DIKKE MAATJES
Lekker
samen
in bad
Ze doen
echt alles
voor je
Meestal wil
ze wel met
me trouwen
Op den duur
ruik je dat
niet meer
Je hebt altijd
iemand om
mee te spelen
2
DINSDAG 9 FEBRUARI 1993
„Mijn moeder is gewoon
Lises soort tweede moeder
en Lises moeder is een
soort mijn tweede moe
der," zegt Daniëlle Uitter-
hoeve uit Middelburg'.
Zij is al vanaf de kleuter
school hartsvriendin van
Lise Doorns uit Poppen-
damme. Ze zien elkaar al
tijd in het weekend en
vaak ook nog een paar
keer door de week.
In bed
„Vorig jaar zaten we nog
samen op de basisschool,"
zegt Lise. „Maar nu zit Da
niëlle in de brugklas en ik
in groep acht." Beide mei
den zijn twaalf jaar.
Ze doen natüurljk heel
veel samen. Daniëlle: „Als
we bij elkaar slapen in het
weekend, gaan we samen
in bad." Lise: „En vroeger
gingen we ook nog samen
in bed."
Ze lenen gemakkelijk el-
kaars tandenborstel als
dat nodig is.
Winkelen
Samen naar de stad ge
beurt ook vaak. Dan moe
ten ze boodschappen doen
en gaan winkels kijken om
'dingetjes' te kopen.
Lises ouders hebben een
zeilboot. „Daar gaan we
vrijdags naar toe en we
komen 's zondags terug,"
vertelt Lise. „We varen
vaak naar België of naai
de eilandjes in het Veerse
Meer," vult Daniëlle aan.
Ze hebben allebei twee
zwemdiploma's.
Knecht
„Omdat we dol op paar
den zijn, nemen we later
een boerderijtje met po
ny's en paarden. Lekker
zelf rijden. En we nemen
een man erbij, die werkt.
Dat is onze stalknecht."
Ze zitten allebei te glunde
ren!
„Ze zijn anders, maar zo
ontzettend vriendelijk,
vriendelijker en spontaner
dan normale mensen". Zo
omschrijft Tomas Mahu
(17) uit Hulst zijn vrienden
waar hij eens in de 14 da
gen zijn vrije zaterdagmid
dag mee doorbrengt.
'Jitsers' worden ze ge
noemd. „Scouting voor ge
handicapten", legt Tomas
uit. Sinds een jaar is hij
één van de groepsleiders
bij de Jitsers, een groep
van ongeveer 16 geestelijk
gehandicapten van 18 tot
43 jaar.
Kampweek
„We doen altijd een scou-
tingprogramma met ze",
vertelt Tomas, „hoewel
het verder niet zo op pad
vinderij lijkt. We hebben
altijd een thema: muziek,
koken en bakken, sport,
spel of toneel spelen. Aan
't eind van het seizoen
hebben we altijd een
kampweek, dat is het
leukste, want dan leer je
ze echt kennen. Hoewel je
's avonds wel afgepeigerd
bent".
Tomas is zelf jaren lid ge
weest van scouting. Vanaf
zijn vijfde tot zijn veer
tiende jaar groeide hij van
bever tot rowan. Na twee
jaar pauze en een cursus
over begeleiding van ge
handicapten, heeft, hij nu
zijn hart verpand aan de
Jitsërs.
Enthousiast
„Je leert het meeste door
heel. gewoon met ze om te
gaan. Het zijn eigenlijk
kinderen, maar je moet ze
behandelen als volwasse
nen, want dat zijn het ook.
Als je iets duidelijk uitlegt
en zorgt dat je hun aan
dacht hebt, doen ze alles
voor je. Enthousiast zijn
ze uit zich zelf genoeg".
Afgelopen week stond in
het teken van carnaval:
„Toen hebben we elkaar
geschminkt. Eén van hen
was als zebra geschminkt,
prachtig om te zien, zoals
die zich in zijn rol inleefde!
Het is iedere keer weer
leuk om er naar toe te
gaan".
Daniëlle (links) en Liese.
foto Ruben Oree!
Bas Staal, Addie Rijcken en Tomas Mahu.
foto Oscar van Beest
Hazel McGovern (net 9) en Clanny Wil-
lemse (10) uit Middelburg, zijn al drie
jaar op elkaar. Verkering, heet dat vol
gens Hazel. Zij vindt Clanny de aardig
ste, knapste, leukste en liefste. Maar
soms kan Clanny wel eens jaloers zijn.
Of mokkig. Als hij moe is.
Hazel is aardig en heeft een leuk ge
zicht," zegt Clanny in één adem. „Ze is
in elk geval minder krengerig dan an
dere meiden."
Kortom, dit zijn wel erg dikke maatjes.
„De verkering ging gewoon vanzelf,"
zegt Clanny. „Ik vroeg het en ze zei ja.
We hebben nog meer vrienden en vrien
dinnen. Maar dat is anders. Wij kunnen
gewoon heel erg goed met elkaar op
schieten. Sommige kinderen zijn wel
eens jaloers. Dan roepen ze: Kijk, daar
heb je dat verliefde mietje. Dat vind ik
niet leuk. Maar ik zeg gewoon niks te
rug.
„We spelen heel vaak samen," zegt Ha
zel. „Ook logeren we vaak bij elkaar.
Sommige flauwe kinderen zeggen dan:
foto Ruben Oreel
in één bed zeker. Dat vind ik stom.
Clanny slaapt gewoon op m'n kamer.
We kletsen veel en hebben veel lol."
Clanny: „Als ik een mandarijntje eet
tel ik altijd de partjes. Ik zeg dan: ze
trouwt wel met me, ze trouwt niet met
me enz. tot het laatste partje. Meestal
wil ze met me trouwen. Ik hoop het."
Hazel wil later 16 kinderen hebben en
dierendokter of leeuwentemmer wor
den. „Ik ben ook paardengek."
Clanny wil zanger worden, net als Mi
chael Jackson. Hij wil maar één kind
hebben. „Want m'n moeder zegt dat de
laatste de leukste is. Dus één is ge
noeg."
Mijn allerbeste vriendin? Leonie Hen-
drikse (12) uit Kapelle hoeft over die
vraag niet lang na te denken. „Sheila
natuurlijk," lacht ze. „Zij betekent heel
veel voor mij. Wij doen alles samen,
tenminste bijna alles."
Samen naar school gaan is er niet bij.
De reden is simpel: Sheila is een paard.
Leonie: „Ik kreeg haar een jaar gele
den. Sinds die tijd trekken we elke dag
met elkaar op. Voor schooltijd ga ik
haar eerst voeren. Mangels, suikerbie
ten en hooi. Na schooltijd kleed ik me
snel om en ga ik met haai* rijden. Vaak
staat ze al bij het hek in de wei op me te
wachten."
Als er niet gereden wordt gaat Leonie
Sheila trainen. „In de wei bouw ik dan
een hindernis," legt ze uit. „Niet te
hoog, want Sheila moet het nog leren."
Soms heeft Sheila geen zin en weigert
ze te luisteren naar de opdrachten van
Leonie. „Maar meestal is ze heel erg
lief," zegt Leonie vergoeilijkend.
Midden in het weiland ligt de drinkput.
Frederik is twee minuten jonger dan
Thomas en Thomas is twee kilo zwaar
der dan Frederik. Voor de rest zie je
weinig verschil.
„We vinden het stom als mensen den
ken dat tweelingen precies op elkaar
lijken en hetzelfde voelen en denken.
We zijn ééneiig. We worden wel vaak
door elkaar gehaald, maar toch zijn we
heel verschillend. Misschien niet met
eten, want we houden allebei van frites
en pizza".
„Maar ik houd niet zo van die fleurige
truien", verduidelijkt Frederik. „En hij
heeft alles heel rommelig, terwijl mijn
kamer altijd heel netjes is. Onze ka
mers zijn echt heel verschillend!", zegt
Thomas.
Allebei zijn ze twaalf jaar, ze zitten alle
bei in Middelburg op de Westburch
groep acht en fietsen elke dag samen
van Grijpskerke, waar ze wonen, naar
school. „We zijn ongeveer even slim",
zegt Frederik. „Als ik iets niet weet
vraag ik het aan Thomas, maar samen
Thomas (links) en Frederik. foto Ruben Oreel
huiswerk maken doen
we niet; ik erger me als
hij hardop zit te leren".
„We gaan niet ons hele
leven achter elkaar aan
lopen, je moet je eigen
gangetje gaan", vindt
Frederik.
Maar voorlopig blijven
ze nog bij elkaar en be
spreken uitvoerig el-
kaars bezigheden.
„Het is heel handig om
met z'n tweeën te zijn. Je
hebt altijd iemand om
mee te spelen. We helpen
elkaar en komen voor
elkaar op".
Nadelen? „Die zijn er
misschien wel, maar
daar kan ik niet opko
men", zegt Frederik.
Vorige maand tijdens de
vorst zakte Sheila par
does door het ijs. Leonie:
„Ze wist niet wat ijs was
en wilde gewoon drin
ken. Gelukkig kon ze er
zelf uitkomen en man
keerde niets."
Twee keer per week
krijgt de stal een grote
beurt. Sheila kijkt toe en
Leonie doet uiteraard
het werk. „Dat hoort er
foto Willem Mieras
ook bij," zegt Leonie. En
die stank dan? „Dat
went. Op den duur ruik
je dat niet meer."
Leonie weet Sheila's ver
jaardag uit het blote
hoofd: 28 oktober. „Ik
heb toen voor haar acht
ste verjaardag een sui
kerbietentaart ge
maakt. Die heeft ze toen
smakelijk in haar eentje
opgepeuzeld."
