WINNAARS
Mirna weet nu wat de buut is
Gezelligheid staat voorop
Noorse boskat is populair
Ladders
zijn niet
normaal
Presenteren bij
MTV is slopend
Storm
2
DINSDAG 8 NOVEMBER 1994
Wat ze bedoelen met de buut bij het verstop
pertje spelen weet Mirna Sivro (9) intussen
wel. Ook dingen als: een patatje, Hollandse
pot. vieze spruitjes en klieren in de klas is
geen geheimtaal. „Als je vluchteling bent, of
asielzoeker en zo, kun je maar het best zo snel
mogelijk de taal van je nieuwe land leren,"
zegt ze resoluut. „Je wilt toch naar school en
met de mensen kunnen praten? Want dat
moet!"
Mirna weet waar ze over praat. Ruim twee
jaar terug vluchtte ze met haar moeder en de
twee broers vanuit Bosnië naar een tante in
Vlissingen. Nu wonen ze in Terneuzen: „We
verstonden geen word Nederlands, dat was
best moeilijk. Ook dat mijn vader eerst nog
in Zenica bleef. Hij kon oma en de andren
niet zomaar alleen laten. En hij wilde blijven
opereren als chirurg. Dat vond ik eng want er
werd vaak geschoten. Maar nu is hij in Ruan
da voor Artsen Zonder Grenzen. Daar is het
eigenlijk net zo gevaar!®:."
Mirna zit nu in groep vijf van de basisschool
De Stelle. Ze spreekt hartstikke goed Neder
lands. Daar moetje wat wat voor doen. Zoals
in het begin nablijven voor extra taalles:
„Dat ging met plaatjes van vis - boom - appel
- roos. Dat moest ik nazeggen. Eigenlijk best
kinderachtig, maar zo leer je het wel vlug."
Mirna en ook andere buitenlandse kinderen
moeten wel geduld hebben. Ze zitten name
lijk op een gewone Nederlandse school: „Als
er werd voorgelezen wist ik soms helemaal
niet waarover het ging. Gelukkig klonk het
wel mooi en ik ging er steeds meer van begrij
pen. Toch versta ik nog niet alle woorden ais
kinderen met elkaar praten. Maar als ze het
tegen mij hebben kan ik het aan ze vragen.
Dat doe ik ook."
Ze vindt het belangrijk dat ze ook thuis met
Nederlandse kinderen speelt. Van iets voor
doen leer je ook een hoop. En niet thuis alleen
maar Bosnies praten: „Vooral met mijn twee
lingbroer Zlatan praat ik Nederlands. Echt
om hem te helpen, omdat hij het zo moeilijk
vindt. Het komt wel, troost ik dan, maar je
moet natuurlijk wel volhouden."
Ze blaast speciaal voor de
Krullebak moeiteloos een
examenstuk uit de kope
ren altsaxofoon.
„Eigenlijk wilde ik trom
pet leren spelen, maar dat
vonden m'n ouders niet
zo'n goed idee," zegt Su
zanne Blankenburgh (11).
Vanwege de herrie zeker?
„Nee hoor, dat niet. Maar
ik heb een beetje een dik
ke onderlip en dan gaat
trompet spelen niet zo
goed."
Dus toen viel de keuze op
een saxofoon. Geen slech
te keuze blijkt achteraf: ze
is na twee jaar al behoor
lijk goed. Het oefenen
vindt ze eigenlijk wel het
vervelendste aan haar
muzikale hobby.
Toonladders
„Toonladders moet ik bij
voorbeeld uit m'n hoofd
leren. Die zijn soms écht
niet normaal meer. Als
m'n ouders er niet zijn
smokkel ik wel eens," gie
belt Suzanne. „Dan speel
ik maar tien minuutjes in
plaats van een kwartier."
Bij een saxofoon blaas je
op een riet dat op een
plakje blank hout lijkt.
Het riet zit tegen het
mondstuk geklemd. „Als
ik een nieuw riet heb
speelt-ie niet zo soepel.
Dan moet je heel veel
adem geven. Het duurt
ongeveer een week voor
dat je zo'n riet hebt inge
speeld."
Later wil ze het liefst be-
roeps-saxofoniste worden.
„Het lijkt me leuk om met
een bandje op tournee te
gaan en beroemd te wor
den."
Maar zo ver is het nog niet.
Voorlopig is het nog oefe
nen geblazen in het jeugd
orkest.
Lenigheid, kracht en handigheid. Volgens Jan Visser
14) zijn deze eigenschappen voor turners onontbeer
lijk. „En een portie lef," voegt hij eraan toe. „Sommige
onderdelen zijn redelijk riskant. Die moetje echt dur
ven doen."
Turnvriend Bart Verhage 13) is het volledig met hem
eens. „Een afsprong met salto van de rekstok is een
kwestie van de juiste timing," legt hij uit. „Te vroeg of
te laat levert een noodlanding op."
Beiden zijn al jarenlang lid van de Middelburgse
Turnvereniging MTV
Jan: „Ik begon als kleuter en via een talentenjacht
kwam ik bij de selectie." En dat betekende trainen,
trainen en nog eens trainen.
Veel plezier
Per week brengen de beide turners acht uur door in de
gymzaal van hun turnclub. Overigens met veel ple
zier. „Dat staat bij ons voorop," stelt Bart.
Een turnwedstrijd bestaat altijd uit zes onderdelen:
de rekstok, paardvoltigeren, de hoge brug en de vloer
oefening. Jan: „Tijdens wedstrijden is er verplichte
oefenstof op alle zes de onderdelen. Daarnaast mag je
op elk onderdeel een eigen oefening laten zien."
Bart leeft zich het liefst uit op de vloer. Met salto's,
handstandjes en radslagen. „Daar kan ik me lekker in
uitleven," lacht hij. De voorkeur van Jan gaat uit naai
de hoge brug.
Gezelligheid
Topturnen stelt zware eisen. Je moet er veel voor
doen en nog meer voor laten. Maai- de top is voor hen
niet de grootste wens. „Gezelligheid vinden we be
langrijker dan ereplaatsen," zegt Jan.
Dat blijkt wel uit het. feit, dat ze ieder jaar Sinterklaas
assisteren. Verkleed als Zwarte Piet laten ze dan in de
Lange Delft in Middelburg hun kunststukjes zien.
„Niemand die ons herkent," lacht Bart.
Wedden, dat dat volgende maand wel zo zal zijn?
Turnvrienden Jan Visser (links) en Bart Verhage: Sommige onderdelen zijn redelijk riskant. Die moetje
echt durven doen. foto Ruben Oreel
Het. klinkt als een sprookje. „Maar ik ben het
levende bewijs dat het kan." zegt Carolijn Lili-
pali. Ze is afkomstig uit Middelburg en woont
nu in Londen. Carolijn studeerde rechten,
maar wilde ook wel 'iets' met ballet of conser
vatorium en droomde over verre reizen. Tus
sendoor schreef ze 'een hele brutale brief naar
MTV, het grote muziek-televisiestation in
Londen: Of ze nog iemand konden gebruiken
als presentatrice?
„Ik verwachtte daar niks van. maar twee da
gen later kreeg ik een oproep om een cassette
bandje met mijn stem en een homevideo op te
sturen. Dat er een vacature was waai- wel 5000
mensen op gereageerd hadden, wist ik hele
maal niet."
Waarom Carolijn uiteindelijk aangenomen
werd bij MTV, kan ze nog steeds niet begrij
pen: „Ik denk dat ik heel veel geluk gehad heb.
Ik kon direct beginnen en moest gelijk een
huis in Londen zoeken."
Nieuws
Carolijn leest het nieuws op MTV. „Omdat het
een muziekstation is, is het nieuws meestal
daar op gericht. Ik moet ook vaak beroemde
musici interviewen. In 't begin was ik wel eens
zenuwachtig als ik tegenover zo iemand zat.
Maar dan dacht ik: die artiest heeft MTV net
zo hard nodig als andersom en dan vroeg ik
alles wat ik wilde."
Bladen lezen, redactievergaderingen, scripts
schrijven, interviews en opnames: „Het zijn
lange, volle dagen. Je hebt dan wel een eigen
stylist, een kleding- en make-up budget, maar
voor de rest is er niks geen glamour. In de stu
dio is het te warm of te koud, alles moet vlug,
vlug en je staat steeds onder druk. Ik denk niet
dat het voor iedereen is weggelegd."
Voorlichting
Carolijn vindt voorlichting belangrijk in het
nieuwsprogramma: „MTV heeft wel honderd
miljoen, meest jonge, kijkers over de hele we
reld. Ik kreeg pas nog fanmail uit de Oekraïne!
Ik vind dat die invloed gebruikt moet worden
om jongeren met zaken als milieu en racisme
te confronteren."
En hoe denkt ze vanuit het verre Londen terug
aan Zeeland? „Ik vind het zalig om thuis te
komen: mijn familie, het strand, de zeelucht...
Het is er heerlijk om te slapen, maar om er te
wonen? Nee."
Carolijn Lilipali: Zeeland is heerlijk om er te
slapen, maar om er te wonen...?
Na jarenlang krabben en blazen kan de Ne
derlandse poes eindelijk triomfantelijk
spinnend gaan slapen. Volgens een on
langs gehouden onderzoek heeft de kat het
eindelijk gewonnen van de hond: steeds
meer mensen houden een poes als huisdier
en steeds minder mensen kopen een hond.
„Ik heb tien katten," zegt mevrouw Prins
uit Nieuwerfcerk. „En ik kan gerust de hele
dag weggaan. Als ik terugkom liggen ze
soms nog op dezelfde plek te slapen."
Mevrouw Prins is eigenares van een 'catte-
rie'. Liefhebbers kunnen er speciaal terecht
voor raskatten. „Een langharig pronkstuk
je, waai- je mee naai- een tentoonstelling
kunt kost ongeveer 600 gulden," zegt ze.
„Natuurlijk zijn er mensen die tegen die
kosten opzien, die nemen gewoon een
huis-, tuin- en keukenkat."
Een hekel aan honden heeft mevrouw
Prins zeker niet: „Je kunt alleen je hond
niet meenemen naar je werk, daar zal de
baas niet blij mee zijn."
Leo van der Haterd uit Hoorn is bestuurs
lid van de oudste kattenvereniging in Ne
derland: Felikat. Van de uitslag van het on
derzoek is hij niet onder de indruk: „Je
kunt een bepaalde trend ook opdringen.
Het hangt er vanaf wie het gepubliceerd
heeft, misschien was dat wel mijnheer
Whiskas."
Leo merkt wel dat het aantal rassen toe
neemt: „Vroeger ging het alleen maai- om
de Siamees en de Perzische langhaar. Nu
heb je wel dertig tot veertig rassen met
daarin zo'n duizend variëteiten. Op het
ogenblik is de Amerikaanse versie van de
Noorse boskat erg populair."
Als je al die rassen wilt zien, dan moetje op
20 november naai- de RAI in Amsterdam.
Daar houdt Felikat een tentoonstelling-
met wel 750 katten. En als je een hondje
hebt, neem dat maai' gerust mee.
gedicht
Wilde flarden aan de hemel
een mensje op de dijk.
De storm raast overal
in zijn hart
in zijn hoofd.
Hij vecht:
armen hoog
zijn jas uitdagend.
Nat van zweet en regen
ploegt hij
tegen de wind.
Een kleine jongen
Sterk als een beer
blij als een kind.
Marina van den Boogaart
