
één of meer klassen De Krulle-
bak willen bestellen graag bin
nen 14 dagen bellen naar de
PZC in Vlissingen: 01184-84000,
toestel 131.
Nu doen de robots het. Ze werken
niet sneller dan ons. Maar wij kun
nen nu leuker werk doen", vertelt
mevrouw Terwogt.
Bij Precisiewerk werken 11 mensen.
Ze maken kleine onderdelen.
Eerst gieten ze een soort kaarsvet in
een stempel. Als het vet hard wordt
halen ze het vormpje uit de stempel.
Dat vormpje dompelen ze in de klei.
Alles wordt gebakken. Het kaarsvet
loopt eruit. Het omhulsel van gebak
ken klei wordt volgegoten met vloei
baar metaal van 1600".
Arm
Vijf jaar geleden waren er nog geen
10 robots in Nederland. Nu al 400.
Bij het woord 'robot' moet je niet
denken aan een piepend metalen
mannetje. Het is meestal een arm
met hand en vingers. Soms hebben
ze ogen.
Eerst moetje zo'n robot klaarmaken
voor het werk. Dat heet programme
ren.
Elke beweging wordt eerst bestuurd
met een joystick. Dat doet iemand
die het werk goed kent.
Alle bewegingen komen dan in de
besturingscomputer. Daarna werkt
de robot zelfstandig.
Meer mensen
„Het programmeren van Freek
duurde wel een halfjaar. Soms moe
ten er speciale dingen worden ge
maakt. De tweede ging al sneller.
Veel mensen denken dat er door de
robots mensen ontslagen worden.
Bij ons kwamen er na de robots zelfs
mensen bij", besluit mevrouw Ter
wogt trots. „We sparen nu voor een
derde robot".
