31
Een beetje meer kou we
drukte kan geen kwaad
KEES KRUL
STRIP
Test je moppen eens óver de grens
Levensgevaarlijke ruil
EtElISJSL btmtnum» MEK
TENTOONSTELLING IN MUSEUM OOSTKAPELLE
KINDEREN PRATEN OVER BOEKEN IN BRUGGE
Kinderjury
rn metfr mwtfK ÜE mjmi, JSa?
DINSDAG 12 APRIL 1988
„Weckpotten met kikkerdril voor
het raam. Dikkopjes te water laten
in een boerensloot. Salamanders en
hagedissen vangen. Ik had het voor
geen goud willen missen. Maar doe
het nu alsjeblieft niet meer".
Dat zegt secretaris Kees Musters
van de HSZ. Voluit betekent dat
Herpetologische Studiegroep Zee
land.
Zij zijn de deskundigen van de krui
pende dieren: amfibieën zoals kik
kers en salamanders; en reptielen
zoals slangen en hagedissen.
Alles bij elkaar leven er 21 verschil
lende soorten in ons land. Tien daar
van komen ook in Zeeland voor.
„Maar als het zo doorgaat zal dat
niet lang meer duren", zegt Kees
Musters bezorgd.
„Gelukkig zijn ze wettelijk be
schermd. Je moet ze dus in de na
tuur met rust laten. En wie ze in huis
heeft is strafbaar. Maar het enige
wat echt helpt is hun leefgebieden
•redden. Of ze weer in orde maken".
Veedrinkputten
De HSV wil dan ook graag de vee
drinkputten terug. De meeste rep
tielen en amfibieën leven in en om
zoet water. In Zeeland zijn de mees
te sloten brak.
Ruige bermen met planten en tak
ken zijn ook ideaal. En dan niet
maaien of met vergif spuiten. Van
boskanten en hagen hebben we er
ook veel te weinig.
Kees Musters: „Je mag er niet alle
maal kleine en afgesloten natuurei-
iandjes van maken. De dieren moe
ten beslist bij elkaar op bezoek. En
na de winterslaap op pad om eitjes
te leggen. Liefst in de poel waar ze
zelf ook hun eerste pootjes kregen.
Zelfs als er intussen een drukke weg
is gelegd".
"Heikikkers, boomkikkers, de rug-
streeppad. Wie heeft ze ooit ge
hoord? En wat is toch het verschil
tussen zo'n salamander en een hage
dis?
Het is allemaal te horen en te zien bij
'Kouwe Drukte'. Dat is de nieuwste
tentoonstelling in het Zeeuws Mu
seum. De HSZ heeft er hard aan
meegewerkt.
Tot 30 mei kan groot en klein er op
'paddepad'. Voor scholen ligt een
heel pak Kouwe Drukte klaar. Want
onbekend maakt meestal ook onbe
mind.
'Aan mejuffrouw Laurien van Velzen'.
Dat stond boven de brief die de tienjarige Laurien uit
Middelburg kreeg van gedeputeerde Gerrit DeFreyne
uit Brugge.
In de brief schrijft hij namens 'de bestendige deputatie'
(het dagelijks bestuur van de provincie) dat hij het bij
zonder leuk zou vinden als ze op 23 april in Brugge wil
deelnemen aan 'de interprovinciale studie- en ontmoe
tingsdag over jeugd- en kinderliteratuur'.
Nou, en dat wil Laurien maar al te graag. Ze is al eens
naar de Vogeltjesmarkt in Antwerpen geweest en vindt
België een mooi land met mensen die heel erg op ons
lijken.
Boeken
„We gaan met de bus. Acht jongens en meisjes uit Mid
delburg en acht oudere kinderen uit Oostburg. Rond
tien uur zijn we in Brugge. De zestien Belgische kinde
ren, die meedoen zijn er dan ook al.
We moeten met elkaar praten over de Nederlandse en
Vlaamse boeken die we speciaal voor die dag gelezen
hebben. Ik heb 'De zesde tegen het soepie' gelezen en
'Spetters op de kermis'.
Dat laatste boek is geschreven door een Vlaamse schrij
ver. Het is lekker spannend".
Laurien hoeft niet de hele dag te praten, 's Middags mag
ze ontspannen genieten van een amusementsprogram
ma en daarna van een heuse receptie.
Grens
Er gaat ook een aantal volwassenen met de kinderen
mee, en een van hen is Wim de MeurichyHij werkt bij de
Provincie Zeeland en helpt de dag organiseren.
Sinds 1981 komen we één keer per jaar bij elkaar met
mensen uit Oost-Vlaanderen, West-Vlaanderen en Zee
land," zegt hij.
„We spreken dezelfde taal en denken over veel dingen
hetzelfde. Maar er zijn ook verschillen en bovendien
loopt er een grens tussen ons land en België. Er ontstaan
dan gemakkelijk rare gedachten over de mensen aan de
andere kant, en dat is jammer.
Door samen te praten en leuke dingen te doen, leren we
elkaar kennen en daardoor beter begrijpen.
Wat ik er van geleerd heb in al die jaren? Onder andere
dat wij wat harder en strakker zijn dan Belgen, maar
daarom nog niet beter".
Met vreemde mannen moet je
voorzichtig zijn. Hoe mooi ze zich
ook voordoen. Maar wie zou de
deur gesloten kunnen houden
voor een lange jongeman met een
bruinverbrand gezicht, helder
blauwe ogen en lang bruin krul
haar dat onder een breedgerande
hoed van lichtgroen suède uit
golft?
Wel al nieuwsgierig, maar nog te
achterdochtig? Hij draagt een
verblindend wit T-shirt, daar
overheen een jasje met oerwou
den en apen en zijn broekspijpen
zijn geel en groen.
Logisch toch, dat ook Bobbie
Vink de verleiding niet kon weer
staan en de deur opendeed voor
de man die er even veelbelovend
uitzag als een spiksplinternieuw
stripboek: 'Alfonso Bonzo, Ita
liaanse student op een uitwisse
lingsprogramma, een ruilstu-
dent'.
Over de akeüge situatie waarin
Bobbie vanaf dat ogenblik ver
wikkeld raakt, schreef Andrew
Davies het boek Alfonso Bonzo.
Bobbie's grote hobby is ruilen
wat los of vast zit, en Alfonso
hoeft dan ook maar weinig moeite
te doen hem over te halen zijn vie
ze en versleten schooltas te ruilen
voor een prachtig versierde, rood-
leren tas.
Dezelfde dag nog merkt Bobbie
wat voor goede ruil hij gedaan
heeft.
Bobbie doet nog een ruiltje, en
nog een, en houdt maar op het
nippertje zijn poot stijf bij de laat
ste, levensgevaarlijke ruil. Aleen
daardoor kan hij zijn huivering
wekkende avontuur navertellen.
En jou waarschuwen voor de man
die vroeger op bokkepoten en met
horentjes de mensen zover pro
beerde te krijgen dat ze in ruil
voor roem en rijkdom hem hun
ziel en zaligheid verkochten.
De tekeningen bij dit geestige en
ongelooflijke verhaal zijn van To
ny Ross.
Alfonso Bonzo door Andrew Davies.
Uitgeverij Van Goor, Amsterdam.
Prijs: 18,50.
Knippen
Kan Bobbie Vink zijn lot in eigen
hand nemen, van Karei in Karei
en de kindermoordenaar voel je
vanaf het begin dat hij met geen
mogelijkheid de dans kan ont
springen; dat het wel heel slecht
met hem moet aflopen.
Hij heeft immers met de kinder
moordenaar te maken en die doet
wat hij moet doen: net zolang
stukjes van een kind knippen tot
er niets meer te knippen over
blijft.
Karei heeft de man voor het eerst
in het park ontmoet en sindsdien
loopt hij hem onontkoombaar te
gen het lijf.
Het is dat het zo'n vrolijk boek is,
anders zat je voortdurend met
dikke tranen in je ogen. Dolf Ver-
roen weet precies hoe hij je moet
pakken: hij schrijft je eerst in een
oneerbiedige maar onweerstaan
bare stuip, om je dan plotseling
een brok in je keel te bezorgen.
Die dikke keel heeft natuurlijk te
maken met Karei, omdat het zo
hartverscheurend is wat hem
overkomt. (En hij is al zo zielig.).
Tegelijkertijd is zijn verdrietige
lot vaak reden om vrolijk te zijn
(voor de lezer dan). Bijvoorbeeld
als de kindermoordenaar Karei
de mooie kanten van dood zijn
voorspiegelt. Of als de van niets
wetende bakker aan Karei vraagt
of hij misschien zijn tong verloren
heeft en zijn laatste oortje ver
snoept.
Wie wil weten hoe de kindermoor
denaar er uitziet wordt van het
boek niet veel wijzer. Annemarie
van Haeringen heeft hem ééen
keer (half) getekend, en Dolf Ver-
roen vertelt eigenlijk niet veel
meer dan dat hij niet opvalt, door
daken en muren kan en al twee
duizend jaar het knechtje van de
Dood is. Of heb je daar toch ge
noeg aan?
Karei en de kindermoordenaars door
Dolf Veroen. Uitgeverij Leopold, Ant
werpen. Prijs: 24,50.
Op 1 april begon de tweede ronde
van De Nederlandse Kinderjury.
Alle kinderen tussen zes en zes
tien jaar kunnen tot 1 juni één ti
tel opgeven als het beste kinder
boek van 1987.
Kinderen van tien tot en met
twaalf jaar kunnen kiezen uit:
De rode prinses door Paul Biegel;
Een hele schep geld door Anders Bo-
delsen;
Het geheim van de manege door Co de
Kloet;
Een steen door de ruit door Simone
Kramer;
Het verhaal van Bobbel door Joke van
Leeuwen.
Meedoen kost niets. Je kaart of
briefje met één titel moetje opstu
ren naar
De Nederlandse Kinderjury,
Postbus 3704,
1001 AM Amsterdam.
was 'T MMR &Ewm W/NW, EEN
