3*
Oudere kinderen zijn
vaak wat vastgeroest
Vreemde eenden in de bijt
Niet geschikt
KEES KRUL
STRIP
ZILTE SWING BRENGT MUZIEK OP SCHOOL
^OEWCBWCB^E Wop -
OE wo£, u/oEtvce v/ee. oSUoe.
Uioe ,\i
püN"r.
woe* V
l</8p I
DINSDAG 13 DECEMBER 1988
„In muziek kun je je lekker uitleven.
Kleuters kunnen dat goed. Oudere
kinderen zijn vaak wat vastgeroest.
Dat komt door de muzieklessen op
school. Nou ja, muziek? Meestal van
die stomme liedjes of alleen klas
siek.
Door de t.v. worden kinderen ook
vaak verpest op muziekgebied. Mu
zikanten die je in clips ziet lijken wel
halfgoden. Je bent vóór Prince maar
tegen Michael Jackson.
Zo is er geen lol meer aan. Muziek
kent juist geen grenzen."
Aan het woord is Wim Bakker (38)
uit Wilhelminadorp. Hij zit in Zilte
Swing. Een groep van vijf muzikale
duizendpoten. Elk groepslid be
speelt meerdere instrumenten.
„We hebben slagwerk. Zoals drums,
bongo's en tamtams. En we hebben
blaaswerk. Zoals saxofoon en trom-
pet. Onze muziek is eigenlijk een ge
sprek tussen blazers en de trom
mels," vertelt Wim.
- Waar treden jullie op?
„In heel Nederland, België. Op
straat, in concertzalen, in schouw
burgen, maar ook in jongerencentra
en op scholen," zegt Wim.
„Onze muziek lijkt een beetje op
pop, op jazz en op Afrikaanse mu
ziek. Alle nummers zijn door Dies le
Due geschreven."
Tamtam
- Wat doe je dan op scholen?
„De school krijgt van te voren een
tentoonstelling over slaginstrumen
ten. Ze moeten ook eerst zelf instru
menten maken. Want de kinderen
doen met ons mee.
Als de voorbereiding klaar is komen
we spelen. Ik begin meestal op m'n
eentje met de grote trom. Ik doe een
klein toneelstukje. Op de tamtam
laat ik boodschappen doorgeven.
Daarna komt de rest. Dat klinkt
soms erg fel en hard. Kinderen vin
den het meestal ontzettend span
nend.
Op het laatst mogen ze zelf mee
doen. Dies le Due geeft dan strenge
aanwijzingen. Elke speler is even be
langrijk, zowel de saxofoon als de
triangel.
Het wordt vooral bij jongeren kinde
ren een echt feest. Er wordt ook
vaak gedanst. Vooral bij kleuters,"
vertelt Wim.
- Hoe krijgen scholen jullie te pak
ken?
„Gewoon even bellen naar het
Steunpunt voor Kunstzinnige Vor
ming in Middelburg."
V.l.n.r.: Joey, Quint, Franne en Cindy met 'Zilte Swing'.
Wat bezielt die vogels toch? Elk na
jaar een paar duizend kilometer
vliegen. Om lekker in het warme
zuiden te overwinteren. Dat is nog
wel te volgen.
Maar dan, in het voorjaar. Dan ko
men ze dat hele end weer terug. Naar
het land waar het altijd rot weer is,
als je sommige mensen mag gelo
ven. Dat is toch nogal wat.
Veel vogels - zoals ganzen, eenden -
komen zelfs uit Siberië, Groenland,
IJsland. Als ze hier hun tussenstop
maken, hebben ze er al vele honder
den kilometers opzitten.
Veel van die vogels komen speciaal
naar Zeeland om krachten op te
doen. Ideaal voor ze: veel water, wei
landen en slikken.
Vooral de Oosterschelde is geliefd.
Telkens als het eb wordt, komen de
zandplaten en slikken (die vol voed
sel zitten) boven water.
Honger
Tenminste: als de schuiven van de
stormvloedkering niet (een beetje)
dicht zijn. Want dan blijven de slik
ken onder water staan en is het hon
gerlijden voor ze. Of betekent het:
nergens rustig kunnen slapen.
Eén dag niet eten of slapen kan al
betekenen dat een vogel niet genoeg
krachten opdoet. En dus de zware
reis naar het zuiden niet overleeft.
Een plotselinge surfer. Een pieren-
steker. Zeilers, vissers die even bij
een plaat aanleggen met hun bootje.
Nieuwsgierige zeehondjes-kijkers.
Mensen met blaffende honden.
Zonder dat ze het weten hebben ze
de dood van veel vogels op hun ge
weten.
De echt stille genieters kunnen zich
deze maanden met hun verrekijker
uitleven.
Er zitten nogal wat 'vreemde eenden
in de bijt'. Vooral langs de kust. Bril-
duikers, zaagbekken, bergeenden,
dodaars, veel futen.
Vorige week zwom er zelfs een kuif-
duiker in het Veerse Meer. Zeer bij
zonder!
Maar eh.... monden dicht en honden
thuis. Oké?
Vlissingen, 13 december 1988
Beste Marlies Koutstraal
In dit gedeelte van de Krulle-
bak dat altijd over boeken gaat, is
het niet de gewoonte brieven van
lezers te beantwoorden. Maar
voor jouw brief van 8 november
maak ik graag een uitzondering.
Je schreef:
„Ik lees vooral boeken over de
Tweede Wereldoorlog en de Mid
deleeuwen. Maar de mevrouw
van de bibliotheek zegt dat die
boeken niet geschikt zijn voor
mij. Maar als ik die boeken nou
leuk vind, dan mag ik ze toch le
zen?".
Tsja Marlies, zo is het. Maar ook:
volwassenen de baas en kinderen
de klos. Het enige waar'ik je mee
kan helpen is een slimmigheidje.
Lees Matilda en vertel de me
vrouw van de bibliotheek dat je
zo van dit nieuwe boek van Roald
Dahl genoten hebt, dat je het
haar van harte kunt aanbevelen.
Als ze je raad opvolgt, leest ze
vanzelf bladzijde zeventien.
Ze heeft dan al gelezen dat Matil
da een buitengewoon extra ge
voelig meisje is dat alle kinder
boeken al gelezen had toen ze nog
maar vier jaar en drie maanden
was. En zes maanden ouder daar
nog eens boven op vijftien dikke,
beroemde boeken voor volwasse
nen.
Hoe Matilda aan die boeken ge
komen is? Niet van haar onbenul
lige en liefdeloze ouders, die haar
als een korstje beschouwen dat jë
na een poosje weg kunt krabben.
Nee, Matilda is bevriend geraakt
met een bibliothecaresse, en hoe
verstandig die mevrouw Fens is,
blijkt op bladzijde zeventien:
„Meneer Hemingway zegt een he
leboel dingen die ik niet begrijp",
zei Matilda. „Vooral over man
nen en vrouwen. Maar ik vond
het toch geweldig. Zoals hij het al
lemaal vertelt, krijg ik echt het
gevoel dat ik er bij ben en alles zie
gebeuren".
„Een goede schrijver geeft je dat
gevoel altijd", zei mevrouw Fens.
„En maak je maar niet druk over
de stukken die je niet begrijpt.
Gewoon lekker gaan zitten en de
woorden over je heen laten spoe
len als muziek".
Wie weet Marlies, wat voor veran
deringen haar wijze woorden voor
jou teweegbrengen. En als toch
alles bij het oude blijft, heb je in
ieder geval een kinderboek gele
zen dat spannend is en waar je om
kunt lachen; dat je soms ontzet
tend kwaad maakt en even later
heel verdrietig of juist blij.
Het lijkt zo gemakkelijk wat
Roald Dahl doet. Hij verzint een
aardig kind, een paar afgrijselijk
vervelende en een of twee sympa
thieke volwassenen. Dat is dan
natuurlijk nog geen fantastisch
boek van 220 bladzijden. Maar
Roald Dahl weet hoe hij dat moet
schrijven. En nog belangrijker,
hij weet wat hij wil vertellen. Dit:
kinderen hebben altijd te maken
met volwassenen die hen willen
opvoeden. Ze mogen daarom een
heleboel niet en moeten een hele
boel meer wel.
Bij andere schrijvers kan dat een
heel schoolmeesterachtig ver
haal met veel ellende en verdriet
worden. Maar niet bij hem, want
hij geeft Matilda een asbak van
een vader en een tuthola als moe
der.
En om het allemaal nog erger te
maken, stuurt hij haar naar de
Pletze Basisschool waar ze te ma
ken krijgt met de kwaadaardige
juffrouw Bulstronk die nog liever
directrice zou zijn van een school
zonder één enkel kind erin.
Je snapt dat een bloesempje als
Matilda (maar verkijk je niet op
haar) zich in zo'n milieu niet
staande houdt zonder hulp van
de schrijver. En daarom mevrouw
Fens en vooral juffrouw Engel.
Wat al die mensen precies met el
kaar te maken hebben, wat ze
doen en hoe het verhaal afloopt
Marlies, kan ik je in deze brief niet
meer vertellen. Het papier is net
op tijd op. Ik wens je veel lees- en
kijkplezier.
Jan Smeekens
Matilda door Roald Dahl met teke
ningen van Quentin Blake en ver
taald door Huberte Vriesendorp. Uit
geverij Fontein, Baarn. Prijs 24,50.
IEDERE PUBER HEEFr VI
WEL EEN5 EEN PROBLEEM
Puistjes Klein of eÉn
VAN STEEN
BB HWPf
JE KRIJGT IEDERE WEÈK TE WEINI&
ZAKGELD, OF JE BENT NO& STEEDS
NIET 0N6ESTELD
ben je verliefd op W lerares
KR6E£ JE VOOR MS KUN DE NET
GEEN -ZES
fa HEPhE
oeWEZEN
JoN&EN
OF
MEISJE
W i
