Onzin als wijsheid
Bij strips kun je
niks fantaseren
Jij een tekening,
zij een schooltje
zeggen
Hannah
mag het
0 het konijn
Ongelezen
KOM OP ^(\[J
STK IS" HELD E N
HUILEN N\ET
SlNT (\)icoL,
^oWGE^Afvl
LA AS VAAK
sedman. C
J KINDER Boeken WEEK,
r vêel Nieu.we Ki^oeRsoeKew komenV
U\T zo OOK peN NIEUWE VERS.1E
VAN KkUtMELViE HET ONTKOeREMDe]
VERHAAL OVER EETN WeeSbOtO&tT^E J
ME TOCH EEN fHOEDES EM VAOE*?
EE HEBBEN - SNIK- DAT VERHAAL NU
Y SE^ERVCT ALt> "iTR\PSOeK. *N
y Hoe MOET DAT VERDER OVEtfJ
jLE™ PAAV?5AAK ALLEFM NOG, J
PSTR\p BOEKEN,
y-SNiK-A //£§Ckl WEEK9 7
/OF Nier'W /-?
IN ELKÊ
NEDERLANDSE
KRANT,
NIET IN DE
PZC. V
'Asterix
8Ü
TouTaT»s
^Q^^VWAT DOET DIT Rooo^^C^f^^J T
f HlER?STU.U^ bE OPLOSStNfe NAAR DE K.RULLEBAK
ZO AAN DE TOP,
ZODE UIVDER-OOG
gedicht
Sommige boeken
heten
ongelezen al goed
gewoon
omdat de schrijver ervan
dat nu
al heel wat jaren doet.
Je zou soms denken
dat de rest
dus alleen
maar minder is.
Wie dat gelooft
zit net zo mis.
Marina van den Boogaart
Hannah Schubert weet wat
veel mensen dolgraag zou
den weten, maar nooit te we
ten zullen komen. Ze ziet
haar ouders elke dag samen
bezig aan weer een nieuw
prentenboek en weet dus
hoe dat ontstaat en wie wat
doet.
En dat is nou precies waar
veel volwassen liefhebbers
van de boeken van haar va
der en moeder zo nieuwsgie
rig naar zijn.
„Het is jammer voor ze", zegt
Ingrid Schubert, „maar dat
blijft een geheim van ons
drietjes".
Ruzie
Een tipje van de sluier wil ze
wel oplichten:
„We praten altijd heel lang
over een verhaal. Pas als we
vinden dat het goed in el
kaar zit, beginnen we met te
kenen en dat doen we aan
een tafel in de huiskamer.
Van tijd tot tijd ruilen we on
ze tekeningen. Ik geef dan
commentaar op de tekening
van Dieter en hij op die van
mij.
Het gebeurt wel eens dat we
dan ruzie krijgen. Omdat ik
gezegd heb dat Dieters teke
ning niet klopt. Of omdat hij
mijn schets maar zozo vindt.
Hij schuift ook altijd zijn te
kenspullen naar mijn kant
en die schuif ik dan weer te
rug".
Grap
Ingrid en Dieter Schubert
verhuisden in 1977 van
Duitsland naar Amsterdam
waar ze op de Rietveldaca
demie voor de grap samen
'Er ligt een krokodil onder
mijn bed' maakten. Dat
prentenboek was het begin
van een lange reeks populai
re boeken die overal ter we
reld gelezen en bekeken wor
den.
En omdat de Schuberts
nooit lang met elkaar kibbe
len, zullen er nog veel volgen.
„Al wordt het wel steeds
moeilijker om boeken te ma
ken", zeggen ze. „We hebben
genoeg ideeën, maar we vin
den lang niet alles geschikt
om aan door te werken. We
gooien veel weg, nemen de
tijd en dan is er altijd Han
nah nog. Als zij het niets
vindt, weten we genoeg".
'Alice begon er schoon genoeg van te krijgen om
almaar naast haar zus te zitten, op de oever, en
niets te doen te hebben. Eén of twee keer had ze
een blik geworpen in het boek dat haar zus las,
maar er stonden geen plaatjes of gesprekken in.
En ivat heb je aan een boek, dacht Alice, zonder
plaatjes of gesprekken?'
Zo begint 'De Avonturen van Alice in Wonder
land', het beroemdste kinderboek uit de geschie
denis, en meer woorden maakte Lewis Carroll in
1865 niet vuil aan hoe kinderboeken moeten zijn.
Al meteen in de volgende zin tovert hij Alice een
wit konijn voor de ogen dat een groot konijnehol
onder de heg in schiet. Ze twijfelt geen tel, duikt
het konijn achterna en belandt in een fantasti
sche wereld waar ze een waanzinnig avontuur be
leeft met wezens die de grootst mogelijke onzin
als diepzinnige wijsheid verkopen.
125jaar
'De Avonturen van Alice in Wonderland' wordt
volgend jaar 125, maar is nog altijd een springle
vend boek. In het Engels natuurlijk (en in meer
dan honderd andere talen) maar zeker in de nieu
we vertaling van Nicolaas Matsier die zó Neder
lands klinkt datje je oren niet gelooft.
Voor eenzelfde soort opwinding zorgt Anthony
Browne met zijn vindingrijke kleurtekeningen
waarop zo veel te zien is dat je ogen tekort komt.
Het door Van Goor uitgegeven boek kost 39,90.
Dat is niet weinig, maar op bladzijde 71 krijg je
(voor het eerst in de geschiedenis) een mogelijke
oplossing voor een van de moeilijkste raadsels al
ler tijden.
Aan iemand die les geeft in Neder
lands, hoefje eigenlijk niet te vragen
of het lezen van boeken wel belang
rijk is. „Dingen die niet in de school
boeken staan leer je al lezend," zegt
Annette Swenker vol overtuiging.
Annette is lerares aan het Zwincol
lege in Oostburg.
De kinderen, aan wie zij les geeft,
maken op een hele speciale manier
hun huiswerk: elke maand moeten
ze een boek lezen. Annette heeft
daar een boekenlijst voor gemaakt
waar de leerlingen uit kunnen kie
zen.
„Spelling en woordjes leren is na
tuurlijk ook belangrijk, maar niet
genoeg," volgens Annette.
Eén van haar klassen is 2c van de
MAVO. De kinderen praten er over
mee.
„Ik lees veel voor het slapen gaan, -
als er niets op t.v. is," zegt één van
hen. „En als ik dan echt in een boek
bezig ben kan ik niet meer stoppen
tot het uit is," vult een ander aan.
„Vooral boeken, die echt gebeurd
zijn, zoals oorlogsverhalen." „En
boeken van Lemniscaat!", praat
vervolgens iedereen door elkaar.
Niet iedereen in klas 2c is een en
thousiaste boekenlezer: 't Is dat
het nu verplicht is, anders zou ik
nooit lezen," vertelt iemand.
Een ander heeft weer liever strips:
„Dan hoef je niet zoveel te lezen,
plaatjes kijken is veel leuker."
„Maar bij strips kun je niks fantase
ren, bij echte boeken wel," is de
overtuiging van zijn buurman.
Bijna geen van de kinderen koopt
wel eens een boek. „Zonde van het
geld," klinkt het. „Als je een boek
gelezen hebt staat het daar maar.
Terwijl je bijna elk boek in de biblio
theek kunt lenen."
Eén meisje is het daar niet mee eens:
„Ik heb het boek Morgen ben ik be
ter' van Evert Hartman gekocht en
het 10 keer gelezen. En ik vind het
nog steeds mooi!"
r c p paste niet in de
dg ijn juf van school
lij de plaats kwam".
ig komen in haar
öit iets ingeschre-
iu veranderen",
lutermans (10) uit
uit Hulst zijn het
de jury.
nden' is de terech-
een(een hele ech
tst bij Annema-
gaat ook naar Conde-
ga, want zo heet het
dorp dat zo hard no
dig heeft wat in Ne
derland heel gewoon
is.
Hoe maak je twintig
duizend mensen in
dat verre land abso
luut een beetje geluk
kiger, en jezelf (hoe is
het mogelijk) mis
schien ongekend rijk.
Stort één gulden op
gironummer 3598161
t.n.v. Kunstverloting
Nicaragua Terneu-
zen. Zet op je beta
lingsbewijs de letters
WH als je het liefst het
schilderij van Wim
Hofman wilt. En AVH
als je liever dat van
Alfons van Heusden
aan de muur ziet.
Tot en met 15 novem
ber kun je meedoen.
Pakkende omslag
Kinderboekenschrijver en illustrator Wim Hof
man is ook lovend over Annemaries ontwerp: „Ze
heeft op een erg leuke en creatieve manier een
pakkende omslag gemaakt".
En nu maar wachten wanneer Klaas, het konijn
in de boekwinkels gaat rondhuppelen.
rie thuis. Als het aan haar ligt zal het hier zeker
niet bij blijven. Ze heeft grootse plannen.
Annemarie: „Het boek 'Kijken met je handen'
gaat over de natuur. Ik ben nu zelf bezig met een
natuurboek. De titel heb ik al. Klaas, het konijn.
Ala dat eens een echt boek zou mogen worden...".
Een echt schilderij
van Wim Hofman aan
de muur. Of een van
Alfons van Heusden.
Voor de meeste kinde
ren blijft dat een
droom die niet uit
komt. Ze hebben
doodeenvoudig het
geld niet om zich zo
iets kostbaars te ver
oorloven.
Toch zullen twee kin
deren eind november
een plekje op hun ka
mer kunnen wrij ma
ken voor een kunst
werk dat niemand an
ders heeft.
Hoe je een van de ge
lukkigen wordt, staat
in dit stukje. Maar
eerst dit: vorig jaar
besloot de gemeente
Oostburg geld te ge
ven aan een dorp in
Nicaragua voor de
bouw van een school,
het inrichten van een
gezondheidspost en
de aanschaf van een
vuilniswagen.
Omdat Oostburg dat
niet alleen kan beta
len, springt het Nica
ragua Comité
Zeeuwsch-Vlaande-
ren bij. Het kreeg van
ieder van de twee
Gouden Winnaars
1989 (Het vlot en Dat
rijmt) een schilderij te
verloten. De op
brengst van die actie
