BOEKENWEEK
Zet elke dag een raampje open
Dan schrijf ik stiekem toch verder
Droom
Oude
toppers
wachten op
eigenaar
Overal is
wel een
gedicht bij
te vinden
Ik las zelfs op straat
DINSDAG 8 OKTOBER 1991
'Jeugdbiepjuf en boekenwurmduizendpoot Jozien Wagenvoort (links) en Hannie Bruijnooge in de Vlissingse
bibliotheek foto Oscar van Beest)
Je krijgt het woord haast niet uitje pen: jeugdbibliothe-
caresse. (Echt zo'n dicteewoord voor een leerkracht die
de pest heeft, aan kinderen).
Werken op de jeugdafdeling van de Vlissingse biep. Ge
woon een beetje zitten? Echt niet!
Hannie Bruijnooge kan het weten: „Na de HAVO ging ik
naai- de bibliotheek-academie in Tilburg. Dat duurt vier
jaar. Echt pittig en interessant".
Sinds 1977 is ze jeugdbiepjuf (veel leuker woord). Han
nie had een beroemde voorgangster: Annie M. G.
Schmidt. Jawel! Die was tot vlak na de oorlog jeugd-
biepmevrouw (ook leuk) in Vlissingen.
„Als kind liep ik al lezend op straat", vertelt Hannie ver
der. „M'n man las zoveel dat ik soms hoopte dat de biep
af zou branden".
Leestik
Hannie heeft nu twee kinderen. „Die hebben ook een
leestik", zegt ze. „Ik werk vooral op scholen. Vaak wordt
ik uitgenodigd in een Vlissingse klas. Ik regel ook vaak
dat er bekende schrijvers in de klas komen. Dat gebeur
de vorig schooljaar al 30 keer. Dan leren kinderen pas
wat er achter een boek zit en hoe een boek ontstaat. Ook
regel ik dat scholen boekenkisten krijgen. Na een tijdje
kunnen ze die aan een andere school doorgeven".
Tegenwoordig worden er minder boeken gelezen dan
vroeger. De grote boosdoener is de t.v. Als je weinig leest
haal je slechtere cijfers voor taal.
Geweld
In Vlissingen kun je kiezen uit 25.000 jeugdboeken. Er
zijn zo'n 4000 kinderen lid van de biep. Er werken nu vier
mensen op de Vlissingse jeugdafdeling. Jozien Wagen
voort is het hoofd.
Jozien: „Wij kopen boeken en schrijven boeken af. Dat
kiezen is soms moeilijk. Turtelboekjes komen er niet in:
alleen geweld en slecht taalgebruik. Tup en Joep heb
ben we wel, maar die laten we langzaam doodgaan. Te
discriminerend. Er worden tegenwoordig erg goede
jeugdboeken geschreven. Het ergste is iemand niet kun
nen helpen. Wij vinden het leesplezier het allerbelang
rijkste".
De jeugdbibliothecaresse: geen trutje in plooirok met
dikke brilleglazen maar een echte boekenwurmdui
zendpoot.
boeken.
„Die boeken koop ik van men
sen, die er vanaf willen," legt ze
uit. „Sommige mensen gaan
kleiner wonen en hebben ruim
tegebrek. anderen erven sta
pels boeken, waar ze geen raad
mee weten. Die boeken koop ik
dan in met de bedoeling ze weer
door te verkopen.
Maar heel belangrijk voor mij is
de kwaliteit. Flutboeken wil ik
absoluut niet in mijn winkel
hebben," zegt ze zeer beslist.
Alle leeftijden
Kopers van alle leeftijden lopen
de winkel in en uit. Op zoek
naar dat ene speciale boek uit
hun jeugd of een boek, dat hun
verzameling kompleet kan ma
ken.
„Die mensen zijn dolblij, als ze
eindelijk na veel zoeken het
boek te pakken hebben," ver
telt Liesbeth.
Ook kinderen weten, dat er in
deze winkel meer dan 13 blad
zijden te koop zijn. Soms ko
men ze met hun ouders of groot
ouders. Van boven tot onderen
wordt de winkel afgesnuffeld op
zoek naar dat ene boek.
Toppers
Liesbeth: „Elke zaterdag komt
hier een jongetje uit Middel
burg. Per trein komt hij naar
Goes om hier zijn voorraad aan
te vullen of op peil te brengen."
Ook de jaarlijkse Kinderboe
kenweek gaat niet aan Blz. 13
voorbij. „Speciaal voor de kin
deren richten we onze etalage
in met alleen maar kinder- en
jeugdboeken," vertelt Lies
beth.
De bekroonde boeken van dit
jaar zul je er niet aantreffen.
Maar de toppers van voorgaan
de jaren staan op de plank ge
reed. Te wachten op een nieuwe
eigenaar.
gedicht
Het kind in mij
wil schrijven:
verre dromen
op papier
en hier
ligt alles voor me.
Leeg
mijn hoofd
nog leeg m'n vel.
Ik wist
het wel.
Marina van den Boogaart
Een leven zonder boeken is
voor Liesbeth Lamper onbe
staanbaar. „Ik moet leven met
en tussen de boeken," vertelt
de eigenaresse van Blz. 13 in
Goes. De winkel staat barstens
vol met boeken, tweedehands
Wie hft. de kamer v. mijn zoon gezien? Hij moest z.
kamer opruimen, ik had 't al 100x gezegd, en toen
ik thuis kwam, zat er een gat in ons huis.
Deze gekke advertentie stond in de Woonlurv.
Dit is een krantje van de Werkgroep Kinderboe
kenweek Middelburg. Het zat verstopt in een gra
tis reclamekrantje van Sinke Komejan.
Eén van de redactieleden van de Woonlurv is
Dick Anbeek, eigenaar van Boekhandel Fanoy
uit Middelburg.
Samen met nog vijf andere boekenfans zit hij in
de werkgroep. Deze Middelburgse groep geniet
ondertussen grote landelijke bekendheid.
Dic.k: „We wilden dit jaar iets leuks doen met het
thema 'huizen in boeken'. Ik vroeg aan meneer
Sinke van makelaardij Sinke Komejan of hij mee
wilde doen. Hij ging bijna uit z'n dak. De Woon
lurv mocht gewoon in zijn reclamekrantje'
„Onze bedoeling is kinderen aan het lezen zien te
krijgen. Ik kan me niks leukers voorstellen dan
een lekker boek".
Rotterdam
Er werden 100.000 Woonlurven gedrukt. Rotter
dam vond de Zeeuwse Woonlurv zo leuk dat ze
öok zo'n krantje wilden. Dus daar worden er nog
eens 450.000 verspreid.
Als je de Woonlurv gemist hebt, moetje snel naar
je biep gaan!
Naast de Woonlurv komt ook De Hoge Lurv uit.
Dat is een hoge kleurige kartonnen flat.
Elke dag van de boekenweek kun je een raampje
openen. Je komt dan verhaaltjes en prachtige
plaatjes tegen.
Dick: „Beroemde mensen deden met ons mee.
We hebben een goede naam in het kinderboeken
wereldje".
En nu maar hopen dat je scfiool Hoge Lurven
heeft aangeschaft. Andersnaar de biep!
Een lurv zit in je hoofd en gaat trillen bij een goed
boek... (volgens Dick tenminste).
Bij Loosdrecht heet het ge
dicht. Het is kort en het gaat als
volgt:
als dit Ierland was
zou ik beter kijken
„Als je zo'n gedicht leest ga je
de werkelijkheid toch door een
ander brilletje bekijken", zegt
Cora Minnaard (21) uit 's-Heer
Hendrikskinderen, „en dat is
precies waar het bij poëzie om
gaat".
Cora is net afgestudeerd aan de
pedagogische academie in Mid
delburg en als eindexamen
werkstuk maakte ze een uitge
breide handleiding over het le
zen van gedichten op de basis
school. „Tijdens mijn stage
merkte ik dat de meeste leer
krachten niet weten hoeveel
mogelijkheden gedichten heb
ben. Terwijl je overal wel een
gedicht bij kunt vinden".
Beeldje
Cora werkte veel ideeën uit,
maakte daar leskaarten bij en
noemde haar methode 'DE
BRUG'.
„Een brug tussen het niet ken
nen en lezen van gedichten
dus", legt zij uit,„waarbij het
plezier en beleven voorop
staat".
Cora kreeg een 10 voor haar
werkstuk en tot haar verras
sing kreeg ze op 19 september
ook nog een prijs van de Hoge
school Zeeland voor de beste af-
studeerprestatie. „Heel origi
neel", vond de jury, „een me
thode, die voorziet in een be
hoefte, een gat in de markt!"
Met 1000 gulden en een bronzen
beeldje ging de verblufte win
nares weer naar huis. Dat had
ze niet verwacht. „De waarde
van dat beeldje is voor mij het
grootst. En dat de poëzie in het
zonnetje is gezet".
Juffrouw
Het wachten is nu nog op een
uitgever, zodat de methode
echt op scholen gebruikt gaat
worden, samen met de taal-, re
ken- en geschiedenisboekjes-
Voorlopig is Cora juffrouw voor
de jongste kleuters van de Prin
ses Ireneschool in Goes. „Ei
genlijk zou ik nu ook een me
thode voor de onderbouw moe
ten schrijven. Maar voor de klas
staan is nog niet zo gemakke
lijk. Ik ben 's avonds net zo moe
als mijn kleuters".
(Het gedicht Bij Loosdrecht is
van K. Schippers en komt uit
de bundel Een leeuwerik boven
een weiland, uitgeverij Queri-
do. Het komt voor in de metho
de van Cora).
Wie nog iets over deze Krullebak
wil schrijven kan dat doen tot en
met woensdag 30 oktober. Daarna
maken we de krant en kan er niets
meer bij.
De redactie
De één doet het voor het huiswerk maken en de
ander erna. Maar de twee Middelburgse vriendin
nen Daphne (13) en Marieke (12) doen het allebei
even graag: schrijven!.
„Het liefst over dingen die helemaal niet be
staan", zegt Marieke, „over een bijtbeest, dat een
middeleeuwse boot uitspuugt. En de bemanning
bestaat uit alle kinderen van onze klas (klas 7 van
de Vrije School in Middelburg). Of over een pro
fessor in de weetnietkunde, die een school op de
regenboog onderzoekt. Het loopt goed af. want
hij wordt later professor in de weetwelkunde!"
Ook Daphne schrijft het liefst fantasieverhalen,
„maar humor en spanning zijn ook belangrijk",
zegt ze, „ik ben trouwens van plan een verhaal te
schrijven over onze vakantie in Rusland; toen
kreg ik een acute blindedarmontsteking. Dat is
wel echt gebeurd".
Kringlooppapier
En als ze eenmaal begonnen is met schrijven kan
Daphne niet meer stoppen: „Ga nou maar eens
buiten spelen, zegt mijn vader wel eens. Maar dan
ga ik stiekum naar boven om lekker verder te
schrijven".
Als het even kan willen de vriendinnen later echt
schrijfster worden: „Zo mooi mogelijk boeken
schrijven en die ook zelf illustreren. En dan na
tuurlijk een uitgever vinden. Het liefst bij Lem-
niscaat want die geeft de beste boeken uit. Het
lijkt ons leuk als je in de bibliotheek loopt en je
ziet dan je eigen boek staan".
En vinden ze schrijven zo belangrijk dat iedereen
het zou moeten leren?
„Nou nee. dan koopt niemand onze boeken. Bo
vendien komen er dan veel te veel boeken en dat
is niet goed voor de bomen. Misschien als ieder
een kringlooppapier gebruikt....".
