Kapper met praatje
Winkel uit en spelen!
IfM
Klein wonder
Gun Rinus rust
Hoofd
Toerist als vriend
Paal-
Mat ligt
tussen
het groen
Wat is onzichtbaar en komt toch door
dikke muren heen? Is papaja een Mid-
denamerikaanse vrucht van zes kilo of
een vader die alles goed vindt? Moetje
met een visus van 1,0 nou wel of niet
aan een brilletje?
Als je op deze en 319 andere interes
sante vragen antwoord wilt hebben
moet je Waarom? Daarom! lezen. In
dit vraag- en antwoordenboek voor
jong en oud onthult Martin M.Gold-
wyn op een alleraardigste manier al
lerlei geheimen uit de wereld van de
wetenschap.
Hij geeft ook antwoord op vragen over,
zaken waar je misschien niet eens weet
van had. En hij leertje met grote ogen
kijken naar kleine wonderen uit de na
tuur.
Het nieuwsgierig makende boek wordt
uitgegeven door Intro, kost 24,50 en
telt 253 bladzijden waar je uren met je
neus tussen kunt zitten.
Zeeland loopt weer vol. Zon, zee,
strand. De mooie natuur en de vele at
tracties en monumenten. Ze werken
als stroop op honderdduizenden toe
risten. Het hele zomerseizoen zit Zee
land boordevol. Kan dat nou allemaal
wel? Vaak wel, maar soms ook niet.
Toeristen, maar ook Zeeuwen op stap
willen zich vermaken. Leuke dingen
doen, nieuwe dingen zien. En in hun
nieuwsgierigheid en enthousiasme
gaan ze vaak te ver.
Vooral de natuur moet het dan nogal
eens ontgelden. Behalve achtergela
ten rotzooi is het vooral de verstoring-
van de rust die voor (onherstelbare)
schade zorgt.
Dolfijn Rinus bij de Brouwersdam
werd tijdens de pinksterdagen de
schrik op het lijf gejaagd door toeris
ten op waterscooters. De weinige
reeën op Walcheren worden nogal eens
door honden opgejaagd. Met het risico
dat ze in hun paniek onder een auto
rennen.
Eén pierensteker, één bootje op een
zandplaat. Een blaffende hond. Eén
wandelaar die het bordje Verboden
Toegang (zogenaamd) niet ziet kan de
dood van een dier betekenen. Voor hen
is elke rust, elk hapje voedsel van le
vensbelang.
Gebruik je hoofd als je de natuur in
stapt. We hebben er gewoon te weinig
van om er egoïstisch mee om te gaan.
Een paalhoofd op het naaktstrand
zei:
het leven lijkt wel hard voor mij,
steeds worden bedolven
onder de golven,
maar dat neem ik er gaarne bij.
Kapper Henk Kosters: geen discofiguren (foto Pieter Honhoff)
Het plaatsje Burgh bij
Haamstede, heeft maar
één kapper: Henk Kosters.
Meneer Kosters is daar
kapper vanaf 1953. Je weet wel, het jaar van de
watersnoodramp. Meneer Kosters: „Ik zat op die
bewuste nacht van 1 februari 1953 bij m'n verloof
de' in Eikerzee. We vluchtten toen naar Burgh.
Daar bleef het gelukkig droog. Iedereen ging er
heen, dus was het snel overbevolkt in Burgh. Zo
doende kreeg men ook behoefte aan een kapper".
Dus je hebt de eerste toeristen ook zien komen?
„Ja, het begon met een tentje in een boomgaard.
Vanaf 1955 kwamen de eerste Duitsers. Tijdens
de Deltawerken werd het hier nog drukker. Er
zijn nu ook veel Belgen en Engelsen. Dit jaar heb
ik voor het eerst Oostduitsers gezien".
Verdien je nu genoeg met je kapperszaak?
„In het dorp wonen zo'n 800 mensen", zegt me
neer Kosters. „Daar zou ik niet van kunnen le-
ven. Dankzij de duizenden
toeristen lukt het wel. Ik
verkoop ook zomer- en
badkleding en sigaret
ten en kranten. Zo lukt dat aardig. M'n vrouw in
de winkel en ik maar knippen".
Wat zijn je ervaringen met de toeristen?
„Heel goed. Ik heb bijvoorbeeld Duitse klanten
die al 30 jaar bij mij komen. Hier komen vooral
oudere mensen. Discofïguren komen hier niet.
Die gaan naar Renesse. De haarmode is hier dus
makkelijk. Ik ben een ouderwetse kapper. Geen
afspraken. Gewoon open tussen 8 eri 5. Sommige
mensen blijven na hun knipbeurt nog hangen om
verder te kletsen. Vooral mensen uit grote steden
vinden dat kletsen hier gezellig. Een keer heb ik
ruzie gehad met iemand die het thuis allemaal
veel beter vond. Die heb ik er maar met een stoel
uitgewerkt. Dat zijn gelukkig uitzonderingen.
Veel toeristen zijn m'n vrienden geworden".
Het ligt verscholen tus
sen het groen van het
parkje achter de her
vormde kerk in Oost
burg: een vierkant ter
ras van 64 zwarte en wit
te te-gels. En een grote
houten bank.
Een leuk picknick
plaatsje? Mis: het enige
en eerste openlucht
schaakspel in Zeeland.
„Ik zag zoiets in Kat
wijk en ik dacht, wat
daar kan, kan in Oost
burg ook," zegt de heer
De Vlieger uit Bres-
kens.
'Sleutel (voor de kist)
ophalen op nr.10' staat
op een bordje te lezen.
Volgens de sleutelbe
heerder wordt er niet
zoveel gebruik gemaakt
van het bord.
„Maar daar gaat veran
dering in komen", zegt
De Vlieger: „We willen
het openlucht-spel
meer inschakelen bij al
lerlei evenementen."
Ondanks dat hij al 69
jaar is en vorig jaar uit
het bestuur van zijn ge
liefde schaakclub ging,
blijft de heer De Vlieger
zelf een enthousiast
schaker.
„Als je eenmaal besmet
bent met het schaakvi
rus, dan gaat dat nooit
meer weg," vertelt hij.
„Bovendien is schaken
goed voor de hersenen."
Zo geeft hij ook nog les
aan de Breskense
schooljeugd: „Schaken
kan iedereen leren,
maar het komt je niet
aanwaaien."
Gerben Ultee: veel hersengymnastiek (foto
Henk Hommers)
Gerben Ultee (12) uit Sluis
ziet zijn vrije dagen wel zit
ten. Sinds twee jaar staat
hij bij zijn vader achter de
toonbank. Die vindt hem
een prima hulp.
'We hebben een kantoor
boekhandel', legt Gerben
uit, 'dus ik moet wel weten
waar ik over praat. Als het
druk is kan ik niet steeds
naar mijn ouders lopen om
wat te vragen. Het mag wel
maar is toch vervelend.
Daarom zorg ik dat ik zo
veel mogelijk zelf kan.
Vooral met boeken moetje
goed bij blijven. Van elk
nieuw boek lees ik dus al
tijd eerst de achterkant.
Ja, ook die voor volwasse
nen. Dan weet ik tenminste
waar het over gaat. Want
soms moet je mensen hel
pen met kiezen.'
Prijzen van toppers, zoals
deel-2 van Zeeland 40-45
kent Gerben uit zijn hoofd.
Wi s KuNVE KN O G B 6
Hij vertelt je precies of iets
er is of dat het besteld moet
worden.
Voor hem is winkelwerk
een soort hersengymnas
tiek. Afrekenen in Franse
franken, Engelse ponden,
in Duitse marken of Bel
gisch geld, hij vindt het een
fluitje van een cent.
'Je moet er wel goed je
hoofd bij houden', zegt
Gerben. 'En intussen op
letten of mensen niets on
der hun jas stoppen wat
niet betaald is. Er hangen
wel overal spiegels, maar
toch....
Ik zou dit het liefst hele da
gen doen. Jammer dat ik
van pa en ma ook nog wei
eens spelen moet.'
