Burgh krijgt schoolmuseum
Zwakke
maag geen
probleem
Als er ergens wat mis gaat met
industrie ben je overal de klos
Vriendelijke
stadswacht
wijst de weg
Sloop dreigt voor Boerengat
OOST-SOUBURG - „Zul je goed
uitkijken Judith!", zei Hanneke den
Engelsman 's morgens tegen haar
dochter toen die op schoolreis naar
Walibi ging. Judiths vader was op
dat moment al naai' zijn werk.
Op school kwam Judith haar moe
der even later weer tegen. Ze ging
ook mee naar België en zou die dag
verantwoordelijk zijn voor een
groepje kinderen.
De bus was keurig op tijd en werd
voorgereden door een chauffeur die
voor de kinderen van De Burcht
geen onbekende is. Ze zijn al vaker
met hem op schoolreis geweest. Ju
dith en Hanneke zagen meteen dat
ze bovendien met de beste bus
chauffeur van de familie op reis zou
den gaan.
Samen thuis
„Dat gaat al een paar jaar zo." zegt
Wim den Engelsman. „Als mijn
dochter op schoolreis mag, moet ik
rijden. Het is toeval en ik ben er heel
tevreden over, want bij ons is dan
zelfs zo'n doordeweeks dagje samen
uit ook echt samen thuis."
Judith, Hanneke en Wim hebben na
het instappen de rest van de dag tot
's avonds thuis niet meer naar elk
aar omgekeken. „Dat kan ook niet,"
zegt Wim. „We hadden alle drie wel
wat anders te doen dan elkaar in de
gaten houden."
Hij werkt bij reisbureau Van Fraas-
sen en de meeste schoolreizen daar
gaan naar pretparken in België:
„Bobbejaanland, Bellewaerde, het
Melipark en Walibi zijn het popu
lairst. Het is er heel wat minder druk
dan in Nederlandse pretparken.
Nare ongelukken of andere verve
lende dingen heeft hij in al die jaren
nooit meegemaakt: „Kinderen we
ten precies hoe ze zich te gedragen
hebben. Ze zingen zich schor, eten
hun tanden zwart van de drop en
hun tong in alle kleuren vanwege de
zakken snoep, maar ruzie maken en
gevaarlijke toeren uithalen doen ze
zelden.
Ik heb ook nog nooit een kind in de
bus gehad dat moest overgeven.
Vroeger kwam dat wel vaak voor.
Bussen hadden toen nog bladve
ring. Maar met de luchtvering van
tegenwoordig hoeft zelfs iemand
met een zwakke maag zich geen zor
gen te maken."
MIDDELBURG - „De stadswach
ten moeten het hebben van de vrien
delijkheid, die ze uitstralen. Dan
krijgen ze heel veel voor elkaar,"
meent Gert Jan Bommeljé. Hij is de
projectleider van de stadswacht
Middelburg, die 1 juni is gestart.
De bedoeling van de stadswacht is
tweeledig. Een betere service aan
het publiek, veilig op straat, en
werkgelegenheid.
Gert Jan: „De mensen van de stads
wacht zijn allemaal werkloze werk
zoekenden in de leeftijd van 18 tot 50
jaar. Via de opleiding tot stads
wacht hopen we ze weer aan een
baan te kunnen helpen."
Er was grote belangstelling om
stadswacht te worden. Wel 65 men
sen gaven zich op, terwijl er maar 12
geplaatst konden worden.
Opleiding
Jan Kees Baijens is één van de gese
lecteerde 12. „Het zijn allemaal ge
motiveerde mensen en we hebben
een uitstekende ploeg," vindt Jan
Kees.
De opleiding voor stadswacht duurt
12 weken. Ze krijgen les in een aan
tal vakken zoals sociale vaardighe
den, brandpreventie en EHBO.
Dan mogen ze de straat op. altijd in
ploegen van twee. Je kan ze herken
nen aan hun uniform: grijze broek,
lichtblauw shirt met donkerblauwe
stropdas en epauletten op de schou
ders en aan hun wapen: de porto
foon.
„Daarmee staan ze met elkaar in
verbinding en met ons bureau. Wij
hebben weer rechtstreeks verbin
ding met de politie," zegt Gert Jan.
„Met deze werkwijze kan de politie
heel snel ter plaatse zijn."
Hij is zelf politieman, die eerst nogal
sceptisch tegen de stadswacht aan
keek. „Wat moeten we met zo'n nep-
agent," vond hij.
Samenwerking
Voor het lukken van het project
stadswacht is een goede samenwer
king met de politie onmisbaar.
Gert Jan: „Als die er niet is. dan is
het project gedoemd te mislukken."
De eerste week als stadswacht is
Jan Kees heel goed bevallen. „Heel
veel mensen spreken je aan en vra
gen de weg of waar het V VV-kantoor
is."
Zelf ingrijpen mag niet. Eigen veilig
heid gaat voor alles!
BURGH-HAAMSTEDE - „In februari 1990
hebben we een brief aan de gemeente geschre
ven waarin stond: behoud het schooltje en
stel het ons ter beschikking," zegt Arie Dam
man. Hij is voorzitter van de Stichting Wester-
schouwen Cultureel.
De gemeente werkt mee en nu is men druk
doende van de 149 jaar oude school in Burgh-
Haamstede een museum te maken.
De school heeft drie lokalen, die alle drie een
verschillende inrichting krijgen. „Eén lokaal
wordt ingericht als oud schoollokaal," zegt
Arie.
„Daarvoor heeft Joop Deurloo ontzettend
veel gedaan."
Joop heeft al enkele unieke schatjes in zijn
klas verzameld. „Een stoommachine en een
toverlantaarn van meer dan 70 jaar oud zijn
prachtig," vindt Joop.
„Maar ook een houten schooltas uit 1788 en
een handbrandblusspuit en een originele Go
din kachel."
Voor de inrichting van de beide andere loka
len is deskundige hulp ingeroepen bij de Rein-
wardt Academie in Amsterdam. Annemarijn
Boot en Marian Emmen zijn derdejaars stu
denten en hebben de uitdaging aanvaard.
„Voor ons is het een stageproject, zeg maar
praktijkervaring opdoen hoe je een tentoon
stelling inricht."
In één lokaal wordt de natuur van de Kop van
Schouwen uitgebeeld. Annemarijn: „In diora
ma's van strand en duinen en bossen wordt de
werkelijkheid weergegeven. Verder tonen we
de binnenduinen en de inlagen. Er komen
prachtige foto's bij van planten en landschap
pen."
In het andere lokaal komt de geschiedenis
van Burgh. Marian: „We maken een stuk uit
de.Romeinse tijd. Dan een maquette van de
Karolingische Burcht. Daarheen vluchtten
de mensen, toen de Noormannen binnenvie
len. En een stuk over de Middeleeuwen."
Er wordt zeer hard gewerkt in de Burghse
schole, want eind juni moet alles klaar zijn. Er
komt een brochure met alle informatie. Men
verwacht, naast de dorpsbewoners, heel veel
toeristen en scholen te mogen ontvangen.
Zij allen zullen bij binnenkomst deze spreuk
lezen op een balk: Als kleine Burghers hier
geleid tot goede burgers voorbereid."
~3L &V\K. CTEIJ OKÉ...
/YïAAft -ZOALS EET"...
PFFFFF FFFF...
Studenten helpen bij de inrichting van het
Burghse museum. foto Pieter Honhoff
BOERENGAT - Alle zeven mei
den van Boerengat zijn het zat. Al
vijf jaar horen ze dat hun leuke,
vrijstaande huizen gesloopt moe
ten worden. Plats, klats, allemaal
inpakken en wegwezen.
Waar naar toe? Ze weten het niet.
Waarom?
Dat weten ze ook maar half. Ieder
een die zich ermee bemoeit noemt
weer een andere reden. Maar het
komt erop neer dat woonhuizen
en gevaarlijke fabrieken niet meer
dicht bij elkaar mogen staan.
De Boerengatters leunen inder
daad zo'n beetje bij DOW, BOC-
gas en Airproducts tegen het hek.
En zo'n grote industrie blijft!
Overal even slecht
„Ik zou niet weten waar we naar
toe moeten", zegt Tosca (12). „In
Terneuzen of Hoek is het net zo
slecht als hier. Daar hoeven ze
toch ook niet weg?
We wonen allemaal precies tussen
de kerncentrale bij Borssele en die
van Doel. En vlakbij al die andere
gevaarlijke industrie. Als er er
gens wat mis gaat ben je overal de
klos. We kunnen dus net zo goed
vrij en blij in Boerengat/Lovenweg
blijven zitten.
Als ik hier van m'n kamer een dis
co wil maken heeft niemand daar
last van. Dat moet je es in een rij
tjeshuis proberen.
Ze zeggen ook dat we hier teveel
lawaai en stank hebben. Nou, in
Terneuzen stinkt het harder."
Carolien en Anneke (11): „We wo
nen hier hartstikke fijn, het is hier
net zo'n kinderboerderij. Paarden,
ezels, kippen, geiten, de schaapjes
een kusje geven. We spelen ook al
tijd met elkaar, gewoon midden
op de weg. Of verstoppertje als de
mais hoog is.
Mirjam (5) wil ook blijven. „Soms
stinkt het wel, maar dat is de poep
op het land, dus..."
„Als ik lig te pitten hoor ik best
wel eens gesis", zegt Christa (9).
„Wat geeft dat nou, ik woon hier
goed."
Zus Alicia (8) wil beslist buiten
blijven wonen. Maar zoveel geld
zullen ze ons wel niet geven. Ik
hoop dus dat het niet doorgaat."
Joyce (10): We krijgen het vast
nooit meer zo gezellig als hier. Ook
al wonen we wat klein. Daarom
zouden we best een stuk aan ons
huis willen bouwen. Maar dat doe
je niet als je misschien weg moet.
Eigenlijk kun je nu niet meer ge
woon doorleven. Daar baal ik wel
van."
In de Zeeuws-Vlaamse Kanaalzo
ne worden nog meer buurtschap
pen bedreigd. Het wachten is op
geld dat komt. Als dat komt zal
Rutger (1) nooit weten hoe het is
om de enige Boerengatse knul te
zijn.
Als ik hier van mijn kamer een disco wil maken heeft niemand daar last van.
foto Camile Schelstraete
