Friet wordt kleiner en duurder
Trouwe maat wordt as
Kinderen
zijn geen
partij bij
reclame
Uren stil zitten is
niets voor 'n kind
Crematie als waardig afscheid van huisdier
DEN HAAG - Waar jij tot
op dit ogenblik nog geen
tel aan gedacht hebt, we
ten fabrikanten en recla
memakers al een hele
poos: nog even en Sin
terklaas is weer in het
land. En dus klapt de tele
visie nu al bijna uit elkaar
van de spotjes over veel
belovend speelgoed als
een poppetje clat kan
zwemmen, en Barbie die
met haar Ken te paard al
lerlei romantische mo
menten beleeft.
„Jazeker, reclame dat be
looft wat," zegt Erik van
Rijn van Alkemade. Hij is
een van de opstellers van
het rapport 'Kinderen en
hun ongelijke strijd tegen
de commercie': „Kinde
ren van zeven tot twaalf
jaar hebben met z'n allen
per jaar een paai' miljard
te besteden en daar pik
ken fabrikanten en recla
memakers graag een
graantje van mee. Ze doen
dat het liefst op zo'n ma
nier dat kinderen niet in
de gaten hebben dat ze bij
de neus genomen worden.
Vooral de televisie is daar
met speelgoed dat zoge
naamd van alles kan, heel
goed in."
Clubbladen
Ook in clubbladen is veel
reclame te vinden waar
van veel kinderen niet we
ten dat het advertenties
zijn, meent Van Rijn van
Alkemade. „Kleurplaten,
prijsvragen en leuke ver
haaltjes zijn vaak alleen
maar bedoeld om de aan
dacht op een bepaald arti
kel te vestigen. En zelfs als
erin kleine letters bij staat
dat het. om een adverten
tie gaat, zijn die letters
meestal zo klein dat veel
kinderen daar overheen
lezen.
Een veel gebruikte manier
van reclame maken is die
waarin ouders via hun
kind beïnvloed worden
bepaalde kleren te kopen,
of dat en dat merk brood
beleg op tafel te zetten.
Kinderen zijn voor recla
memakers niet alleen aan
trekkelijk omdat ze veel
geld uit te geven hebben.
Het zijn de consumenten
van de toekomst. Door ze
op jonge leeftijd een voor
keur- aan te praten voor
merken proberen fabri
kanten zich nu al van late
re klanten te verzekeren."
Afspraken
Erik van Rijn van Alke
made rekent er op dat de
Stuurgroep Reclame van
de Consumentenbond be
gin volgend jaar genoeg
goede afspraken met re
clamemakers heeft ge
maakt. om een einde te
maken aan reclame waar
van je niet kunt zien dat
het dat is.
LEWEDORP - „Je zult er niet aan
ontkomen, dat de klant gaat merken,
dat de friet duurder wordt", zegt de
financieel directeur van McCain foods
Nederland, Cees van Rijn. De
aardappeloogst van dit jaar is minder
dan anders en de prijs is veel hoger.
Wat is er toch met de aardappel
gebeurd?
Van Rijn: „Sommige rassen zijn dooi
de droge zomer gestopt met groeien.
Toen het daarna weer ging regenen,
gedroegen de tot dan toe gegroeide
aardappelen zich als pootaardappel.
Daar zat te weinig voedsel in en
daardoor zijn de aardappels kleiner
en vaak glazig".
En zo ontstond het probleem. Er zijn
onvoldoende grote aardappels en er
zijn veel glazige. Vooral Zeeland is
getroffen door de nare
weersomstandigheden: „Dit is wel
eens meer gebeurd", zegt Cees. „Maar
zo extreem heb ik het nog nooit
meegemaakt'.
Van glazige aardappels kan je geen
friet maken. Alle aangevoerde
aardappels gaan nu eerst in een
zoutbad. „De glazen aardappels
komen dan boven drijven en zo
worden ze uitgesorteerd", legt Cees
uit.
Omdat de aardappels kleiner zijn dan
normaal, zijn de Meten ook kleiner.
En omdat de opbrengst minder is,
wordt de Met ook duurder.
„Wij leveren Met in heel Europa en
wij hebben de prijs voor onze klanten
al moeten verhogen", zegt Van Rijn.
Of het zakje Met in de echte
Metzaken duurder zal worden, weet
Cees niet. „Daar hebben wij geen
invloed op".
Ontevreden klant
Frietverkoper John uit Zierikzee is
niet van plan de prijs te verhogen.
„Nu de aardappels een keertje
duurder zijn, ga ik niet meteen de
prijs verhogen. Want toen ze
goedkoop waren, is de prijs ook niet
verlaagd", vindt hij. Zijn collega Dien
is het helemaal met hem eens.
„Ik verdien liever wat minder aan de
Met, dan dat ik ontevreden klanten
krijg", meent ze.
Ze verwacht wel, dat in de
afhaalzaken. waai- heel veel Met over
de toonbank gaat, de prijs verhoogd
zal worden.
De prijs van een zakje friet is (nog) niet verhoogd: de frietboeren willen hun
klanten tevreden houden. foto Dirk-Jan Gjeltema
HEINKENSZAND - Het over
komt elke dierenvriend. Vroeg of
laat moetje voorgoed afscheid ne
men van je huisdier. Een pijnlijk
moment. Wat doe je met. de stoffe
lijke resten? Als je het dier achter
laat bij de dierenarts verdwijnt het
in een container. Als een stuk vuil.
„Veel mensen vinden dat een nare
gedachte," vertelt Mies Prins.
„Een jarenlang trouwe kameraad
verdient een waardig einde."
Talloze dierenliefhebbers lieten de
afgelopen jaren hun huisdier dan
ook keurig netjes begraven op de
dierenbegraafplaats Huiduc in
Heinkenszand. Maar behalve be
graven is er sinds kort ook de mo
gelijkheid om het dier daar te laten
cremeren. Mies: „Veel mensen ge
ven voor zichzelf de voorkeur aan
crematie. Die keuze willen ze ook
voor hun huisdier. Welnu, aan die
wens kunnen wij nu voldoen."
In de schuur is een reusachtige
oven gebouwd. Bij een tempera
tuur van 800 graden Celsius wordt
het dier in de oven verbrand. Als de
oven na een tijd is afgekoeld wordt
de as verzameld.
Mies: „De mensen kunnen dan kie
zen. Je kunt de as over het asveld
laten verstrooien of je kunt de as in
een urn laten doen. De urn kan bij
ons in een umenwand worden ge
plaatst of men kan de urn mee naar
huis nemen. Alles is mogelijk."
Uit de reacties merkt Mies dat -
hoe gek het ook klinkt - de mensen
blij zijn met het nieuwe cremato
rium. „Crematie kost minder dan
begraven," legt ze uit. „Als de men
sen dan moeten kiezen voor een
container of een crematie, dan is de
keuze niet zo moeilijk. Ten slotte
stopt de liefde voor je huisdier niet
bij de dood. Men wil een waardig
afscheid."
Tranen
Begraven of cremeren, het verdriet
wordt er niet minder om. Bij het
enige dierencrematorium in Zee
land weten ze dat als geen ander.
„Hier zullen altijd tranen blijven
vloeien," zegt Mies.
Mies Prins bij de oven van het dierencrematorium: Hier zullen altijd tranen blijven vloeien, foto Willem Mieras
DEN HAAG - „Je moet van de natuur van een
kind gebruik maken. Een kind is niet gescha
pen om een paar uur achter elkaar stil te zit
ten. Het moet veelzijdig leren bewegen," vindt
Petrus Bult. Hij is 62 jaar, éèn jaar met de
VUT. was gymnastiek- en biologieleraar en
werd bewegingswetenschapper.
In zijn proefschrift, waarop hij onlangs promo-
veerde, probeert hij een antwoord te vinden op
de vraag: Wat is de aanleg van de mens voor
het bewegen?
Apegedrag
Petrus: „Toen ben ik gaan zoeken naar de be
wegingen, die de mensen zo'n 20-. 30-duizend
jaar geleden moesten maken om in leven te
blijven." Hij vond. dat de aanleg van de mens
niet veranderd is. „Je hoeft maar naar de turn-
sport te kijken, dat is klim- en klautergedrag
en je zou de turnsport een vorm kunnen vin
den van veredeld apegedrag wij maken daar
weer cultuur van en we zitten met kromme te
nen naar een reuzenzwaai op de rekstok te kij
ken," zegt Petrus.
Hij legt erg de nadruk op de veelzijdigheid van
bewegen. Hij heeft geprobeerd om te achter
halen, wat die veelzijdigheid is. „Het zijn de
volgende motorische handelingen: gaan. lo
pen, springen, sprinten, schoppen, zwemmen,
worstelen, klimmen, klauteren, werpen, van
gen, stoten, slaan en dragen." somt Petrus op.
Schoppen
Al die bewegingen zitten in sporten, maar de
ene sport is veelzijdigei' dan de andere. Discus
werpen is alleen maai- werpen.
Petrus: „Maar als ik ga voetballen dan loop ik.
dan sprint en spring ik en schop ik. Er zijn heel
weinig sporten, waar schoppen in voorkomt
Dus ik vind persoonlijk, dat voetballen moet!"
Ook zwemmen vindt Petrus heel belangrijk.
Dat kan je eigenlijk tot aan je dood toe blijven
doen.
Door goed naar de natuur te kijken is Petrus
nog iets opgevallen. „Jonge dieren leren altijd
op een speelse manier bewegen, kunnen die
bewegingen eindeloos herhalen eh beleven er
veel plezier aan. Zo moeten we ook onze kinde
ren proberen groot te brerigeri," vindt hij. „El
ke dag één uur bewegen op school!"
