Gedenkteken als waarschuwing
Valse noot bij overhoring
Scheldetunnel
in 2002 gereed
Sint piept,
zoemt,
loopt, rolt
of praat
Vlaamse Hanne Depoorter wint voor Zeeland
MIDDELBURG - „Het hele kabinet is er
mee akkoord gegaan, dus wellicht zal hét
er nu eindelijk van komen, de WOV" zegt
ir. Maarten Meulblok. Hij is sinds 1 juli
hoofd van de afdeling nieuwe werken bij
Rijkswaterstaat en houdt zich al jaren met
de Westerschelde Oever Verbinding bezig.
Tegenwoordig zeggen we: de Westerschel-
detunnel. „Ik ben nu een overtuigd voor
stander van de tunnel," zegt Maarten.
„Dat is zo gegroeid, want in het begin
stond ik er nogal sceptisch tegenover.'"
Het eerste plan voor een tunnel dateert
van 1931. Daar is toen de Tweede Wereld
oorlog tussen gekomen. Toen na de water
snoodramp van 1953 het Deltaplan werd
ontworpen, kwam het plan weer boven ta
fel. Maarten: „De provincie Zeeland heeft
steeds z'n best gedaan, maar er was nooit
genoeg geld."
Geboorde tunnel
Tussen Ellewoutsdijk en Temeuzen wordt
een volledig geboorde tunnel van zesen-
eenhalve kilometer aangelegd met aan
sluitende wegen.
„Dat het nu wel kan, komt door twee din
gen" legt Maarten uit.„Omdat de twee
veren worden opgeheven, hoeft daar geen
geld meer naar toe. En de moderne tech
niek is zover gevorderd; dat een tunnel op
60 meter diepte kan gemaakt worden."
Tijdens de bouw kan het scheepvaartver
keer met Antwerpen gewoon doorgaan.
Het voordeel van de tunnel is duidelijk.
Twee gebieden worden rechtstreeks met
elkaar verbonden; dag en nacht is er een
verbinding, die altijd te gebruiken is.
Tolweg
„Het wordt wel een tolweg," zegt Maarten.
En de prijs hebben we ook al berekend:
namelijk 11,75."
Als alles volgens plan verloopt, start het
werk in september '97 in Terneuzen. Vijf
jaar later, in september 2002 moet de Wes-
terscheldetunnel klaar zijn.
En hoewel er nog wel bezwaren tegen zijn,
hoopt Maarten dat het doorgaat. „Wij heb
ben er alles aan gedaan wat we konden
doen!"
PZC'krullebak"
DOESBURG - Het
meest gevraagde ca
deau van dit jaar? Dat
is niet zo moeilijk.
Minstens één van de
vijf pakjesboten van
Sinterklaas moet er
tjokvol mee zitten. Elk
kind krijgt er wel een
paar Weet je het al?
Batteiijen.
Auto's, poppen, spel
letjes: overal moeten
batterijen in. Zelfs
sommige boeken heb
ben ze nodig en de Le
go kan ook niet meer
zonder. Het kind van
hu wil speelgoed dat
rijdt, zoemt, piept,
loopt en praat. Anders
is er niéts aan. Stel je
voor dat je in stilte
moet spelen!
Speculaasje
De andere pakjesboten
zijn gevuld met groot,
duur speelgoed. Be
stuurbare auto's en
spel letjescomputers
blijven favoriet, met
prijzen tussen de hon
derd en driehonderd
gulden.
Er wordt niet meer om
kleurpotloden en een
bal gevraagd.
De Sinterklaaslied^ es
klinken een beetje
raar in de oren: „Twee
kaatseballen in een
net, een letter van
banket..."
Wie zou daar nog blij
mee zijn...
Gelukkig gaat Sint
met zijn tijd mee. Hij
zal het niet wagen een
speculaasje in je
schoen te stoppen,
want ook de kleine
schoencadeautj es zijn
groot geworden. Ze
passen dan ook al lang
niet meer in je schoen,
die wordt gewoon bo
ven op het pak met
een racebaan, radio of
Barbie-auto gezet.
September
In elk geval is alles op
tijd klaar voor het
jaarlijkse heerlijke
avondje. De eerste
speelgoedfolder viel
eind september in de
bus, de feestverlich
ting hangt al sinds ok-
tober.De goedheilig
man zelf doet ook mee
i n dit tempo.Zaterdag
kon je op de televisie
zien hoe hij In Does
burg aankwam. Dat is
drieëneenhalve week
voor pakjesavond.
Tijd genoeg dus om je
schoen te zetten. En je
weet het: wie zoet is
krijgt skeelers, wie
stout is...krijgt toch al
tijd nog een pratend
paard.
15e JAARGANG - NUMMER 10- DINSDAG 14 NOVEMBER 1995
JABBEKE - „Omdat jij uit Bel
gië komt, ben ik eigenlijk de bes
te van Nederland," zei de winna
res van de tweede prijs...
Het is te zien aan de dikke map
met kranteknipsels: heel België
is trots op Hanne Depoorter uit
het Westvlaamse Jabbeke. Bijna
tien jaar is ze en vorige week kon
je haar op televisie zien optreden
in de finale van het Vara Kin
dersongfestival. Hanna nam de
eerste prijs mee naar Jabbeke:
een gouden hand, die een micro
foon vasthoudt.
Zenuwachtig
„Ik had niet verwacht dat ik eer
ste zou worden," zegt ze. „Bij de
repetities hoorde ik de andere
kandidaten en die waren heel
sterk." Tijdens die repetities was
Hanne dan ook behoorlijk zenuw
achtig: „Maar dat was gelukkig
helemaal over toen ik op het po
dium stond."
Eerder dit jaar zong Hanne der
tig Zeeuwse kinderen van het po
dium tijdens de provinciale voor
ronde: „Mijn mama hoorde dat
kinderen uit België ook mee
mochten doen en heeft me opge
geven zonder dat ik het wist."
Samen met twee vriendinnen in
het achtergroiidkoor zong ze, na
mens Zeeland, het Kinderen voor
kinderen-lied Zusje van mijn zus.
„Ik heb dat lied uitgekozen sa
men met mijn koorleidster van
het conservatorium in Brugge.
Op de t.v. volg ik alle uitzendin
gen van Kinderen voor kinderen
en ik zing altijd mee met liedjes
op de radio. Als het goed gaat wil
ik later doorgaan met zingen."
Luistermuziek
Van pop of house moet Hanne
niks weten: „Dat vind ik te wild
en klassiek vind ik nog erger. Ik
houd meer van luistermuziek."
Zelf heeft ze ook al een liedje op
muziek gemaakt: „Dat ging zo
maar vanzelf: over dat ik nog niet
groot wil zijn en in de tuin wil
spelen."
In het vijfde leerjaar van de Vrije
Basisschool in Jabbeke gaat alles
gewoon door: „Mijn meester was
wel opgetogen over die prijs.
Maar de maandag na de finale in
Hoorn kreeg ik gelijk een zware
overhoring over aardrijkskunde
en geschiedenis. Daar haalde ik
niet zo'n goed cijfer voor!"
VLISSINGEN - Tot Koninginnedag
1994 had Thomas Oomens (10) een
leven als vele andere kinderen. Sa
men met zijn zusje Laura ging hij
naar school, thuis speelden ze aller
lei zelfbedachte spelletjes of renden
ze in het parkje achter hun huis.
Tot die dag dus. Want. toen maakte
een keihard scheurende motorrijder
in één klap een eind aan het leven
van de zevenjarige Laura. Ze fietste
naast haar moeder op het fietspad
van de Prins Hendrikweg in Vliss-
ingen. Dat is de weg van de boot
naar de stad waar maar al te vaak
te hard wordt gereden.
„Ik was die dag in Middelburg ge
weest met mijn vader," vertelt Tho
mas. „We hadden een computer
spelletje gekocht en dat was ik
thuis aan het proberen toen de tele
foon ging."
Daarna is het leven nooit meer het
zelfde, ook al moet je veel dezelfde
dingen doen. Thomas gaat nog
steeds naar school, maar dan in zijn
eentje en ...op de fiets.
Hij is niet bang dat het hem ook zal
gebeuren. „Ik denk er altijd wel
aan, maar niet speciaal als ik fiets."
Natuurlijk zijn z'n ouders bezorgd,
maar op de vraag 'Kijk je goed uit?',
heeft Thomas eens geantwoord:
„Laura keek toch ook goed uit."
Waarschuwing
De ouders van Laura willen graag
een gedenkteken plaatsen op de
plek van het ongeval. Als waarschu
wing. Niet voor de mensen die nu al
te hard rijden, die zullen het niet
eens kunnen zien door hun vaart.
Wel voor de mensen die er langs
lopen en fietsen. Elke dag lopen er
honderden jongeren van trein of
boot naar de Hogeschool Zeeland.
De burgemeester van Vlissingen
zou er nog eens over nadenken of
zo'n teken kan en heeft daarover
vandaag een gesprek met de ouders
van Laura.
Al zou maar één jongere later na
denken voor er op het- gaspedaal
wordt getrapt. Dan is het al de
moeite waard.
foto Ruben Oreel
Winnares Hanna Depoorter zwaait trots met de trofee van het Vara Kindersongfestival, foto.Martin Mooij.
