ILL U iSJJifM
Je houdt het publiek voor de gek
Het wordt wel eens
te mooi voorgesteld
Ik hoor,
voel en
ruik die
wereld
H
Ik kon wel janken toen ik dat las.
En er zit
niets in
die mouw
Dromen
DINSDAG 13 DECEMBER 1988 I
Zwart. Helemaal zwart is de we
reld van Junior Maliepaard (15)
uit Middelburg. Junior is vanaf
z'n tweede blind. Hij leeft in een
donkere nacht vol geluiden.
Dag in, dag uit.
Op het blindeninstituut van
Bussum leerde hij z'n weg te
vinden als blinde. Dat ging zo
goed dat hij op het laatst naar
de gewone basisschool kon.
Nu zit hij op de Oranje Nassau-
mavo in Middelburg.
„Ze hebben wel veel aange
past," zegt Junior. „Ik heb een
eigen computerhoekje gekre
gen in de aula. Al mijn boeken
zijn omgezet in brailleschrift.
Dat zijn van die bobbeltjes die
je kunt voelen.
Die boeken zijn wel ontzettend
dik. Een klein prisma-woorden
boekje is bij mij, in braille, wel
één meter dik. Ik heb aan één
schooltas dus niet genoeg."
Tikken
- Hoe denk je dat de echte we
reld eruit ziet?
„Moeilijk, zegt Junior. „Ik ruik,
voel en hoor die wereld. Door te
tikken met m'n stok hoor ik
waai' huizen staan of een lan
taarnpaal."
- Maar je hebt nooit gezien hoe
dingen eruit zien.
„Nee," zegt Junior. „Van die eer
ste twee jaar weet ik niks meer.
Ik droom zelfs in geluiden.
Ik hóór het verschil tussen een
boom en een struik. Een-boom is
een harde ronde voet die hard
klinkt. Een struik ruist. Dat zijn
takjes en rommel."
Piano
-Ben je nieuwsgierig naar de
echte wereld?
„Nu niet meer zo erg als vroe
ger," zegt Junior. „Het ergste
vind ik dat ik niet aan voetbal
len mee kan doen. Een brommer
of auto kan ik ook wel vergeten.
Maar ik kan wel goed piano spe
len. Ik heb een absoluut gehoor.
Mijn geheugen is ook sterk ge
worden. Het allerergste is om
zielig gevonden te worden.
'Dikke pret' beloven de twee spelen
de olifanten in het Sterspotje. Span
ning en sensatie bij de jacht op de
geheimzinnige Mister X. En als je
die terreinwagens hebt met die
machtige grote wielen, dan win je ie
dere race. Ze kunnen ALLES. En
zonder die snoezige huppelende po
ny's zou je leven een stuk saaier zijn.
Kortom: de afgelopen weken wer
den we overspoeld met speelgoedre
clame. Allemaal leugens?
„Dat geloof ik niet", zegt Rini Kou-
wer (11) uit Geersdijk. „Maar het
wordt wel eens te mooi voorge
steld".
Rini is de trotse bezitter van een au
to met afstandsbesturing. „Elke
keer moet ik de bumper weer vastlij
men. Die duvelt er gewoon vanaf'.
Ook 'vreet' de auto batterijen. Door
de aanschaf van een accu-oplader
werd dit probleem opgelost. „Daar
kom je dus pas later achter",
Speelgoed kan dus stuk. Een knopje
los, een veertje weg, een dopje kwijt
en weg is het plezier. Nanine Rie-
mens is daar inmiddels ook achter.
„Die gezelschapsspelen zijn pas ge
zellig als je het samen kunt spelen.
Gezelschapsspel
Maar er is niet altijd iemand in de
buurt, die zin heeft of tijd. En alleen
kun je die spellen niet spelen".
Bij de aankoop van speelgoed wordt
dat er niet bijverteld. Spellen voor
mensen van 8 tot 80.
Nanine is het daar niet altijd mee
eens. „Sommige spelen, zoals vlooi-
espel, worden op den duur kinder
achtig.
De rollerskates van Rini staan in-
Rinie Kouwer (links) en Nanine Riemens.
tussen werkloos in de schuur. „Mijn op kunnen schieten. Helaas. „Mijn
voeten zijn gegroeid", zegt hij gela- geweren en pistolen zijn stuk. De
ten. kurken zijn kwijt en de klappertjes
Hij zou er bij wijze van spreken wel zijn op".
Iedereen kent dat gevoel wel. Je
kijkt naar een goochelaar, die
zijn truc uitvoert. Hij laat iets
verdwijnen (waarheen?) of hij
laat iets verschijnen (van
waar?). En je snapt het niet.
„Ik begrijp dat gevoel heel
goed," zegt de 53-jarige heer Zij-
ta uit Vlissingen. Met zijn vrouw
vormt hij al jaren het goochel-
duo: De Gogola's.
„Ik was 14 jaar, toen ik voor 't
eerst een goochelaar aan het
werk zag en ik was meteen ver
kocht! Dat wilde ik ook leren!
Maar waar?
Bij een buurman, die het goo
chelen als hobby beoefende,
leerde Zijta z'n eerste 'trucs'.
Zijta: „Bij een goed nummer
komt veel meer kijken dan al
leen de 'truc'. Ik heb les gehad
hoe ik op het toneel moet bewe
gen.
En de hele aankleding, zowel
van jezelf als van je show, moet
er perfect uitzien. Want het gaat
er om, dat je je publiek afleidt.
In het vak zeggen ze: In de pre
sentatie zit de afleiding!"
Ruilen
Bijna alle goocheltrucs van de
show maakt de heer Zijta zelf.
Trucs kopen doet hij nooit, wel
wordt er soms een truc geruild
met een collega.
De Gogola's treden graag voor
kinderen op. Zij mogen dan al
tijd optreden als assistent van
de magiër.
En dan krijgen ze wat te zien!
Het hele toneel komt vol met
bloemen te staan; wandelstok
ken veranderen in doeken en
daaruit komen dan weer dui
ven; overal komen glazen limo
nade vandaan, enz.
„Ik zal je een geheim verklap
pen," zegt Zijta tot slot. „Een
goochelaar haalt nooit wat uit
z'n mouw! Hij moet de illusie
wekken, dat het er niet is, maar
het is er wel!!!!
De droom van de popgroep 'TOTO' uit Heinkenszand is
over. Uit.
Het begon allemaal zo mooi. „Voor de gein hadden we
ons opgegeven voor de KRO's Mini-Playbackshow",
zegt zanger Korné Steketee (13).
„We gingen bijna uit ons bol toen we bericht kregen dat
we mee mochten doen", zegt Patrick Polak (13). Roem,
eer en bekendheid lagen in het verschiet.
Van vrienden en kennissen werden gitaren geleend. Ro
bert Bije (13) haalde bij een buurmeisje een keyboard en
drummer Boudewijn Welleman (13) tikte een compleet
drumstel op de kop.
Begin september meldde de popgroep zich bij de studio
van Joop van de Ende in Aalsmeer. Samen met ruim
twintig andere artiesten trad TOTO op voor een jury
van bekende Nederlanders.
„I can't stop loving you', schalde het door de studio.
Precies viereneenhalve minuut.
Gitarist Reza Geleedst (13): „We moesten zelf voor onze
kleding en make-up zorgen. Een babbeltje met Henny
Huisman was er ook niet bij. Alle 'artiesten' kregen één
consumptie en binnen het uur stonden we weer buiten
op de stoep. De jury zei geen stom woord. „We zouden
wel bericht krijgen".
Dat bericht kwam een paar weken later. „Helaas beho
ren jullie niet tot de winnaars. Veel succes in de toe
komst...'.
Patrick: „Ik kon wel janken toen ik dat las. Natuurlijk
weetje van te voren dat er maar één kan winnen. Maar
toch...
TOTO heeft even mogen ruiken aan de wereld van glit
ter, roem en succes. En dat smaakt ondanks alles toch
naar meer.
TOTO is misschien wel geknakt, maar niet gebroken.
„We gaan gewoon door", zegt Korné. „De aanhouder
wint".
gedicht
Sprookjes bestaan niet
en
dromen zijn bedrog.
Ik weet het,
maar ergens
diep
hoop ik toch,
dat wat ik wens
plots uit kan komen
want
waar moet ik anders
nog van dromen?
Marina van den Boogaart
Waarom ga je bij een toneelclub?
Om toneel te spelen natuurlijk!
Met die gedachte kwam Piet Bodbijl
3'/2 jaar geleden bij de Amateur Ko
medie Zierikzee. „Maar ja, ik kwam
er al gauw achter" zegt hij. „Als je 15
leden hebt. kun je niet elke keer alle
maal de hoofdrol hebben. Zeifis niet
in elk stuk meespelen."
„Bovendien" vertelt hij „als er acht
man in het toneelstuk meespelen,
dan heb je zeker acht man nodig
achter de schermen. Een regisseur,
een souffleur. Iemand die zorgt dat
alles in orde is. Dat er ook een tele
foon staat als dat moet. En dat-ie
ook rinkelt op het goede moment."
Piet: „Eerst dacht ik nog: moet ik
met die troep gaan slepen? En toen
bleek dat dat hartstikke leuk was!
De laatste anderhalf jaar bemoei ik
me eigenlijk vooral met die 'troep'.
Hoewel, ik speel ook nog wel mee.
Want bij ons is het als bij veel clubs:
tekort aan mannen!"
Piet vindt het heerlijk om decors te
maken. Een schitterende kamer
met een joekel van een open haard,
marmer.
„Je houdt mensen echt voor de gek.
Allemaal latten en hardboard, mar
merplastic en heel veel verf.
Het moet echt lijken, maar wel goed
koop zijn. Makkelijk te versjouwen,
maar stevig. Als iemand op toneel
de deur dichtgooit, mag natuurlijk
niet de hele wand omkieperen."
Antiek
Het leukst vindt Piet het bedenken.
„Als iemand kleiner moet lijken,
dan moet je z'n stoel groot maken.
Vrolijke kleuren zorgen voor een ge
zellige sfeer. Blauw laat alles koud
lijken."
„En wat ik heel graag doe, is het echt
mooi maken, het afwerken. Mijn
laatste trots zijn twee tuindeuren.
Wauw! Schitterend, echt antiek!
Hardboard dus."
„D'r moet enkel nog glas in. Dat zal
waarschijnlijk wel vershoudfolie
worden."
En na de voorstelling alles weer af
breken. Zonde? Piet: „Welnee! Je
maakt er toch weer wat anders
moois van."
„O ja" zegt-ie, „ik grimeer ook nog.
Ik ben een echte toneelomaan."
