Gelukkig heb ik Duits
En morgen probeer ik tingieten
Oorlogsgasten
Brulaepen
Lekkere ijsjes!
Kunst
duurt
maar
even
Een eigen
hut blijft
het mooist
Het bouwen van een hut is erg spannend. Als-'ie eenmaal af is blink je
Zou er iets zijn dat spannender is dan
oorlog? Voor de tienjarige Norah in De
hemel valt van Kit Pearson in ieder
geval niet.
Norah is lid van de Geheime Club van
Luchtverkenners en wil niets liever
dan nonnen, monniken of verpleeg
sters tegen het lijf lopen die vermomde
Nazi's zijn en onder hun ruimvallende
kleren een vouwfiets verborgen hou
den. Ze verzamelt oorlogstrofeeën en
houdt vanuit De Uitkijkpost de lucht
gevechten tussen Engelse piloten en
Duitse oorlogsvliegers in de gaten.
Omdat haar ouders bang zijn dat Hit-
Ier Engeland zal binnenvallen, wordt
ze met haar jongste broertje Gavin
voor een jaar naar Canada gestuurd.
Norah vindt het verschrikkelijk dat ze
van huis moet. In Canada is niet eens
oorlog, zegt ze en in Engeland kan ze
niet gemist worden.
De kinderen worden in Canada als oor
logsgasten ondergebracht bij de rijke
weduwe Ogilvie en haar dochter Mary.
Gavin heeft het er prima naar zijn zin,
maar Norah voelt zich met de dag
meer en meer verloren. Het komt zelfs
zo ver dat ze het huis van de Ogilvies
alleen nog maar gebruikt om er te sla
pen, te eten en te lezen.
Kit Pearson heeft op een indringende
manier beschreven hoe Norah en de
dames Ogilvie elkaar uiteindelijk le
ren waarderen. En als Norah op het
eind van dit dikke boek (306 blz.) een
fiets cadeau krijgt, breekt voor haar
zelfs een heel gelukkige tijd aan.
De hemel valt door Kit Pearson met tekenin
gen van Patsy Bactcx. Uitgeverij Jenny de
Jonge, Amsterdam, 24.75.
Driewegense Emdelichters
Goese Stoepeschieters
Hansweertse Brulaepen
's-Heerenhoekse Poepen
Kapelse Langslaepers
Kattendiekse Moggen
Schoorse Ottentotten en
Wemeldingse Raemzeêkers
Bij slecht weer zit je goed in Goes. Naast
de kinderboerderij is het overdekte Am
bachtscentrum te vinden. In de zomer
maanden kun je daar vier middagen te
recht tussen één en vijf uur; elke dins
dag-, woensdag-, donderdag- en zater
dagmiddag.
Rondom een bestraat marktpleintje
zijn de huisjes van de Goese Kade nage
bouwd. Je kiint er zelf verschillende din
gen doen.
Bij meneer Weststrate kun je genieten
van zijn teken- en schilderstalent. Je
kunt er ook zelf een wandtegel beschil
deren.
Hans de Nooy is tingieter. Hans: „Bij mij
krijg je een schort en handschoenen. Je
mag zelf de vloeibare tin in een mal gie
ten. Daarna mag je je figuurtje helemaal
afwerken. Volgens mij is dit uniek in Ne
derland."
Boekenlegger
Bij Dian Brouwer mag je zelf een katoe
nen tasje versieren met mooie stoffen.
Als je echt een originele boekenlegger
wilt, moet je bij Alie Wagenaar en Rita
Hartman zijn. Van krullint weef je dan
een kunstwerkie.
Gerrit Mons: „Bij mij mag je een staafje
glas verwarmen en dan zelf een lepeltje
persen." Zelf oorbellen maken met het
juiste gereedschap doe je bij Tineke
Nieuwenhuijse-Taal. Tineke: „Ik heb
vooral veel lila en rose kraaltjes. Daar
zijn ze gek op." Figuurzagen kun je bij
meneer Van den Bosch.
Zelfs kaarsen maken kun je er leren. Bij
Ria van Bovenkamp begin je met een
lontje. Dat dompel je in vloeibaar kaars
vet. Ria: „De meeste kinderen willen de
zelfgemaakte kaars voor altijd bewa
ren."
Bevelanden
Pieter Schoe (17) en Evert
Louwerse (16) uit Vrou
wenpolder. rijden met een
ijscokarretje op de Veerse
Dam. Zo'n ijskar kost maar liefst 15.000,-. Het is
eigenlijk een diep vrieskast op wielen. Elke nacht
gaaTde elektromotor aan. Overdag moet het ijs,
door de dikke isolatiewanden, vanzelf koud blij
ven.
Pieter: „Je moet je klep zo kort mogelijk open
houden. Wind is erg slecht, de temperatuur loopt
dan snel op. Op een lekkere stranddag verkopen
we het meeste tussen vier en vijf uur. Op topda
gen haal ik soms wel 1500,- op. Magnum wordt
het meest verkocht. Via m'n baas heb ik een ver
gunning. Soms heb ik wel eens ruzie met toeris
ten. Die zijn het dan niet eens met het wisselgeld.
Ze kennen onze munten niet goed."
- Maak je wel eens iets
geks mee?
„Op een keer rolde m'n kar
van de dam af. Handrem
vergeten. Dan sta je toch gek te kijken als je han
deltje er van door gaat," zegt Pieter.
Evert: „Voor dit werk moet je goed Duits kunnen
spreken. Gelukkig krijg ik dat op de mavo. Met
geld omgaan moetje ook goed kunnen."
Muziek luisteren
- Wat is nu het leuke van ijscoman?
Evert: „Je hebt niet veel te doen. Je kunt lekker
naar muziek luisteren. Of een praatje maken met
de mensen. Af en toe moetje je kar verplaatsen.
Als op den duur iedereen een ijsje heeft, moetje
weer op zoek naar nieuwe klanten."
Misschien ga je deze zo
mer wel naar Kassei in
Duitsland, om de grote
tentoonstelling over
moderne kunst te bekij
ken. Eén van de kunst
werken daar is een com
pleet huttendorp, ge
maakt van allerlei
bouw-afval. Misschien
had je nooit gedacht
dat dat ook kunst kon
zijn, maar je moet de
kunstenaar gelijk ge
ven: er is niets leuker
dan het maken van je ei
gen hut.
Het begin is duidelijk:
vraag of je een stukje
tuin of grond mag ge
bruiken en ga materiaal
verzamelen. Dat kan
van alles zijn: sloop
hout, pallets, palen,
dakpannen, plastic,
kleden, enz.
Graaf dan vier of meer
palen een flink stuk in
de grond. Hoe de rest er
uit komt te zien hangt
helemaal af van je eigen
fantasie, je vakman
schap en natuurlijk het
materiaal.
Zorg wel dat alles stevig
is en dat er niet overal
grote spijkers uitste
ken.
Het mooiste is om met
puur-natuur materiaal
te werken: stammetjes
van knotwilgen b.v. Met
bindtouw kun je daar
een stevig frame van
maken. Het dak en.de
wanden bedekken met
takken, bladeren en
grond. Zo krijg je een
prachtige hut, die lijkt
op de woningen uit de
oertijd.
foto Ronald
van Dokkum
van trots. Klaar! Hardstikke mooi!
Het gekke is dat je er maar kort in
speelt. Want als de hut eenmaal klaar
is, is het leuke eraf.
Dit gevoel moeten de kunstenaars van
Trechter-5 zeker herkennen. Deze
kunstenaarsgroep komt uit de Beve
landen. Ze maken tijdelijke kunst.
Ronald van Dokkum is ermee begon
nen. Met z'n vijven bouwden ze vorig
jaar een liggende trechter van negen
torens van elk zes meter hoogte. Dit
bouwwerk stond op het Molenplein in
Goes.
Ronald: „Dat is een grote parkeer
plaats. die langzaam volloopt met au
to's. Net als een trechter."
Wim Bakker, één van de andere kun
stenaars zegt: „Kinderen gingen di
rect spelen in ons kunstwerk. Klim
mende, tekenende kinderen terwijl de
volwassenen er wat stijfjes bij ston
den."
Een ander tijdelijk kunstwerk van de
groep is De Ruimte Ad Hoe. Dat is een
slooppand in de Van de Siegelstraat 15
in Goes (bij het station).
In dit slooppand worden twee kamers
gebruikt voor tentoonstellingen. Via
de vensters kan de toeschouwer naar
binnen kijken.
Ronald: „Als het huis deze zomer nog
bestaat exposeren Jan Haas en Leon
Riekwel uit Vlissingen in Ad Hoe."
Snelweg
Hun nieuwste plan heet De Estafette.
Ronald: „Langs de snelweg Vlissingen
- Bergen op Zoom (A58 of E312) gaan
dertien kunstenaars tijdelijke bouw
werken plaatsen. Als automobilist ga
je de snelweg dan heel anders bele
ven."
Wim: „Het is de plek die ons uitdaagt
iets te maken." (Als je ziet hoeveel
saaie schoolpleinen er zijn....).
Op een keer rolde de ijscokar van de dam af.
foto Ruben Oreel
