De doos stonk B
naar poep SSS
Hge
Het glas leek
iets te trillen
Ze zochten net
zo'n meisje
Hij zou me welii" I
s onderzoeken - t
Ziekenhuis
in de buurt?
VI
Sjoerd Vroonland (8) uit Middel
burg beleefde iets waar je eigenlijk
alleen in een spannend boek over leest.
Hij vond een schat!
;Sjoerd: „28 Oktober was mijn opa ja-
- rig, daar zouden we naar toe gaan.
A vriendjes
spelen. 'Zullen we een hut in de bosjes
bouwen? Oké'. Toen zag ik ineens die
doos. Hij stonk een beetje naar poep.
Maar ik maakte hem toch open. We
wisten niet wat we zagen....Wauw, een
echte schat! Allemaal glinsterende sie
raden: zilver, goud, pareltjes, ivoor.
Niet te geloven. Ik holde naar huis,
bonsde op de ramen: 'Ik heb een schat
gevonden! Bel de politie op. Kom
X nou!!'
O Eerst geloofden ze het natuurlijk niet.
Wij gingen meteen terug kijken. Er
ir> was nog een doosje met knopjes en
spullen van oorbellen en allemaal ver
scheurd Grieks geld. Na een half uur
kwam de politie. Een agent heeft, mij
nog laten zien hoe je met poeder vinge
rafdrukken kunt zien. Maar ze zullen
er wel niks aan gehad hebben. We had
den al overal aangezeten'.
Op school was Sjoerd een held. Het
nieuws verspreidde zich als een lopend
vuurtje. Zelfs buiten de school. Want
prompt werd de familie vijf keer opge
beld. Door mensen waar pas was inge
broken.
Sjoerd: „Al de volgende dag stond er
een man op de stoep. Die was door de
politie gestuurd. Alles was van hem.
Hij was verschrikkelijk blijzelfs al was
hij nog voor een paar duizend gulden
kwijt. Er zaten ook fotootjes en zelfs
een echt diamantje bij. Ik ook blij. Ik
riep YES! toen ik die 50 gulden kreeg."
Sjoerd: „Eerst was het alleen leuk en
spannend. Daarna ben ik best een
poosje bang geweest dat die dieven
ook bij ons zouden komen. Ik weet niet
of ze al gepakt zijn."
et vorige jaar begon met slechte
geesten. Lenny Ponjee (12) uit
Middelburg kan er nu, aan het begin
van een nieuw jaar, wel om lachen.
Toen vond ze het niet zo geestig.
Maanden had ze nachtmerries. Ze
durfde
niet met
haar ge
zicht
haai* de
muur te
slapen. Bang voor een plotselinge kou-
de hand op haai' schouder.
„Ik had lange tijd het gevoel of er ie
mand achter me stond te loeren", zegt
q Lenny.
2 Die angst is nu voorbij.
Het begon met een schijnbaar- on-
I schuldig spelletje: glaasje draaien. Het
q doel is geesten oproepen.
D Lenny: „Ik woonde toen nog in Lim-
Q burg, vlakbij een bos. 's Avonds rond
;zeven uur ging ik met een vriendin
naar dat donkere bos. We legden een
papier op de grond met letters en cij
fers. Links op het papier stond ja
rechts stond nee.
We zetten een glas ondersteboven op
het papier. We staken plechtig een lu
cifer aan. Daarna bliezen we die uit. De
rook lieten we in het glas komen.
Toen ging het gebeuren. We hielden
onze wijsvingers boven het glas. We
waren een tijd doodstil en concen
treerden ons op de rook in het glas.
Toen zagen we een klein rood lampje
in hét glas komen. Ik zei: Ben je een
goede geest? Het glas leek ietsjes te
trillen en schoof een heel klein beetje
naar nee. We schrokken ons rot, schop
ten het glas om en renden naar huis.
We dachten dat die boze geest ons zou
achtervolgen."
Echt of fantasie? Lenny weet het niet
zeker. Eén ding weet ze wel zeker.
Nooit meer geesten oproepen. Ook
niet voor de gein. Je kunt er nachtmer
ries en angsten aan overhouden.
De meeste jongetjes willen piloot of
brandweerman worden. Heel veel
meisjes zangeres of fotomodel. Een fij
ne droom. Daar blijft het meestal bij.
Maar niet voor Annika Hamelink (8)
uit Middelburg. Het ene moment zat ze
nog ach
ter een
colaatje.
Even la-
Her stond
zé voor
:de fotograaf. Alsof ze nooit anders ge
daan had...
Annika: „Ik zal dat nooit vergeten. In
de krokusvakantie waren we op
vakantie in Gran Canaria. We zaten
lekker wat te drinken op een terrasje.
Ineens komt er een man naai- ons toe
en die vroeg of ik mee wilde voor foto
model. Ik schrok wel. Ik wist helemaal
niet waar het over ging.
Ik verstond het ook niet. Maar toen ze
:even met mijn vader en moeder had
den gepraat mocht het. Ze zeiden dat
ze precies zo'n meisje nodig hadden als
ik. Voor een tijdschrift.
Ik kreeg een spijkerbroek en een geel
hemdje aan. Die kleren pasten maar
net. Een kapper deed mijn haar en
toen moest ik tegen een lantaarnpaal
gaan staan. Er kwam ook een jongen
bij en de foto werd gemaakt. Iedereen
sprak Frans, daar snapte ik niks van.
Maar die vrouw wees en dan ging het
vanzelf. In het begin vond ik het wel
eng, maar toen ik daar in die kleren
stond niet meer. Als je moet dan gaat
dat gewoon. Het was heel leuk. Ik
kreeg zelfs 1000 peseta's. Dat is 18 gul
den. Best veel vind ik. Alleen jammer
dat we dat blad nooit gehad hebben.
Dat hadden ze wel beloofd."
Heel die vakantie was eigenlijk een
avontuur. Een dag later kwam er weer
een man naar de familie toe. Met gratis
lootjes. Annika mocht kiezen en trok...
jawel, de hoofdprijs. Nog een hele week
vakantie op het eiland voor het hele
gezin.
Toekomstplannen? Annika: „Iets met
dansen of fotomodel."
F" oor Stefanie (11) uit Middelburg
was het dit jaar flink schrikken.
Weken durfde ze niet alleen naar bui-
ten. Soms dacht ze later dat ze de da
der ineens zag.
„Het was in september," vertelt Stefa-
1 i speelde
vriendin
in een parkje. We zouden net naar huis
gaan. Een jongen van ongeveer zestien
kwam ineens op z'n fiets vlak bij me.
Hij vroeg of ik drugs had. Hij keek heel
raar. Eerst dacht ik dat het een grapje
was en ik schudde nee. Hij zei dat hij
me niet geloofde. Hij zou me wel eens
onderzoeken achter een muurtje. Ik
kon geen kant op. M'n vriendin wilde
/mee. Maar dat mocht niet.
Op dat moment kwam er een oude
man langs. Ik riep dat ik lastig geval
len werd. Die jongen riep dat hij zich er
niet mee moest bemoeien. Want hij
had ruzie met z'n zus. Ik riep dat ik z'n
zus niet was. De man werd kwaad en
stuurde de jongen weg. Ik heb m'n fiets
gepakt en ik ben als een gek naar huis
gevlogen. M'n moeder heeft het later
verteld bij de politie.
M'n vader is de dader nog gaan zoeken.
Zelfs die oude man hebben we niet
meer gezien."
Een poging tot aanranding moetje al
tijd aangeven bij de politie. Ook al is er
uiteindelijk niks gebeurd. Stefanie
heeft nog een tip voor kinderen die dit
misschien ook nog eens meemaken:
„Heel hard gillen en goed kijken hoe de
dader eruit ziet. Zetje sirene aan."
De dader wordt nog steeds gezocht.
Maar Stefanie staat gelukkig weer wat
steviger op haar beentjes.
1. IVIargo Toorenaar
BREKEBEEN
ken niet lopen. Daarom hebben zijn
ouders een buggy voor hem gekocht.
Rogier: „Toen we de grotten van Han
bezochten, heeft mijn vader me zo'n
vierhonderd treden naar beneden ge
dragen en ook weer naar boven!"
Het was niet de eerste keer dat Rogier
tijdens de vakantie iets brak. In '91 wa
ren ze in Frankrijk aa het kamperen.
Het was op de tweede dag. „Er was een
speeltuintje met een glijbaan," vertelt
Rogier. „Ik maakte een salto vanaf de
glijbaan en kwam op een boomstam
terecht. Arm gebroken."
Drie dagen heeft hij toen in het zieken
huis gelegen, want hij kon niet meteen
geopereerd worden. Zijn arm was op
twee plaatsen gebroken. En zijn moe
der brak toen ook ook nog een teen bij
het badmintonnen. Als Rogier dit jaar
weer op vakantie gaat, kijkt hij eerst of
er een ziekenhuis in de buurt staat!
er< Willem Mieras, Charles Strijd.
6. Lenny Ponjee
4. Mariette Leenhouts
