VERSIEREN
Pukkel is meer dan wat kleur
In je hoofd zitten
allemaal werelden
Ouwe troep levert sieraad op
m
Kuifje,
en waar
blijft
Bobby?
Tattoo sieraad
voor het leven
Masker
2
DINSDAG 13 DECEMBER 1994
Alsof het kostbare museumstukken zijn, zo
liggen de zelfgemaakte sieraden uitgestald in
de vitrines van de openbare basisschool Ter
Tolne in Tholen. Drie weken lang hebben de
kinderen eraan gewerkt.
„Eerst leek het me niks," zegt Bait 11„maar
door die dia's zag ik datje heel mooie sieraden
kunt maken, zomaar van stukjes verfrom
meld papier of theezakjes. Dat vond ik heel
apart." Hij maakte een ketting met kralen en
witte viltjes: „Ik vind het een soort Indianen-
ketting, ik denk dat ik hem maai- aan mijn
moeder geef."
„We mochten van alles pakken." vult Lilian
(12) aan, „stokjes, kroonkurken, fietsbanden,
houten kralen, pluimpjes, elektriciteits
draad..." „Datje van ouwe troep zulke mooie
dingen kunt maken," is wat Tatjana (12) van
het project geleerd heeft. Zij maakte een lint
met kurken waar weer stokjes tussen zitten,
met stenen aan elkaar bevestigd.
Laura 10) maakte wel drie armbanden en een
ketting: „Maar ik werk altijd nogal snel." En
Debbie (10) vond een constructie uit waarbij
Van links af Bart, Debbie, Wendy, Karin, Lilian en Laura, foto Dirk-Jan Gjeltema
ze luciferstokjes door kralen stak en die weer
met draad aan elkaar bond. Het resultaat is
een prachtige halsketting.
Wendy (11) weet nog niet of ze haar sieraad
gaat dragen: „Ik vond het maken erg leuk.
maar volgens mij sta je met zo'n ketting echt
voor joker. Misschien is het voor een feestje of
carnaval wel leuk."
Waar het project precies vandaan kwam we
ten de kinderen niet, maar ze vonden het
prachtig. „Er was een soort tentoonstelling bij
over klederdrachtsieraden en sieraden van
andere culturen. Ook kon je zien hoe een kun
stenaar sieraden maakte."
En dat zo'n project van school tot school gaat
spreekt hen ook wel aan. „Dan kan iedereen
leren datje bruikbare spullen niet weg hoeft te
gooien," zegt Karin (11). En als bewijs laat ze
trots een armband zien van plat geslagen me
taal en uitgeplozen touw.
Ondertussen zijn de kinderen in Tholen al
weer met iets anders bezig: „Dat is het leuke
van onze handenarbeidlessen, onze juffrouw
verzint steeds weer iets nieuws."
Aan de zijkant kaal. lijn
tjes, figuurtjes, zijn naam
in zijn hoofd, een blond
kuifje, rood kuifje...Je kan
het zo gek niet bedenken
of Teun van Slooten heeft
het kapsel al eens aange
meten gekregen. Sinds
kort draagt Teun zijn haar
'gewoon'.
„Ja, je wordt toch wat ou
der hé," zegt Teun draai
end op een kappersstoel
bij Christian Coiffure. „Ik
was al acht toen mijn
moeder me alleen naar de
kapper liet gaan. Ze gaf
geld en zei: laat het maar
gewoon bijknippen. Ik
kwam terug met een
blond plukje."
Kuifje
„Nu komt Christian, de
nieuwe kapper, steeds
met nieuwe ideeën of ik
heb zelf iets leuks in ge
dachten. Maar ik doe
nooit iets wat een ander al
heeft." zegt Teun met
klem. „Meestal lacht ie
dereen eerst om mijn
haar, of ze roepen: Hé,
Kuifje, waar is Bobby?.
Daarna doe ze je na."
„Wat mijn moeder er van
vindt? Vaak wel leuk, al
leen kaal vindt ze niet zo."
Dreadjes
„Misschien wil ik over een
tijdje wel eens dreadjes..."
Is dat niet alleen voor
mensen met kroeshaar
weggelegd?
„Nee hoor, je draait pluk
jes haai- met ei goed door
elkaar. Daarna een paar
weken niet wassen en je
hebt dread-locks. Alleen
als je het beu bent moetje
wel helemaal kaal gescho
ren worden."
Sorry mam.
Teun van Slooten: Ik doe
nooit wat een ander al
heeft.
Van jonge mensen ouwe wrakken maken, heerlijk.
foto Lex de Meester
Een vlinder, een motor, het portret van je fa
voriete zanger. Of wordt het toch maar de
naam van je vriendin? Al dan niet met een
hartje. Wie door de dikke boeken bladert in
de Tattoo Studio bij Rinus Souisa in Middel
burg zal merken dat de keuze voor tattoo's
eindeloos is.
„Het versieren van je lijf met. tatoeages is al
zo oud als de mensheid." vertelt Rinus. De
bosnegers deden het en de Indianen. Rinus
zelf doet het al zo'n 25 jaar. Op zijn eigen li
chaam maar ook bij anderen.
Fouten
„Tatoeëren is een heel precies werkje," legt
hij uit. „Fouten maken mag niet. Het moet in
een keer goed zijn. Tenslotte gaat een tatoea
ge echt een leven lang mee. Verwijderen is zo
goed als onmogelijk. Je moet dat vooraf wel
goed bedenken. Het portret van je favoriete
zanger kun je later dus niet meer van je rug
laten krabben als je spijt krijgt."
Tatoeages kun je op iedere plek van je li
chaam laten aanbrengen. Rinus: „Maar ik
doe het niet op handen en het gezicht. Dat
loopt te veel in het oog en wellicht krijg je
daar later problemen mee als je gaat sollici
teren."
Kosten
Wie een eenvoudig hartje wil, is zo'n 45 gul
den kwijt. Een compleet portret kost heel
wat meer. „Maar dat kost al gauw zo'n vier
uur werk," legt Rinus uit.
Zijn klantenkring bestaat uit mannen en
vrouwen. Rinus: „Tegenwoordig zijn de men
sen trots op hun tatoeage. Het zijn ook ware
kunstwerkjes, die iedereen best mag zien.
Het zijn heel persoonlijke sieraden."
„Viespeuken en wonden, en van
jonge mensen ouwe wrakken ma
ken. Heerlijk!", vertelt Emke So-
nius uit Westkapelle.
Voor de duidelijkheid: Emke is
geen sadiste, maai- grimeuse. On
der haar handen zijn al vele hon
derden prinsesjes, heksen en mon
sters ontstaan. Ouwe mannnen,
blauwe ogen, smurfen, clowns,
turtles. Je kunt het zo gek niet be
denken: zij maakt het.
„Deze koffer is mijn toverdoos,"
vertelt ze. „Als die ergens opengaat
hoor je altijd: Oooh...!" Emke is ei
genlijk een beetje onverwacht in
deze hobby gerold. „Iemand vroeg
in 1986 of ik een schminkcursus
wou volgen. Dat wou ik wel. Vorig
jaar won ik plotseling een Elektra.
Dat is een belangrijke toneelprijs
in Zeeland. Met het prachtige
beeldje was ik heel blij."
Trucjes
Grimeren leer je vooral door te
doen. Emke: „Ook allerlei trucjes.
Een diepe snijwond of een vette
pukkel is meer dan een beetje
kleur. Maar juist dat soort dingen
proberen uit te vogelen is zo leuk."
Grimeren is bij toneel echt nodig,
zegt Emke: „Zonder schmink lijk
je onder die felle lampen net een
bleke Bet zonder gezicht. Maar
mèt durf je ook meer. Ook als kin
deren thuis spelen. Hoedje-pruik
je-oorbellen. Je bent zo de prinses
of zigeunerin en dan is het gewoon
leuk om ook het gezicht mooi te
versieren."
Het is wel belangrijk dat je goede
schmink koopt (Grimas). Emke:
„Die is niet slecht voor je huid en
die was je er zo weer af. Van goed
kope schmink krijg je pukkels en
droge plekken. Een doosje met vier
kleuren kost twintig gulden, maar
je doet er wel lang mee. Een gri
meerpotlood is ook makkelijk. Een
zacht sponsje, wat rouge en een ou
we lippenstift van je moeder: je
toverdoos is klaar."
Een tip: teken eerst de lijnen, vlak
ken opvullen met een vochtig
sponsje, dan de rest met het kwast
je. Eerst een tekeningetje maken
werkt ook fijn. Veel plezier.
Een mooie meid
da's zeker waar.
Er waren er
jaloers op haar.
De stralende lach
verborg verdriet.
Ze huilde van binnen.
Je zag het niet.
Haar pijn liet
niemand dichterbij.
Ze lachte maar.
Wat leek ze blij.
Marina van den Boogaart
Soms lijkt het wel of je met kunst een
beetje voor de gek gehouden wordt:
als het over een zelfportret gaat denk
je nu eenmaal niet gelijk aan een
soort toren van drie grote opgesta
pelde gebogen vormen met een ope
ning erin.
„Maar voor mij heeft een zelfportret
niets met gelijkenis te maken," zegt
Rianne Lannoye. „Het gaat erom dat
je dingen van jezelf duidelijk maakt.
In je hoofd zitten allemaal werelden,
die moetje zichtbaar maken."
Rianne. die in Sluis is opgegroeid,
studeert sinds 1990 aan de kunstaca
demie in Tilburg en voor haar afstu
deerproject koos ze 'het zelfportret'
als onderwerp. „Ik vertel iets over
mijn buitenkant door huisachtige
vormen te bouwen, plekken waar je
je in kunt verstoppen," legt ze uit.
„En om te laten zien waar ik van
daan kom maak ik die huisjes van
blauwe zeeklei, die ik aan het strand
van de Westerschelde vind. In zo'n
zelfportret zit een deel van je 'roots'.
Je oorsprong, daar kun je niet om
heen."
Het bewerken van de zoute zeeklei
was niet zo makkelijk: „Door het ho
ge zoutgehalte kon de klei niet in de
elektrische oven gebakken worden,
maar alleen in gasgestookte ovens.
Bovendien is de klei soms chemisch
verontreinigd. Eén keer zat ik hele
maal onder de blauwe plekken! Bij
rijkswaterstaat heb ik toen laten on
derzoeken of het niet al te gevaarlijk
was. Ik zit tenslotte niet alleen op die
school."
Behalve de grote huisvormen maakt
Rianne ook kleinere dingen: „Daar
mee vertel ik iets over mijn binnen
kant."
Dat doet ze met materialen als was
en haar eigen haar: „Dat heb ik een
paar jaar opgespaard in een tijd dat
ik veel naar de kapper ging. Voor mij
verwijzen die werkstukken naar heel
veel dingen, maar iedereen mag daar
zijn eigen betekenis aan geven."
In het streekmuseum in IJzendijke is
tot 23 januari een tentoonstelling te
zien van zeven kunstacademie-stu
denten, die oorspronkelijk uit
Zeeuwsch-Vlaanderen komen. Rian
ne is er een van.
