Snel mijn branddeken er over
Hondshaai zwemt uit ei
Jos Broeke volgt
weer vanuit huis
Eerst
praten,
dan pas
vrijen
RITTHEM - Sinds 1 januari heeft Zeeland
zijn eigen weerman: Jos Broeke uit Ritthem.
Na 27 jaar bij het KNMI te hebben gewerkt,
kwam hij op straat te staan.
Jos is nu zelfstandig ondernemer en heeft
zijn bedrijf Meteo Zeeland genoemd. Hij be
kijkt het weer vanuit zijn huis. „Het weer
wordt in Zeeland op drie plaatsen waargeno
men, in Vlissingen, Wilhelminadorp en West-
dorpe," zegt Jos. „En via mijn pc heb ik die
gegevens direct tot mijn beschikking." Zijn
fax is aangesloten op het KNMI in De Bilt. In
zijn achtertuin staat een regenmeter en aan
zijn raam zit een sensor om de temperatuur
op te meten. Heel belangrijk is de schotel op
het aak van zijn garage: een satellietontvan
ger.
„En dan heb ik in de woonkamer nog een ba-
rograaf, die de luchtdruk van de hele week
registreert."
Weer op bandje
Onmisbaar is ook de telefoon. Jos moet zelf
veel bellen, maar zal ook veel worden gebeld.
Jos: „De mensen bellen me nu op en zijn stil.
Ze verwachten dat er een bandje gaat lopen
met daarop de weersverwachting." Als Me
teo Zeeland goed gaat lopen, moet Jos nieu
we telefoonapparatuur aanschaffen, anders
moet hij dertig keer per dag zijn verhaal ver
tellen.
Zeeland is wat het weer betreft een apart ge
bied. Het ligt een beetje meer naar het zuid
westen en is omringd door water. De wind en
de watertemperatuur hebben grote invloed
op het weer. Jos: „Daarom regent het in Zee
land vaak het eerst of is het daar het eerst
mooi weer."
In langere weersvoorspellingen gelooft Jos
niet. Ook niet in de Enkhuizer Almanak. „Ik
heb ze allemaal en het is best een leuk boek
je. Maar het weer heeft geen geheugen. We
gaan niet verder dan vijf dagen."
Over zijn klanten zit Jos niet in: „Ik weet ze
ker dat die wel zullen komen."
PZC krullebak^
15E JAARGANG - NUMMER 1 - DINSDAG 10 JANUARI 1995
UTRECHT - Over veilig
vrijen nadenken... daar
kun je niet jong genoeg
mee beginnen. En dus
hield de Nederlandse
Stichting tot Bestrijding
van Sexueel Overdraag
bare Aandoeningen
(SOA) vorig jaar een
prijsvraag voor scholie
ren over veilig vrijen.
Ruim achthonderd jon
gens en meisjes hoopten
met hun inzending voor
duizend gulden kleding
te mogen aanschaffen,
een mountainbike te win
nen, of in ieder geval de
populaire poster 'Ik vrij
veilig of niet' thuis ge
stuurd te krijgen.
Uit een recent onderzoek
is gebleken dat jongeren
zich weinig aantrekken
van voorlichtingscam
pagnes over veilig vrijen.
Ze weten ook niet goed
hoe dat moet en hoe ze
daar met hun vriend of
vriendin over kunnen
praten.
Goede tips
Tussen alle stripverha
len, cassettebandjes met
zelf gezongen liedjes, te
keningen, gedichten, re
bussen en echt gebeurde
of bedachte verhalen blij
ken heel veel goede tips
te zitten om te voorko
men datje met aids of een
andere geslachtsziekte
besmet raakt.
De beste manier om vei
lig te vrijen is volgens ve
len er vóór het vrijen met
je vriend of vriendin over
te praten. En dan iets uit
je mond laten vallen als
„We moeten eerst iets re
gelen". Of „Ik vind je zo
lief, daarom heb ik maar
een condoom gekocht".
Maar ook wie erover pra
ten naar of moeilijk
vindt, kan met veel van
de verzonnen tips zijn of
haar voordeel doen. Een
wel heel bijzondere sug
gestie is een onderbroek
dragen met een zakje er
op om een condoom in te
doen. Iets gewoner maar
zeer bruikbaar is een con
doom op het kussen leg
gen. Zo'n ding zoge
naamd per ongeluk uitje
zak of tasje laten vallen,
en iemand een bos bloe
men met een pakje con
dooms ertussen cadeau
geven maken ook elk
woord overbodig.
Zelfs bij de drogist hoefje
niet per se je mond open
te doen: geef hem een
briefje met je condoom-
bestelling er op.
Een van de opvallendste
bijkomstigheden van de
wedstrijd is dat zoveel
kinderen jonger dan der
tien jaar hebben meege
daan.
Een hondshaai is meteen zeltstandig.
iuiu nuuci i ui cci
VLISSINGEN - Het hondshaaitje
Eva, dat pas geleden werd gebo
ren in Het Arsenaal in Vlissingen.
heeft inmiddels gezelschap gekre
gen van nog drie hondshaaitjes.
Hun oppasser en verzorger is Jan
van der Veen, bioloog. Sinds sep
tember verzorgt Jan alle vissen in
Het Arsenaal.
Jan: ,,'s Morgens begin ik met het
controleren van de waterkwali
teit. Ik maak ook de voeding voor
de vissen klaar."
De vissen worden om de dag ge
voerd en niet elke dag. „Als je ie
dere dag zou voeren, heb je kans
dat de grote en snelle vissen alles
opeten en de kleintjes niks krij
gen," legt Jan uit. „Om de dag
geef ik zoveel voedsel, dat alle vis
sen echt gegeten hebben."
De hondshaai is een bodemsoort,
die in de Noordzee als zomergast
in de periode april-september
voorkomt. Hij leeft van kleine
diertjes zoals schelpjes en inktvis-
jes. Deze haaiensoort is niet le-
vendbarend, maar legt eieren.
Jan: „Het vrouwtje legt een door
zichtig ei van ongeveer 7 centime
ter lang. Aan de vier hoeken zit
ten lange plasticachtige draden,
waarmee ze het ei vast zetten aan
de stuk wier of een rotspunt. Door
het contact met het water gaan de
draden slingeren en zo trekt het ei
zich stevig vast. Het ei blijft zo de
komende negen maanden zitten.
In het ei zie je dan een grote dooi
er. Dat is het voedsel voor het
haaitje. Na twee maanden zie je
een klein wurmpje. Na negen
maanden is de dooier op en het ei
geheel gevuld met haai. Dan
scheuren de hoekjes open en kan
het nieuwe leven er zo uit zwem
men. Ze zijn meteen zelfstandig
en hebben geen vader of moeder
meer nodig."
Aaien
Volwassen hondshaaien worden
ongeveer 80 tot 90 centimeter
lang. Je kan ze gerust aaien, want
ze zwemmen ook in het aaibassin.
Een mannetje herken je aan de
buikvinnen. Ze hebben daar twee
extra flappen, die ze gebruiken bij
het paren. Het vrouwtje heeft de
ze penseelvormige vinnen niet. In
het voorjaar worden er weer nieu
we hondshaaitjes verwacht.
OSSENISSE - Wat kun je zelf doen
als er in huis ineens iets fikt?
Mensen van de brandweer en
bijvoorbeeld van de Nederlandse
Brandwonden Stichting vinden dat
je dit vooraf alvast moet uitzoeken.
Kinderen ook. Daarom was er bij de
landelijke Brand Preventie Week
ook een vragenwedstrijd en een
kleurplaat voor kinderen van vijf tot
twaalf jaar. De zevenjarige Marcha
Moreus uit Ossenisse won de eerste
prijs.
Marcha vindt het heel gewoon om
bij brand alvast een soort plan te
hebben: „Eerst probeer ik mijn
deken erover te gooien en een
emmer water of zo. Dan toch maar
snel naar de buren lopen en 06-11
bellen. Dan komt de brandweer of de
politie met de ambulance. En als ik
mezelf verbrand, dan hou ik het
onder de kraan. Dat moet!"
Branddeken
Die deken van Marcha is een echte
branddeken. Hij hoort bij haar prijs.
Zo ook een rookmelder. En een film
met tips over vluchtwegen en het
voorkomen van brand en brandwon
den. Plus nog een fiets.
Als het kan moet je kleine brandjes
natuurlijk doven voor het een echte
vuurzee wordt. Als dat bij die grote
brand in Antwerpen in de nieuwjaars-
Marcha Moreus: Na een brandoefening op school weetje weer wat je moet doen...
foto Charles Strijd
nacht was gelukt, waren er misschien
geen zes doden en 141 gewonden ge
weest.
Marcha: „Mensen zijn soms best slor
dig met vuur. Dan gooien ze hun siga
ret buiten zomaar in het bakje. Daar
moet je toch eerst op stampen om
hem goed uit te maken. Laatst was
daar bijna brand door. Gelukkig let
ten wij thuis goed op. We zetten geen
kaarsen bij de gordijnen of bij de
kerstboom en we blijven er altijd bij."
Op veel scholen houden ze weieens
brandoefening. „Dat vond ik toen wel
goed, want dan weet je weer wat je
moet doen.
Maar die rookmelder (brandalarm)
ziet ze nog niet zitten. Ook niet nu ze
weet dat je door de rook extra vast
kunt gaan slapen? Marcha: „Wij
schudden pappa heus wel wakker. Of
eh...?"
