Doe er maar een dotje bij
Helemaal opnieuw beginnen
Pitbull
moet van
de straat
Geen enkel
probleem is
raar of gek
Westerschelde, een open riool
Asielkinderen willen naar school
Kindertelefoon
ONBEGREPEN?
GOES „De Westerschelde is het
tropisch regenwoud van Nederland
en het is hoog tijd dat deze
bijzondere, maar heel erg vervuilde
zeearm schoongemaakt wordt. Het
is jammer dat veel volwassenen
dat niet inzien. Kinderen gelukkig
wel, die begrijpen hoe belangrijk
een schone Westerschelde is".
Marten Wiersma helpt
leerkrachten van Zeeuwse scholen
hoe ze milieulessen kunnen geven
en krijgt veel brieven van kinderen
die zich boos maken over de
manier waarop we met z'n allen de
natuur en het milieu om zeep
helpen.
„Volwassenen zouden zich daar
ook heel kwaad over moeten
maken,', zegt hij. „En politici zeker.
Die steken veel te veel tijd in
boeken over hoe erg het wel is,
maar nemen te weinig besluiten er
werkelijk eens iets aan te doen".
Riool
„Het milieuprobleem is geen
kinderprobleem. Van kinderen
mag je geen oplossing verwachten.
Van volwassenen wel".
Volgens Marten Wiersma is er in
ons land geen smeriger water te
vinden dan in de Westerschelde.
„Dat komt, omdat veel dorpen en
steden hun rioolwater ongezuiverd
in de rivier lozen. Alles en iedereen
doet er steeds maar een dotje bij
waardoor het oostelijk deel van de
Westerschelde zuurstofloos
geworden is. Planten en dieren
hebben in zulk water geen schijn
van kans".
„Daar komt nog bij dat op de
bodem een dikke laag slib ligt met
daarin veel kwik, lood en
cadmium. Dat die zware metalen
levensgevaarljk zijn, wordt
bewezen door het verdwijnen van
de zeehond uit de Westerschelde".
„De troep opruimen, is nog niet zo
gemakkelijk. Baggeren helpt niet,
want dan komen die zware metalen
ook in het water terecht.
Bovendien weten we niet hoe we
het spul kunnen schoonmaken en
waar we het moeten laten".
Goede voorbeeld
Marten Wiersma vindt dat ons land
met België en Frankrijk heel snel
moet besluiten dat de
Westerschelde schoon moet.
„Als wij het goede voorbeeld geven
en niet van alles in het water
kieperen, zullen die twee landen
zich ook netjes gaan gedragen.
Verstandige regeringen begrijpen
dat het probleem niet opgelost is
als het water Vlissingen voorbij is".
zie pagina 2 en 3
DEN HAAG Speels, aanhanke
lijk, betrouwbaar, dapper, schran
der, gehoorzaam en trouw... Als je de
trotse bezitters van een American
Staffordshire, een Dogo Argentina,
een Fillia Brasileiro of een Pitbull
terriër aan het woord laat óver hun
beste kameraad, gebruiken ze dat
soort woorden om je 'te vertellen
waarom ze zo'n beest in huis heb
ben. En steevast krijg je ook te ho
ren dat Wodan (of Nero, of Adolf)
buitengewoon lief voor kinderen is.
„Maar honden van deze vier rassen
zijn nergens gelukkiger dan in de
hondenkennel", zegt Peter Vinger
ling van het landelijk bureau dieren
bescherming.
„Ze horen niet op straat en moeten
uitsterven. Dat klinkt hard uit de
mond van een dierenbeschermer,
maar het is niet anders. De honden
zijn onbetrouwbaar, zeer gevaarlijk,
en worden door hun bazen juist van
wege die vervelende eigenschappen
vertroeteld".
Muilkorf
Volgens Peter Vingerling zijn we in
ons land veel te lang met een wijde
boog om het probleem van de agres
sieve honden heengelopen, omdat
niemand de kat de bel aan wilde bel
len:
„'We verbieden niet graag iets en la
ten problemen liever een tijdje door
sudderen in de hoop dat mensen zelf
een oplossing bedenken voor iets
dat onaanvaardbaar en onverant
woordelijk is. Maar toen pitbulls een
poos geleden twee kinderen doodbe
ten, begreep iedereen dat er maatre
gelen genomen moesten worden".
„Pitbulls en andere agressieve hon
den mogen voortaan alleen nog op
straat komen als ze een muilkorf
dragen en aan de riem lopen. Hun
baas moet bovendien een vergun-
ning bij zich hebben waarin staat
dat hij met zo'n hond mag parade
ren. Uiteindelijk moeten over een
jaar of tien alle agressieve honden
van de straat zijn, en daarom mag er
ook niet meer gefokt worden".
Gebeten hond
Peter Vingerling wil wel gezegd heb
ben (eerlijk is eerlijk) dat niet alleen
pitbulls bijten: „Dat ras is nu de ge
beten hond, maar van de zeventien
duizend mensen die door een hond
het ziekenhuis in gebeten worden, is
maar een kleine duizend het slacht
offer van een pitbull".
Achterste rij v.l.n.r. Davod (13), moeder Eghbale, moeder Graete en Shahab (11). Vooraan v.l.n.r. Nadim (7),
Shailin (5), Bahare (12) en Carine (8) (foto Willem Mieras
GOES - De kinderen in Berg-
zicht, het Goese Centrum voor
asielzoekers willen dolgraag ge
woon naar school. Soms zijn ze al
twee jaar met hun ouders onder
weg. Al die tijd is er geen rekenen,
taal en de rest.
Nu zitten ze alweer weken in ons
land. Maar ze kunnen niet naar
school. Er is nog niet beslist dat
het mag, en het extra geld ont
breekt.
Intussen moeten Carine en Nadim
(uit Libanon) en Bahare, Davod,
Shahab en Shailin (uit Iran) plus
de andere 'huisgenootjes' maar te
kenen en spelletjes doen.
Slechts één keer per week krijgen
ze een uurtje Nederlands van juf
Lien Hoogerland. Zij is een van de
vrijwilligers die in Bergzicht les
geeft.
Haar jongste leerling is 4, de oud
sten zijn moeders. Die spreken
soms ook wat Engels of Frans. Zo
kan er altijd wel iemand iets aan
een ander uitleggen.
Klas 2
Toch valt het niet altijd mee. „In
Iran zat ik al in klas 2 van de hoge
re school", vertelt Davod (13) via
via. „Ik moet nu dus helemaal op
nieuw beginnen met spreken en
schrijven. Jullie taal klinkt heel
anders dan ons FarsiMaar ik wil
het graag leren".
De moedertaal van Carine (8) is
Arabisch, plus wat Frans. Ze zegt
eerst appel, daarna pomme (is
Frans) en dan schrijft ze het in Ara
bische tekens op.
Dat kan juf Lien niet nakijken.
Maar de moeders zijn erbij, dus
geen probleem. Die oefenen trou
wens dapper mee op de woordjes
als trui, banaan, tafel en het abc.
Rechten
In Bergzicht proberen ze nu de po
litieke beslissers wakker te schud
den. Want onderwijs is een van de
rechten van het kind. Dat geldt
ook voor kinderen van asielzoe
kers. Nu en later, in het hele land.
Intussen volgen de kinderen elke
les die ze krijgen kunnen. Zelfs het
Engels voor de volwassenen.
Want één moeilijke les hebben ze
allemaal al gehad. Wie uit zijn land
wegvlucht kan geen spullen mee
nemen. Dan heb je enkel nog de
dingen die je ooit geleerd hebt.
Wie dat heeft meegemaakt, wil
wel.
MIDDELBURG - „Ik ben verliefd
op twee jongens. Wie moet ik nu kie
zen?" Of: „Ik word zo vaak gepest.
Wat moet ik daar tegen doen?"
Medewerkers van de Kindertele
foon krijgen dagelijks van dit soort
vragen van kinderen. Per jaar rin
kelt de telefoon zo'n 1300 keer. Al zes
jaar lang.
„Gelukkig weten steeds meer kinde
ren ons te vinden," vertelt Adje
Kraaij van de Kindertelefoon.
Adje: „Ieder kind kent problemen.
Problemen op school, problemen
met je ouders over het zakgeld, ru
zies met leeftijdgenoten. Kortom,
niemand is probleemloos".
„Sommige kinderen komen door die
problemen in de knel. Ze durven er
met niemand over te praten. Ze ver
trouwen niemand, ze zijn bang om
uit te worden gelachen. Of ze den
ken, dat het een gek of vreemd pro
bleem is, dat zij alleen maai* hebben.
Ze voelen zich steeds rotter worden,
ze kunnen geen kant meer op. Het
probleem wordt een geheim, dat ze
met niemand durven te delen".
„Voor die kinderen is er de Kinder
telefoon. Je naam noemen is niet no
dig. Onze taak is om goed te luiste
ren naar degene, die naar ons op
belt. Voor ons is geen enkel pro
bleem raar of gek. We nemen iedere
opbeller heel serieus."
Opluchting
Soms duren de telefoongesprekken
maar enkele minuten. Maar een ge
sprek van een uur is geen uitzonde
ring.
Adje: „Tijdens het gesprek proberen
we samen tot een oplossing van het
probleem te komen. Vaak merken
we, dat een kind opgelucht is, dat
het zijn of haar verhaal aan iemand
heeft kunnen vertellen."
Sinds 2 november is de Kindertele
foon dagelijks bereikbaar van 2 uur
's middags tot 8 uur 's avonds. Het
telefoonnummer is: 01180-38080.
BEL DE KINDERTELEFOON.
TELEFOON 01180-38080
