Olie ramp
voor vogels
Sticker voor emmer vuurwerk
Een eer om oma te zijn
Kies zelf
het beste
jeugdboek
Brief
Strips
Formulier
ACTIE BRANDWONDENSTICHTING
Nadelig
DUIZENDEN SLACHTOFFERS
Dag en nacht
Wijsheid
MIDDELBURG - Jarenlang
heeft men er over gepraat en ver
gaderd, maar in 1988 gebeurt het.
Dit jaar wordt voor het eerst aan
kinderen gevraagd wat zij het
beste kinderboek vinden. In dit
geval van 1987.
Kinderjury's bestaan al langer,
maar het ging daarbij altijd om
kleine groepjes kinderen die een
stuk of tien boeken lazen. Soms
kwam hun keuze in de krant,
maar meestal bleef het bij een ge
typt lijstje in een hoekje ergens in
de bibliotheek.
Het echte oordeel over de beste
kinderboeken van een bepaald
jaar werd altijd gegeven door de
volwassenen van de Griffel- en
Penseeljury.
Dat volwassenen de dienst uit
maakte bij het beoordelen van
kinderboeken, is voor veel kinde
ren iets heel raars. Sommige "kin
deren maakten zich er zelfs erg
boos over.
In een ingezonden brief aan een
krant schreef een twaaljarig meis
je onlangs: 'U kan helemaal niet
weten wat kinderen van dat boek
je vinden, want kinderen kijken
daar heel anders naar dan u'. (De
man die in die krant elke week
over kinderboeken schrijft, vond
een bepaald boek maar zozo).
Je boos maken hoeft nu niet meer,
want vorige week is De Neder
landse Kinderjury van start ge
gaan. Daar zitten alle Nederland
se kinderen in van zes tot en met
zestien jaar. Als ze dat willen dan.
De voorzitter van een van de orga
nisaties die de Kinderjury hebben
opgericht, verwacht dat veel kin
deren mee zullen doen. Hij hoopt
vooral dat er veel kinderen in de
jury zitten die lezen moeilijk vin
den, of zelfs helemaal niet leuk.
Dat kinderen echt hun eigen keu
ze mogen maken, blijkt uit wat
een ander zei: „Van mij mogen ze
ook strips bekronen. Het is hun
keuze. Als ze maar met boeken en
lezen bezig zijn".
Je wordt lid van De Nederlandse
Kinderjury door een deelname
formulier te halen bij de boekwin
kel, in de bibliotheek of op school.
Het kost niets en je kunt altijd
nog besluiten niet mee te doen.
De lijstjes moeten ingestuurd
worden vóór 1 maart, en over de
zeven boeken met de meeste
stemmen wordt in april nog een
keer gestemd.
De prijs van De Nederlandse Kin
derjury voor het beste kinder
boek van 1987 wordt in de kinder
boekenweek uitgereikt. Met min
stens evenveel spektakel en tam
tam als de uitreiking van de Grif
fels en Penselen.
Links Daaf Eggébeen, rechts
Wim de Rijder
GOES „Zelf steek ik met Oud en
Nieuw geen vuurwerk af. Ik kan mijn
geld net zo goed meteen in de lucht
gooien".
Wim de Rijder (11) en Daaf Eggebeen
(12) uit Goes verzamelden rond de
jaarwisseling niet-ontploft vuurwerk.
Ze deden dit na de oproep van het Goe-
se brandweerkorps.
Dit korps en vele anderen in Neder
land deden mee aan de actie van de
Nederlandse Brandwondenstichting.
De stichting vroeg aan de brandweer
korpsen om de kazernes na Oudjaar
open te houden voor het inzamelen
van niet-ontploft vuurwerk, omdat
hier elk jaar veel ongelukken mee ge
beuren.
„Sommige kinderen vonden het flau
wekul wat we deden", vertelt Daaf, „Ze
zouden het liever alsnog aansteken.
Ook de rotjes die nog erg korte lontjes
hadden. Als je die afsteekt is dat erg
gevaarlijk".
Thuisgekomen deden de jongens het
vuurwerk meteen in een emmer water.
Dit op advies van de brandweer. Twee
maal brachten ze hun vrachtje naar de
kazerne.
Als beloning kregen de jongens een
sticker. „Wel een erg karige beloning",
vindt de Goese brandweercomman
dant. D. de Kok. „Mochten we dit jaar
weer mee doen dan kunnen we mis
schien een prijsvraag organiseren, zo
als in Middelburg".
Toch twijfelt de Kok of de actie her
haald zal worden. „Er zitten voor- en
nadelen aan" vertelt hij. „Voorheen
waarschuwden we om niet aan het
niet-ontplofte vuurwerk te komen. Nu
vragen we de mensen om het in een
emmer naar de kazerne te brengen.
Aan de andere kant: als het blijft lig
gen bestaat de kans dat roekeloze kin
deren het alsnog aansteken. Met alle
gevaren van dien.
Toch is De Kok niet ontevreden over
de actie. Er is meer vuurwerk ingele
verd dan gevreesd werd.
De brandwondenstichting houdt een
enquête onder de deelnemende korp
sen. Aan de hand daarvan wordt beke
ken wat het resultaat van de actie is.
VLISSINGEN Voor duizenden watervo
gels aan de kust van Zeeland en Zuid-Hol
land is de enige toekomst een afschuwelijke
doodsstrijd.
Door een olielozing van een nog onbekend schip zitten
ze onder een dikke laag smurrie.
Tientallen vrijwilligers en vogelbeschermers proberen
de doodsbange dieren te vangen.
Tot nu toe kregen ze er 'slechts' 800 te pakken. Het me
rendeel belandde in het noodasiel van dierenarts Buth
uit Burgh-Haamstede.
Voor 9 van de 10 slachtoffertjes kwam deze hulp al te
laat. Buth kon hen nog slechts een laatste dienst bewij
zen. Namelijk een injectie met een sterk slaapmiddel
waardoor ze uit hun lijden waren.
Buth is er razend om: „Je zou de kapitein van dat schip
graag zelf door de olie halen".
Bij vogelopvang De Mikkein Middelburg werden sinds
vorige week maandag al 250 'teervogels' binnenge
bracht. Woordvoerster Lia ten Hoorn: „Hier blijft het
vast niet bij. Er is alweer een olievlek op komst. Dit is
gewoon ramp op ramp. Gelukkig heeft camping De
Zandput in Vrouwenpolder voor ons een schitterende
wasplaats gemaakt. Met 10 vrijwilligers draaien we
daar en hier tot in de nacht compleet continuedienst".
„Die vogels
kort kort kort kort kort
Schelden Wie wil kan zich tegen betaling de huid vol
laten schelden. Sinds kort bestaat namelijk de scheid-
lijn. Wie dit 06-nummer draait wordt voor twee kwar
tjes per minuut voorzien van allerlei verwensingen.
De scheid-lijn schijnt het vooral goed te doen op kanto
ren. Mensen bellen op en verbinden het gesprek dan
door met een collega. Zogenaamd omdat de chef ze wil
spreken. Om de twee dagen wordt de scheldkanonna
de vernieuwd.
V.l.n.r.: Jan, Marion en Tessa Mostert, oma en opa 'Koudekerke' met daarachter oma Bosch.
ARNEMUIDEN - "Welke lie
ve opa of oma wil met mij leu
ke dingen doen? Zoals loge
ren, spelen, winkelen en zo.
Wie o wie schrijft mij?"
Deze noodkreet komt van de
4-jarige Tessa Mostert uit Ar-
nemuiden. Pappa Jan en
moeder Marion zetten hem
voor haar in De Krullebak.
Ze dachten dat 50-plussers
daar vast ook in snuffelen. En
jawel. Nog diezelfde dag lag
de eerste reactie op de mat.
Binnen een week haalde een
gloednieuwe oma Bosch uit
Goes alvast kleurboeken in
huis. En stond er bij opa en
oma 'Koudekerke' weer
speelgoed op de plank.
„Ik ben blij dat er niet meer
opa's en oma's geschreven
hebben", zegt moeder Ma
rion. „We konden niet eens
kiezen uit deze twee. Ze zijn
zo verschrikkelijk lief en leuk.
Daarom besloten we maar om
ze allebei aan te houden. Je
moet toch afwachten of er wat
uit groeit."
In de korte tijd van het opa-
en omaschap is er in de drie
gezinnetjes al veel veranderd.
Twee jaar terug verhuisden
de Mostertjes vanuit Lim
burg naar Arnemuiden. Ver
weg van de vele ooms en tan
tes. Te ver ook voor de opa en
oma's ginds.
Andere kleuters hebben hun
grootouders om de hoek. Ze
maken cadeautjes als ze ver
jaren, een tekening als ze ziek
zijn. Wandelen, schootje zit
ten, fijn.
„Tessa werd er echt verdrie
tig van", zegt moeder Marion.
„Wijzelf zitten hier trouwens
ook best alleen. Ik vind het
fijn eens bij oudere mensen te
zijn. Het klikt helemaal. Ze
hebben meer levenswijsheid.
Je kunt over alles met ze pra
ten."
Opa en oma-'Koudekerke'
zijn er reuze van opgefleurd.
„Het wordt toch wel stil als je
tegen de 70 loopt. Ook als je
nog volop fietst en een auto
hebt.
We hadden graag een groot
gezin gehad. Nu zijn we hier
heel erg blij mee. Het verrijkt
ons leven. We kijken er ge
woon naar uit."
Oma Bosch (57) zegt ervan:
„Het is heel belangrijk een
opa en oma te hebben. Ik vind
het een eer dit nu te mogen
zijn. Mijn kinderen vinden het
trouwens net zo leuk als ik."
Vader Jan en moeder Marion:
„Dit zouden veel meer men
sen moeten doen. Want de
meeste reacties kregen we
van jonge ouders die met het
zelfde probleem zitten.
Kijk dus naar ons en durf ook
eens wat. Wie niet waagt die
niet wint."
