HET WEER
Zoveel wolken
Bomen zakken door het ijs
Duizend kaarsen
voor een sombere bui
Regen,
dat is het
ergste
Alweer
Dan zie je
zo'n afgrond
naast je
2
DINSDAG 13 FEBRUARI 1996
Een drukke klas betekent storm op komst,
bij de eerste zonnestralen wordt het huis
gepoetst en in de zomer vinden verliefde
jongens en meisjes elkaar.
Het valt niet te ontkennen: het weer heeft
invloed op ons. Maar niet bij allemaal de
zelfde!
Waar de een in de herfst gaat somberen
voor de kachel, verzamelt de ander zingend
kastanjes. En terwijl er mensen zijn die zich
bij extreme hitte gelukzalig door het zand
laten rollen, gillen anderen om regen.
Veel mensen moeten erg wennen als de zo
mer is afgelopen. Zij vinden de dagen don
ker en somber. Komen moeilijk het bed uit
en voelen zich ziek. Als het echt heel erg is
en elk jaar terugkeert, hebben deze klach
ten een naam: herfstdepressie. Gelukkig
kunnen velen hier vanaf komen doordat ze
een lichttherapie volgen.
Wat is dat nu weer, zul je denken. Eigenlijk"
heel simpel.
Een herfstdepressie kan ontstaan door een
tekort aan licht. Bepaalde stoffen in je her
senen worden dan niet genoeg aangemaakt.
Als je in november vier dagen lang in een
ruimte met speciaal licht wordt neergezet,
kan dit verholpen worden.
Het werkt niet bij iedereen, maar het succes
is wel zo groot dat je op steeds meer plaat
sen zo'n lichttherapie kunt volgen. Niet al
leen volwassenen, maar ook kinderen! „Vre
selijk die winter," klaagt Jane Pauiissen (15)
uit Vlissingen. „Ik zou het liefst een winter
slaap willen doen," vult Kelly Strieker uit
dezelfde stad aan. „Om dan wakker te wor
den in de lente, als alles weer groen en licht
is.
Tijd voor vriendjes en uitgaan." Bij de licht
therapie voor depressies gebruiken ze licht
dat gelijk staat aan tienduizend kaarsen.
Als jij net als deze meiden gewoon een hekel
aan de winter hebt, zou je het met iets min
der kunnen proberen. Duizend bijvoorbeeld.
Of de winter van de zonnige kant bekijken
natuurlijk. En alles vooral licht inzien!
Zaterdagmiddag, rond twee
uur: Chris Geuze (16) uit Ter-
neuzen ligt lekker in bed. En
dat is misschien niet zo gek:
„Ik moet elke morgen om half
vijf uit m'n nest,"
Zo ook op deze vroege en voor
al koude zaterdagmorgen. Om
150 kranten („soms iets meer")
rond te brengen. Waarvan 110
PZC's, de rest bestaat uit vijf
andere ochtendbladen.
Veel fouten
„Ik doe dat vanaf september,
gewoon, om wat geld bij te ver
dienen. De eerste week maakte
ik nog veel fouten en was ik
pas om half acht klaar. Nu
weet ik precies wat waar in de
bus moet en ben ik om kwart
voor zeven thuis. Dan ga ik
eerst rustig "ontbijten en de
krant lezen. Jawel: de PZC,
want daarvan heb ik er altijd
een paar extra. Ik lees het
liefst het plaatselijke nieuws."
Tegen negenen zit Chris in z'n
klas, waarbij hij beweert dat
hij nog nooit in slaap gevallen
is.
Gladjes
P:0 ja, het weer: „Ja, nu is het
koud en dan moet je je best
wel redelijk goed aankleden.
Gewoon, handschoenen aan en
flink doorfietsen. Ik breng de
kranten rond in een bungalow
park, dus dat betekent veel
fietsen. Die woensdag toen het
zo glad was ben ik wel vijf keer
op m'n bek gegaan. Maar je
moet door. Je kunt trouwens
beter vallen als het glad is,
want dan schuif je toch door,
dat is niet zo erg. Regen: dat is
het ergste."
Walkman
Veel te beleven valt er ook niet
op zo'n vroege morgen in kou,
ijzel, mist of regen: „Je ziet
niemand, daarom heb ik altijd
m'n walkman op, dan hoor je
toch nog iets.'
En in tegenstelling tot ander
nieuws vindt Chris het beroep
van krantenbezorger absoluut
niet gevaarlijk: „Je komt nog
geen auto tegen, bovendien, ik
fiets toch altijd op de stoep.'
Corrie Flikweert met haar pinda-regenkaarspotje
foto Pieter Honhoff
dig. Ik vang de neerslag op in een
leeg pindakaaspotje. Met viltstift
heb ik daarop een maatverdeling
gemaakt."Ook de windrichting
wordt op simpele wijze bepaald.
Corrie: „Aan de droogpaal hangt
een opgeblazen zak aan een touw
tje. Zo kan ik zien uit welke hoek de
wind waait.":Achter op het grasveld
ligt de thermometer. „Daar meet ik
de grondtemperatuur mee," legt
Corrie uit. „Ook de temperatuur op
anderhalve meter hoogte wordt ge
meten."Alle gegevens worden keu
rig netjes genoteerd: de maximum-
en de minimumtemperatuur. Voor
alle zekerheid kijkt ze ook nog even
naar het potje met water. „Geen
druppel verdampt. Geen wonder
met deze lage temperatuur," zegt ze
als een echte weervrouw. De zak
aan de droogpaal hangt trooste
loos stil. De windkracht is zwak
weet Corrie inmiddels, ook de
dichte mist geeft dat aan. „De
wolken hangen als het ware op
de grond," legt ze uit. „Trouwens,
ik wist niet dat er zoveel verschil
lende soorten wolken waren.
Daar heb ik nooit zo op gelet."
Het weerrapport van Corrie
schiet intussen lekker op. „Ik
moet nog een interview houden
met iemand die dagelijks afhan
kelijk is van het weer. Als ik die
opdracht goed maak levert dat
wel 20 punten op voor mijn werk
stuk."
Het is duidelijk: het weerrapport
bepaalt mede hoe zonnig het
aardrijkskundecijfer op het paas-
rapport zal zijn.
Ah nee he,
regent het
alweer
met bakken
Waarom niet
pas straks
op school.
Voor de
tigste keer
kletsnat
omdat ik gister
toen het
droog was
weer
dat stomme pak
vergat!
0 Marina van den Boogaart
Spannende verhalen over slip
pende strooiauto's en avontu
ren met sneeuwschuivers, die
van de weg gegleden zijn? Ver
geet het maar!
„Vroeger moesten we nog wel
eens achteruit de Westkappel-
se dijk op, maar die is nu niet
meer zo stijl," zegt Wim Spar-
rentak, gladheidsbestrijder bij
de provincie Zeeland. „Echt
spannende dingen maken we
gelukkig niet zo veel mee," be
aamt zijn collega Rien de Lan
ge. „Dat komt vooral omdat we
meestal preventief, voordat het
glad wordt dus, gaan strooien.
En dat kan omdat er tegen
woordig zulke goede meetappa
ratuur is."
Zo beschikt Wim over een
draagbare p.c. waarop hij per
minuut de weersverwachting
kan aflezen. En wat te denken
van een neerslagradar? „We
kunnen de luchtvochtigheid
meten en als je die vermenig
vuldigt met de temperatuur
kun je uit die berekening afle
zen of de kans op gladheid aan
wezig is," legt Rien uit. Hij doet
het denk- en rekenwerk: het
voorwerk, zoals hij het zelf
noemt.
Wim moet er vaak voor dag en
ijzel uit om in de strooiwagen
te klimmen. „Meestal is dat
rond half vier. En als er gebeld
wordt is natuurlijk gelijk de
hele familie wakker!"
Zware wagen
Het rijden zelf vindt hij niet
eng: „Je zit natuurlijk nooit
lekker achter het stuur en er
zit druk achter: het moet zo
snel mogelijk gebeuren. Maar
je zit op een zware wagen, die
gaat niet zomaar van de weg
af."
Alleen het fietspad langs de
Nieuwlandseweg bezorgt hem
wel eens kippevel: „Dat ligt op
die hoge dijk en dan zie je zo'n
afgrond naast je..."
Wim en zijn collega's strooien
alleen op wegen en fietspaden
die van de gemeente zijn. „Ik
vind dat vooral Vlissingen en
Middelburg slecht voor Hun
fietspaden zorgen. Het kan ge
beuren dat je, zodra je het ge
meentebordje passeert, par
does op een spiegelglad fiets
pad zit. Valkenisse, dat is een
gemeente, die goed strooit. Dat
wil ik even kwijt!"
Natuurlijk, Erwin Krol is een
aardige man. Corrie Flikweert
(13) zal dat zeker niet ontken
nen. „Maar wat hij vertelt over
het weer is voor mij echt hocus
pocus," lacht de Zierikzeese open
hartig. „Zijn verhalen over hoge
en lage drukgebieden en depres
sies zeggen me niets."Ongetwij-
feld zal dat over een poosje heel
anders zijn. Want alle brugklas
sers van het Sint Willibrordcolle-
ge uit Goes zijn druk bezig hun
kennis over het weer bij te spij
keren.
Corrie: „Voor het vak aardrijks
kunde moeten we gedurende een
week het weer in de gaten hou
den. We kijken hoeveel neerslag
er valt en in welke vorm: regen,
sneeuw, hagel enz. Daarvoor heb
je echt geen dure apparaten no-
Sebastiaan (links) en Floran: kunnen ze niet even wachten? foto Dirk-Jan Gjeitema
„Ligt er eindelijk eens een keertje
ijs, laat de gemeente omgezaagde
bomen op het ijs vallen!"
Floran Fermat en Sebastiaan van
der Paal (allebei 10 jaar) zijn hoogst
verontwaardigd. Slechts drie dagen
konden ze schaatsen op het ijs bij
hun school in de Middelburgse wijk
Dauwendale. Toen kwam de ge
meente om bomen om te zagen. Se
bastiaan stond er bij te kijken, zag
hoe ze een paar bomen op het ijs lie
ten vallen. „Ik vond het al stom,
want dan komen er allemaal wak
ken!" Klaar was het met de ijspret.
Floi-an en Sebastiaan vonden het
onbegrijpelijk dat de gemeente dit
deed en besloten een brief aan de
krant te schrijven. „Waarom kun
nen ze niet wachten met bomen om
zagen tot het weer gaat dooien??" zo
vragen zij zich af.
Verderop schaatsen
Dick Sakko van de afdeling Groen-
beheer weet het antwoord. „Wij la
ten die bomen juist graag op het ijs
vallen! Het populieren rooien stond
op het programma, dat kun je ook
in de huis-aan-huisbladen lezen.
Dat er nu ijs lag kwam ons goed uit.
Anders moet het met de hoogwerker
en is het een heel moeilijk karwei.
Er zijn namelijk ook parkeerplaat
sen, huizen en plantsoenen in de
buurt. Die willen we natuurlijk niet
raken!"
De bomenploeg heeft toen een paar
bomen op het ijs laten vallen, ze
kleingemaakt en weggesleept. Zul
len ze het voortaan anders doen, nu
er zo over geklaagd is? „De voorde
len wegen zwaarder dan de nade
len", vindt Dick Sakko. „De jongelui
kunnen iets verderop gaan schaat
sen".
Van Floran en Sebastiaan mag de
gemeente Middelburg nu weer vo
lop bomen rooien: de schaatsen zijn
toch weer opgeborgen.
