Jeugd moet inpakken
Drop komt uit stopfles
Laatste
kans voor
aarde op
milieutop
Vlissingen is overlast van straathandel beu
Wienkeltje van Wullempje is weer open
i
Dierentuin zet
soorten terug
in omgeving
MIDDELBURG - „De aarde is als
een grote taart waar we met vijf mil
jard mensen van mogen eten. Maar
eerlijk verdelen is er niet bij. Wij in
de rijke landen vinden dat we recht
hebben op het grootste stuk. Het
kleine beetje dat overblijft gunnen
we Afrika, Azië en Zuid-Amerika.
Het is de hoogste tijd daar anders
over te gaan denken en er eindelijk
met z'n allen ook dingen over af te
spreken".
"Volgens Ad Phernambucq van het
Centrum voor Ontwikkelings Sa
menwerking Zeeland (COS) is het
voor de redding van de aarde nog
niet te laat. Hij is dan ook heel tevre
den met de UNCED-conferentie* die
op 1 juni in Rio de Janeiro begint.
Daar spreken alle 177 landen van de
wereld met elkaar af dat in het jaar
2030 alles in kannen en kruiken
moet zijn:
Afspraken
„Twee jaar lang heeft men in de Ver-
nigde Naties de vergadering voorbe
reid, en je kunt niet verwachten dat
er nu snel een einde komt aan de ar
moede in de wereld en het verkeerde
gebruik van het milieu. Maar er gaat
in ieder geval iets gebeuren.
Want de 25.000 regeringsleiders, po
litici, geleerden en journalisten we
ten dat ze in Rio de Janeiro heel pre
cieze afspraken moeten maken. Ze
hebben geen' keus. Als ze het niet
doen en met elkaar gaan bakkeleien
over van alles en nog wat, is de aarde
voor ons allemaal hopeloos verlo
ren".
Ontbossing
Op de UNCED-conferentie wordt
onder andere gesproken over ma
nieren om ontbossing tegen te gaan,
over maatregelen tegen het
broeikaseffect en over wetten die de
oceanen en zeeën moeten bescher
men tegen vervuiling.
Ad Phernambucq vindt het verstan
dig dat over zulke ingewikkelde za
ken goede afspraken gemaakt wor
den tussen regeringen. Maar net zo
belangrijk vindt hij dat gewone
mensen in hun dagelijks leven beter
met het milieu en de rijkdommen
van de aarde leren om gaan.
Briefkaarten
Om dat in Zeeland voor elkaar te
krijgen heeft hij met Joleen Kiene-
ker en 19 Zeeuwse organisaties aller
lei acties bedacht die Zeeuwen in de
komende weken met de neus op de
feiten drukt. Een van de acties is de
briefkaartenactie.
„De Rio-top mag geen flop worden.
Mensen kunnen bij ons briefkaarten
krijgen waarop ze aankruisen hoe ze
zelf willen meehelpen aan de red
ding van de aarde. Wij sturen de
briefkaarten naar de gemeenteraad
van de afzenders, zodat die er voor
kan zorgen dat we samen aan een
goed actieplan voor de aarde gaan
werken".
(UNCED is de afkorting van United Na
tions Conference on Environment and
Development. In het Nederlands: Ver
enigde Naties Conferentie over Milieu en
Ontwikkeling.
Het telefoonnummer van het COS-Zee-
land is 01180-84291.)
VLISSINGEN - Onbezorgd een kleedje uitspreiden er
gens op een plein of bij een winkelcentrum, wat oude
spulletjes van oma of afgedankte huisraad erop, en dan
een lekker zakcentje bijverdienen: in Vlissingen is dat
er niet meer bij.
„Vooral in Oost-Souburg is die straathandel door kin
deren uit de hand gelopen", zegt de heer B. Smulders
van de gemeente Vlissingen.
„Zaken, die de kinderen niet verkochten werden ge
woon achtergelaten en daar zaten zelfs afgedankte
bankstellen en stoelen bij! We kregen klachten van de
gemeentereiniging en op basis daarvan hebben we het
nu nadrukkelijk verboden".
Pure handel
De heer Meyer van de gemeentepolitie bevestigt dat:
„Straathandel zonder vergunning is verboden. Alleen
op speciale dagen, zoals koninginnedag is daar onthef
fing op.
Nu hebben we niets tegen kinderen met een kleedje, dat
hebben we altijd oogluikend toegestaan. Maar op een
gegeven moment werden er zelfs nieuwe spullen ver
kocht, die door de ouders werden aangevoerd.
Pure handel was dat en daar willen we paal en perk aan
stellen anders krijgt je ook nog last met de winkeliers".
Nu worden kleine zakenlieden in de dop resoluut wegge
stuurd. Is er nu geen mogelijkheid om één keer per
maand een vrijmarkt alleen voor kinderen te organise
ren?
Smulders: „Bij mijn weten wordt daar bij de gemeente
niet aan gedacht. Ik denk dat er toch wel andere moge
lijkheden voor kinderen zijn om hun spulletjes aan de
man te brengen?"
In Middelburg leeft het probleem minder: „Eerlijk ge
zegd hebben we meer last van volwassenen, die in de
binnenstad met muziekinstrumenten of met handel
staan", zegt gemeentevoorlichter Maas.
„Alleen bij winkelcentrum Dauwendaele zijn er wel
eens problemen geweest. Maar zolang er geen klachten
komen doen we niets. Volgens de regeling mag het bij
ons ook niet, dat is waar".
Mevrouw Will Fierloos weegt snoepjes af voor haar jeugdige klant Judith van Liere in het Wienkeltje van
Wullempje. foto Willem Mieras
HOEDEKENSKERKE - Twintig
jaar bleef de winkeldeur op slot.
Maar op Koninginnedag werd het
Wienkeltje van Wullempje feeste
lijk heropend. Zonder Wullempje.
Want die is al overleden. Maar wat
zou hij trots geweest zijn op zijn
winkel in Hoedekenskerke. In 1990
kocht de Stichting Dorpsbehoud
het oude pandje. „Vanaf die tijd
zijn we met vrijwilligers hard aan
de slag gegaan," vertelt voorzitster
Will Fierloos.
„We wilden de winkel weer in de
oorspronkelijke staat heropenen.
Precies zoals het in 1930 ook moet
zijn geweest."
Het resultaat mag er zijn. Het
piepkleine winkeltje ademt de
sfeer van zestig jaar geleden. Op de
donkergrijze toonbank staat de
koperen weegschaal met gewich
ten. En op de schappen de ouder
wetse blikken trommels in allerlei
maten en soorten.
De koopwaar zit in glazen stopfles
sen: Drop, zuurstokken, peper-
muntbrokken en kauwgomballen
in alle kleuren van de regenboog.
Marskramer
Naast de winkel ligt de woonka
mer van Willem de Bart zoals zijn
echte naam luidde.
Compleet met potkachel en stoe
len met rieten zittingen. En in de
hoek van het vertrek de bedstee.
Op de schouw ligt zijn bijbeltje,
recht onder zijn foto, die aan de
muur erboven hangt.
Wil: „Behalve winkelier, was Wil
lem ook marskramer. Met garens,
band, papierwaren en allerhande
artikelen trok hij langs de deuren."
Zijn pikzwarte transportfiets, wa-
rop hij zijn marskramerskist ver
voerde staat in de bijkeuken. De
hoge werkmansschoenen ernaast.
Een toilet had Willem niet. Wel een
poepdoos op het achterplaatsje.
Het winkelmuseumpje is geopend
van 14.00 uur tot 16.30 uur en met
name tijdens de dagen dat de
stoomtram Goes-Borsele rijdt, na
melijk van 3 mei tot en met 13 sep
tember.
Als je het winkeltje bezoekt moet
je zeker eens een blik werpen in het
marskramerskistje met de vele
schuifjes. Wie weet ontdek je dan,
wat Willempje in het vieze schuifje
vervoerde op weg naar zijn klan
ten.
ROTTERDAM - „Men maakt hele
mooie verblijven, waar je toch als
publiek nog naar staat te kijken. Wij
maken verblijven, waar je tussen de
dieren doorloopt," zegt Ton Dorre-
steyn. Hij is directeur van diergaar
de Blij dorp in Rotterdam.
Al zes jaar is de meimaand Dieren-
tuinmaand. Dit jaar heeft de vereni
ging van Nederlandse dierentuinen
gekozen voor het thema: Eén we
reld, één natuur.
Er is de laatste 15 jaar ontzettend
veel veranderd in.de dierentuinen.
Ton: „Vroeger was een dierentuin
een verzamelplaats om rare dieren
té kunnen zien. Nu ligt de nadruk
vooral op bescherming van bedreig
de diersoorten, het fokken van die
ren en terugzetten in hun natuurlij
ke omgeving."
Lessen
Iets heel nieuws is ook, dat de die
rentuinen geld besteden aan lessen
ter plaatse.
Ton: „De okapi, die wij hier hebben
en ook fokken, komt alleen voor in
Zaïre in Afrika. Wij betalen lespro
gramma's om de mensen in Zaïre te
leren, hoe ze de okapi's moeten be
handelen."
Het uitzetten van bijna uitgestor
ven dieren is ook een taak van de
dierentuin. Blij dorp doet dat door
oehoe's weer naar het Beierse woud
in Zuid-Duitsland te brengen. Artis
zet steenbokken terug in Oosten
rijk.
Blij dorp heeft een zeer goede sa
menwerking met de reptielenzoo
Iguana in Vlissingen.
„Gelukkig heeft Iguana die functie
van ons overgenomen, want wij
kwamen erin om, zegt Ton.
Er zijn ook diersoorten, die in het
wild niet meer voorkomen. Alleen
nog maar in de dierentuin. In Blij-
dorp is dat het Przwalskipaard. Nog
dit jaar wordt geprobeerd een groep
paarden terug te zetten in Mongolië,
hun oorspronkelijke woonplaats.
Het bezoekersaantal neemt geluk
kig toe. Ton: „Als de mensen hier
weggaan, moeten ze een leuke dag
gehad hebben, maar vooral ook be
seffen, waarom het belangrijk is, die
ren in stand te houden.
