Een slam en een bail
Bart biedt gewoon kindertv
Museum
herinnert
aan leed
in oorlog
Asielzoeker
moet steeds
langer op
huis wachten
Doorbraak Berlijn
SKATEBOARDWEEKEND IN ARNEMUIDEN
MIDDELBURG - „Er komt einde
lijk een oorlogsmuseum op Walche
ren", zegt John Daane (25) uit Mid
delburg. John is één van de grootste
verzamelaars van spullen uit de
Tweede Wereldoorlog.
Zijn huis staat barstensvol oorlogs
tuig, uniformen, boeken enz. voor
namelijk uit Walcheren. „Ik ben
vanaf m'n tiende bezig met verza
melen. Nu haal ik zelfs spullen uit
Frankrijk die ook op Walcheren ge
bruikt zijn.
Ik heb veel uniformen van Duitsers
en Engelsen. Schotten en Canade
zen zijn moeilijk te vinden.
Ik vind vooral bunkers interessant.
Op Walcheren staan nog ongeveer
40 bunkers. Vroeger stonden er wel
een paar honderd. De meeste zijn
gesloopt. Dat vind ik jammer. Aan
de ene kant kopen ze nieuwe monu
menten om de oorlog te herdenken.
Aan de andere kant blazen ze de
echte monumenten op.
Er is op Walcheren nog veel te vin
den. In de Westerschelde moet nog
een compleet landingsvaartuig lig
gen, vol met tanks. Voor Westkapel-
le moeten nog heel veel pantservoer
tuigen in de zee liggen".
Dood
- Vind je het eigenlijk geen ver
schrikkelijke verzameling. Al jouw
spullen zijn ooit gemaakt om ande
re mensen dood te maken.
„Inderdaad", zegt John. „Ik vind
het ook troep. Maar we moeten het
wel bewaren. Want dan kan ieder
een zien wat er gebeurd is in de oor
log".
- Wat wil je nu doen met al die spul
len?
„Het liefst zie ik ze in een museum
op Walcheren staan. Twee studen
ten hebben uitgezocht of een oor
logsmuseum in Valkenisse kan be-,
staan. En dat moet kunnen.
Het museum wordt een onderdeel
van een bunkerroute van 5 km. De
gemeente Valkenisse probeert nu
zo'n museum op te zetten".
Meneer Holtkamp van de gemeente
Valkenisse: „We hopen inderdaad
dat dat museum er komt. Het pro
bleem zit in de centen. Zo'n museum
kost 1 miljoen. En dan elk jaar nog
eens een ton. Wie moet dat betalen?
Dat moeten we eerst uitzoeken".
John: „We hebben recht op zo'n mu
seum. Nergens in Nederland is er zo
hard gevochten als hier".
ARNEMUIDEN - Voor 32 jongens
van 10 tot 20 jaar ging vrijdag 3 no
vember de grote trucendoos open.
Ze hadden hun oudeïs gauwgauw-
gauw naar huis gezwaaid om zo-
vlugvlugmogelijk te beginnen met
waar ze weken lang naar uitgeke
ken hadden: drie dagen skaten
met de internationale skateboard-
kampionen Elger Blitz en Jan Roo-
denrijs.
Het eerste skateboardkamp van
Nederland is een daverend succes
geworden. Toen de jongens (uit het
hele land, maar weinig uit Zee
land) zondagavond op camping De
Witte Raaf in Arnemuiden af
scheid van elkaar namen, hadden
ze een week-end lang geskated,
geskated, geskated. Op het par
keerterrein over hindernissen en
binnen op de miniramp en vooral
de vijf meter hoge half-pipe.
Ze hadden allemaal wel eens een
slam gemaakt (per ongeluk hard
vallen) en talloze keren een bail,
(expres vallen), maar de verband
doos was dichtgebleven.
Huiswerk
„We waren er natuurlijk op ge
kleed," zegt Jeffrey uit Zierikzee.
„Knie- en elleboogbeschermers
kun je bij skaten niet missen en
een goede helm zeker niet. Een
been breken, nou ja. Maar iets aan
je hoofd... ik zou niet weten hoe het
dan met mijn huiswerk moet."
René uit Goes skated regelmatig
op de mini-ramp van de Holland-
sche Hoeve: „Maar vijf meter hoog
zo als hier, is zo leuk dat ik niet kan
vertellen hoe leuk."
Dennis en Huib (allebei uit Goes)
hebben daar ook geen woorden
voor, maar weten nu wel waarom
hun arials en kickturns tot dan toe
altijd mislukten. „We konden het
wel een beetje," zegt Dennis,
„maar trokken verkeerd aan ons
deck en draaiden niet in een goede
punt."
Volgens Huib werd er tot diep in de
nacht in de zomerhuisjes van de
camping over niets anders dan
skaten gepraat: „Ik gebruikte
's morgens het eerste kwartier op
de baan maar een beetje om bij te
slapen. Anders had ik het niet vol
gehouden."
De jongste deelnemer aan het
kamp was Neéls. Net als de andere
jongens heeft hij veel geleerd en
reusachtig genoten. „Maar
's nachts vond ik het wel eens
moeilijk," zegt hij. „Ik sliep bij gro
te jongens en moest daarom vaak
aan mijn skate vriendjes in Middel
burg denken."
Problemen
De regering heeft de gemeenten ge
vraagd meer woningen beschikbaar
te stellen. Het was 1 per duizend in
woners; ze vraagt er nu 2 per dui
zend.
„Ik vraag me echt af, hoe lang we dit
nog volhouden", verzucht Gort
worst. „Raakt het systeem niet ver
stopt? Hebben we wel genoeg wo
ningen?"
Het centrum in Goes zit overvol.
Dat geeft veel problemen. Voeding,
kleding, wie bij wie op de kamer, wat
doe je overdag?
„We lopen hier met zo'n dertig men
sen te werken", zegt de directeur.
„En we hebben gelukkig hulp van
wel 100 vrijwilligers. Elke week ma
ken we een activiteitenoverzicht. Er
is gelukkig van alles te doen, maar
we hebben te weinig ruimte".
Er zijn al plannen voor verbouwing.
Die gaan hopelijk snel door.
Als alles volgens plan verloopt
krijgt Middelburg volgend jaar ook
een asielzoekerscentrum. Daar zul
len ongeveer 300 mensen terecht
kunnen.
ten ze er een kleurtje op. Na de uitzending was ik
het er weer uit".
- Hoe ben je nu bij de tv. terechtgekomen?
„Door een reclamefilmpje op t.v. M'n baas had
dat filmpje gezien en belde me op. Zo werd ik aan
genomen".
- Heb je daar een opleiding voor gehad?
„Eigenlijk niet. Ik heb wel m'n mavodiploma ge
haald".
- Wat vind je zelf van het programma?
„Een half uur echt kijkplezier", zegt Bart. Veel
afwisseling, leuke interviews, goede artiesten.
Geen moeilijk gedoe, geen geweld, geen stoere
toestanden. Gewoon kinder-t.v.
- Wie zijn die kinderen toch die rondspringen in
je kelder (studio)?
„Dat zijn kinderen uit Bussum. Ik woon daar ook.
Af en toe bel ik een paar scholen op. Liefhebbers
genoeg".
- Vind je niet dat de t.v.-bazen misbruik maken
van je ziekte. Ze laten je een kind spelen, maar je
bent al 22.
„Helemaal niet", zegt Bart beslist. „Het is toch
machtig dat ik deze baan kreeg. Niet alleen door
m'n lengte. Ook doordat ik volgens hen goed kan
presenteren".
Baal je nog niet van al die fans?
„Meestal niet, soms wel. Ik kom wel eens in Goes.
Daar woont veel familie van m'n vaders kant.
Fans zijn meestal wel gezellig. Maar als ik daar
uit eten ga wil ik ook wel eens ongestoord lekker
eten".
- En heb je nog wensen Bart?
„Ja, een eigen praatprogramma en een gastrol in
een Amerikaanse film. Lijkt me tof'.
CENTRA OVERVOL
GOES Vijf weken geleden woon
den ze nog in Asmara, een stad in
Noord-Ethiopië. Moeder, vader en
hun zes kinderen. Ze moesten vluch
ten.
Nu verblijven ze met 300 andere
vluchtelingen in het asielzoekers
centrum in Goes. Ze zijn al een
beetje gewend.
LemLem, de oudste dochter van 10
jaar vertelt: „Ik ga hier naar Neder
landse en Engelse les. En tafelvoet
bal spelen vind ik leuk. Ik heb het
hier goed. Die Hollandse regens
vind ik fijn, want bij ons hadden we
drie jaar lang geen regen gehad".
LemLem en haar familie zitten te
wachten tot ze ergens in Nederland
een woning krijgen.
De directeur van het centrum, J. A.
Gortworst legt uit hoe dat gaat. „We
hebben hier een tijdelijke opvang.
Het is de bedoeling, dat de mensen
hier na twee maanden weggaan
naar een woning. Omdat het aantal
asielzoekers verdubbeld is, zijn er
woningen te kort en dus blijven de
mensen hier nu wel drie maanden".
HILVERSUM - „Het is
toch niet te geloven", zegt
Bart de Graaff (22) trots.
„Dat de Amerikanen ons
programma tot de beste
drie jeugdprogramma's
ter wereld rekenen". De Bart Omroep Organisa
tie Stichting (B.O.O.S) wordt door zes mensen ge
maakt. „M'n baas, Rob de Boer, verkoopt ons
programma aan Verqnica en Super Channel".
Volgende week gaat Bart met z'n ploeg naar New
York. Op 20 november valt de beslissing: Neder
land, België of Canada.
Hé Bart, op t.v. heb je toch geel haar? Nu ben je
blond. „Blond haar is lastig voor de camera", zegt
Bart. „Door de felle lampen lijk ik kaal. Dus spui-
René Schrier, Jeffrey Bakker, Neels Smeekens, Huib Slotboom en Dennis Scholten (vlnr) oefenden in Arne
muiden de indrukwekkende skatestunts van Amerikaanse professionals.
