Ik wilde nooit meer terug
Je moet een beetje getikt zijn
Jaarlijks
zo'n 12.000
kinderen
mishandeld
SOLO-ZEEZEILER ROEL ENGELS
Goed koers
Geef ze toch
een bon...
Zie öok tberaa
op pagina 2
VLISSINGEN - Ieder jaar worden in
Nederland ongeveer 12.000 kinderen
mishandeld. Dat is maar een schat
ting. Misschien zijn het er nog meer.
Het gaat om kinderen die door hun
ouders of verzorgers iets wordt aan
gedaan. Vaak loopt een kind daar
door lichamelijke schade op. Maar
'geestelijk letsel' is minstens zo erg.
Van al die gevallen van kindermis
handeling komen er maar een dikke
5.000 terecht bij de bureaus Vertrou
wensarts. Dat is een adres waar men
kindermishandeling kan melden. Er
zijn nu 10 Bureaus Vertrouwens
Arts (BVA) in het hele land.
Snel hulp
De vertrouwensarts is er niet alleen
om naar iemand te luisteren. Maar
vooral om te zorgen dat er snel iets
gebeurt. Want als er mishandeld
wordt heeft het kind meteen hulp
nodig. En de ouders vaak ook.
Eerst konden de Zeeuwen alleen td-
recht bij het BVA in Rotterdam.
Daar zal een kind niet zo gauw naar
toe bellen.
Daarom heeft het BVA sinds januari
ook een meldpost in Middelburg. El
ke donderdag zit Ria Speekenbrink
er aan de telefoon.
Ook op andere dagen is 'de vertrou
wensarts' via het telefoonnummer
01180-28800 in Middelburg te berei
ken. Want de computer schakelt
dan automatisch door naar het Rot
terdamse hoofdkantoor. En daar zit
Ria ook.
Meldingen
„De afstand was veel te groot", zegt
Ria Speekenbrink. „Nu zijn we beter
bereikbaar. In deze drie maanden
kregen we haast twee keer zoveel
meldingen als vorig jaar om deze
tijd.
Dat betekent niet dat kindermis
handeling toeneemt. De mensen
slaan enkel eerder alarm.
Kinderen weten ons nu ook te vin
den. Maar zij bellen pas als ze echt
geen raad meer weten. Dan kan de
hulp vaak geen dag meer wachten."
Meer geld
De Bureaus Vertrouwens Arts heb
ben minister Brinkman om meer
geld gevraagd. Want er zijn niet ge
noeg speciale helpers voor kinder
mishandeling.
Ria Speekenbrink: „Dat zit er dit
iaar niet meer in. Maar we kunnen
gelukkig toch al een hoop. Zoals el
ke melding zorgvuldig beoordelen.
En er meteen met raad en daad op
inhaken. Met helpers uit de buurt.
Dus laat niemand zich laten af
schrikken door die paar kwartjes
voor de telefoon. Of als hij/zij even
wachten moet.
Doe alsjeblieft iets. Want anders
verandert er in zo'n probleemgezin
immers niets".
Raymond (zeven) is met zijn moeder en drie
jongere zusjes in Goes een nieuw leven begonnen.
Ze zijn een echt vrolijk gezin. Toch hebben ze veel
nare dingen meegemaakt. Voor de kinderen van
De Krullebak wil hij er iets van vertellen.
„Mijn vader sloeg heel veel en heel hard", zegt
Raymond. „Eerst alleen als hij gedronken had.
Later ook zomaar. Mijn moeder kreeg de meeste
klappen. Maar wij ook.
Ik durfde er met niemand over te praten. Ik was
altijd blij als ik naar school kon. Dan vergat ik het
een beetje.
Daar heb ik ze nooit iets gezegd. Je denkt dat ze
het gek zullen vinden. Ik was bang dat ze er met
mijn vader en moeder over zouden praten en ik
wist niet dat ze konden helpen".
Op een dag heeft Raymonds moeder toch om
hulp gevraagd. Raymond: „Toen hij ook de baby
begon te slaan kon ze er niet meer tegen.
Wemoesten ineens alle kleren pakken. Ze zei
'vlug, vlug, en verder niks meenemen'
Ik was heel zenuwachtig. Ik was toen nog maar
vijf. Waar moeten we nu voortaan wonen, dacht
ik".
Schuiladres
Ze kregen een geheim schuiladres. In een huis
van 'Blijf.van mijn Lijf. Die huizen staan in het
hele land. Speciaal voor vrouwen die erg geslagen
zijn. De kinderen mogen altijd meekomen.
Raymond: „De eerste uurtjes was ik best
verlegen. Maar dat geeft niet, het was er fijn. Het
helpt als j e merkt dat j e niet de enige bent.
Ik was wel bang dat m'n vader ons toch zou
vinder.
Ik wilde nooit meer terug. Nu kon ik uit school
gewoon naar huis. Vroeger wist je nooit wat er
thuis weer gebeuren zou".
Raymond woont alweer een jaar met moeder en
de zusjes in een leuke flat. Ze hoeven niet meer
bang weg te kruipen.
En ze mogen best eens op een nette manier
tegenspreken.
v,Ik hoop dat veel kinderen dit lezen", zegt
Raymond. „En dat ze elkaar een beetje helpen.
Door bijvoorbeeld aan grote mensen om raad te
vragen.
En volhouden totdat ze je geloven. Want
daardoor hebben wij het nu hardstikke fijn".
VLISSINGEN - „Als kind probeer
de ik al stiekem met het loods-
bootje mee te gaan de Westerschel-
de op", zegt zeezeiler Roel Engels
uit Vlissingen. „En nu ga ik mee
doen aan de allerbelangrijkste ra
ce voor solozeilers, die er is! Die ra
ce heet: 'OSTAR'. OSTAR is de af
korting voor Observer Singlehan-
ded Trans Atlantic Race. Dat bete
kent: een zeilrace, waarbij je in je
eentje de Atlantische Oceaan
moet oversteken. De start van de
zeilrace is in Plymouth (Engeland)
en de finish in Newport (Verenigde
Staten).
De race wordt om de vier jaar ge
houden en er zijn 120 deelnemers.
Je mag er 70 dagen over doen,
maar Roel hoopt het in 30 dagen te
kunnen.
„Het wordt een heel spannende en
moeilijke wedstrijd. Je vaart tegen
de wind en tegen de stroom in. Als
je niet goed oppast, zeil je achter
uit in plaats van vooruit".
De VUssingse zeiler heeft zich heel
goed op de race voorbereid. „Ik
heb een prachtige boot, vorig jaar
in Frankrijk gekocht. Daar heb ik
al 10.000 mijl mee gevaren. Alleen!
Ik ben net terug van m'n laatste
training: naar Portugal heen en te
rug.".
Roel is op (bijna) alles voorbereid.
„Ik draag altijd m'n overlevings-
pak en ik zit altijd vast met een
touw aan de boot. Als het gaat
stormen, kan je maar het beste
binnen gaan zitten. Op het dek is
het dan veel te gevaarlijk. Je wordt
zo overboord geblazen".
Hij heeft allerlei apparatuur aan
boord. Allereerst natuurlijk voor
de navigatie. „Als je de goede
koers niet weet, kom je nergens.
Dan heb ik de radio om contact
met thuis te kunnen houden en
met de andere deelnemers aan de
race.
Bovendien luister ik elk uur naar
het weerbericht. Je moet voortdu
rend op de hoogte zijn van het
weer".
Een zeezeiler moet natuurlijk ook
slapen. Roel: „Dan zet ik de bestu
ring op automatisch, ga slapen en
laat me na een uur wekken door
een signaal. Dan sta ik op, ga aan
dek en controleer de koers en de
zeilen".
Het grootste gevaar op zee is: an
dere schepen en drijvende rotzooi.
„Daar moet je ontzettend voor op
passen. Eigenlijk moet je een
beetje 'getikt' zijn om dit te doen".
Roel Engels vertrekt op 23 mei uit
Middelburg. De start van de OS-
TAR-race is op 5 juni om twaalf
uur 's middags. Roel ziet het wel
zitten: „Ik hoop natuurlijk te win
nen, maar als ik bij de eerste vijf
eindig, ben ik al dik tevreden".
Het lijkt ie mooi om waar te
zijn. Je hebt een fabriek voor
zijreflectoren voor fietsen. Op
een morgen word je wakker. Je
pakt de krant. En wat lees je?
Zijreflectoren verplicht!
Je wrijft je ogen uit Dat bete
kent dat elke fiets zijreflecto
ren moet hebben. Dat wordt
winst maken.
Je trekt je jas aan en scheurt
naar de fabriek. Aan het werk
mensen, dat wordt geld verdie
nen.
Op 1 januari 1987 gebeurde dit
echt. De fabrikanten en winke
liers glunderden. Dat zou een
knaller worden.
Inderdaad, in een mum van tijd
waren alle reflectoren uitver
kocht. Er moesten er dus nog
meer gemaakt worden. Maar
toen gebeurde het.
Bekeuringen
De regering liet het volgende
weten. Voor 1 september wordt
er niet bekeurd. En dat hadden
ze nu net niet moeten doen.
Want ineens werd er geen re
flector meerrerkocht. En dat is
vandaag nog so.
Dat is dus balen voor die fabri
kanten en winkeliers. Vorige
maand schreven ze een boze
brief naar de minister. Of die
ervoor kan zorgen dat er meer
bekeuringen komen. Reflecto
ren zijn tenslotte verplicht.
Dan gaat iedereen weer reflec
toren kopen. Eindelijk komen
de fabrikanten en winkeliers
dan van hun voorraad af.
Controle
Even vragen aan de politie van
Middelburg. Brigadier Van der
Werf: „Er is inderdaad nog geen
grote controle geweest. We con
troleren wel af en toe. En dan
bekeuren we ook. Vooral veel
volwassenen. Scholieren heb
ben meestal wei goede reflecto
ren.
De landelijke politie-verkeers-
commissie organiseert grote
acties. Op een nacht wordt er
dan in heel Nederland een alco
holcontrole gehouden.
Zo komt er ook nog wel eens
een grote controle voor reflec
toren. Ik denk niet voor de win
ter", verklapt Van der Wat
