TOPPERS
Zevental kan geen kampioen worden
Rosanne krijgt de zaal plat
Vechter en Spriet
hebben er zin in
Brood
slaat gat
in muur
Knap
Sorry,
ik hielp
bij bevalling
2
•DINSDAG 11 JUNI 1996
„Ik denk dat wij zo
goed zijn omdat we
altijd samen voet
ballen," zegt Niels.
,,'s Ochtends voor
school, in de pauze, na school en ook
's avonds. Dan doen de meiden ook mee."
„We waren hartstikke zenuwachtig," vertelt
Marius „en we hadden eigenlijk niet ver
wacht dat we het zouden halen." Maar het
lukte wel. O.B.S. De Branding is Zeeuws
kampioen voor jongenszeventallen.
Het bleef spannend tot de laatste wedstrijd.
Aangemoedigd door hun supporters met
spandoeken, speelden ze in de sterkst moge
lijke opstelling. Dat betekende voor drie van
de tien dat ze die dag niet mee hebben ge
speeld. Benjamin was één van de drie: „Dat
vonden we niet zo erg, dat moest gewoon om
kampioen te worden. En toen we dat wer
den, waren we net zo blij als diegenen die
wel hadden gevoetbald."
Er is één ding waar ze allemaal van balen:
Nederlands kampioen zullen ze nooit wor
den. Niet omdat ze niet goed genoeg zijn,
maar dat bestaat domweg niet. Jongens-elf
tallen en meisjeszeventallen spelen wel om
de nationale titel. Maar voor jongens-zeven
tallen wordt geen nationaal kampioenschap
gespeeld.
Teveel verschil
Vera de Pauw van de KNVB in Zeist vertelt
hoe dat komt: „De toernooien voor jongens-
elftallen en meisjes-zeventallen worden door
ons landelijk gere
geld. We weten pre
cies welke scholen
er mee doen. Bij de
jongens-zevental
len ligt dat anders. Die worden in elke pro
vincie verschillend georganiseerd. Soms door
de KNVB-afdeling of door een gemeente.
Hier in Zeist hebben we daar geen zicht op,
en kunnen we dus geen nationaal kampioen
schap organiseren. We zijn er wel mee bezig.
We hopen in de nabije toekomst, misschien
volgend jaar al, ook voor de jongens-zeven
tallen een Nederlands kampioenschap te
kunnen houden."
Men neme: 200 kilo
bloem, 4 kilo gist en 4 ki
lo zout. Vul dit aan met
120 liter vocht, 4 kilo sui
ker en 4 kilo boter, even
kneden, rijzen en laten
bakken door bakker Jan
van Strien uit Terneu-
zen. Het resultaat? Een
brood met een lengte van
ruim 41 meter en een ge
wicht van 400 kilo. Groot
genoeg voor een vermel
ding in het Guinness Re
cord Boek.
Het Guinness Record
Boek is een boek vol met
records. Zo staat er in
dat de Shetlandpony
Sjon de kleinste in Ne
derland is. Hij meet
slechts 59 centimeter.
Er staan ook hele bizarre
records in. Wat dacht je
van kampioen weeg
schaal knijpen, telefoon
boek scheuren of toilet-
papierrollen stapelen?
Om in het boek te komen
moet je aan een aantal
voorwaarden voldoen, zo
als bijvoorbeeld minstens
twee maanden van te vo
ren aanmelden. Maar
dan ben je er nog niet.
Jan van Strien vertelt:
„Voor dat brood hebben
we een speciaal blik la
ten maken. En om dat
blik in de bakkerij te
krijgen moesten er gaten
in de muur gezaagd wor
den."
Tekening
CBS De Regenboog leek
het ook wel wat om een
record te vestigen voor in
het Guinness Record
Boek: een straattekening
gemaakt door de ruim 70
leerlingen van de school.
Elk kind een stukje teke
nen op de stoep rond de
school, dan kwamen ze
aan ongeveer 500 meter.
Het idee paste ook goed
in het plan voor de laat
ste schooldag van groep
Acht
Helaas, het Nederlands
record is een tekening
gemaakt over 13,681 ki
lometer.
En daar kwamen ze in
Nieuwdorp nou nog net
een paar stoepen voor te
kort.
Met vijf
las hij 't zijn moeder voor
maar
toen hij twaalf was
en de meester
ook dat boek
de klas voorlas
zat hij er eenzaam,
stil
te wensen
dat hij vijf
of
ook als de anderen was.
Marina van den Boogaart
Cindy de Poorter: klein wint van groot. foto Charfès Strijd
Ze heeft nog een trapje nodig om
bij het hok te kunnen, maar onder
schat haar niet. Cindy de Poorter
(10) uit Axel is al een echte dui-
venmelkster. Naeen tijdje de
kunst van papa De Poorter te heb
ben afgekeken is ze vorig jaar voor
zichzelf begonnen. En jawel. Bij
een belangrijke wedstrijd waarbij
440 duiven in Roye (Frankrijk) ge
lost werden, kwam haar 'Platte' als
eerste terug op het hok: ze won de
eerste prijs!
Cindy: ..Ik nioest wel lachen. Zei
den al die mannen op de club 'Nou
hebben we verloren van die kleine.
Hoe kan dat nou!' Het is een leuke
club, P.V. de Verwachting. Ik ben
het jongste lid. Ze zijn heel aardig.
Toen het kermis was kreeg ik van
iedereen geld. We komen elke
week bij elkaar en doen vaak wed
strijden. We doen rubber ringetjes
om de poten en vullen de papieren
in". „De duiven worden met een
vrachtwagen ergens naar toe gere
den en als het goed weer is gelost",
vertelt Cindy. „Dan vliegen ze snel
naar huis. Ik snap niet hoe ze dat
weten. Maar dat vind ik het aller
leukst. Naar de lucht kijken en als
er één rond het huis draait denken
dat die van mij is. Of van mijn va
der. Maar natuurlijk liever van
mij!" Zodra je duif op het hok
landt, pak je dat ringetje van zijn
poot en stopt het meteen in de dui-
venklok. Zo kunnen ze later zien
wie er het eerst was. Ik heb al prij
zen. Heb je me ook in de krant zien
staan?"
Trucs
Een duif kan wel 75 km per uur
vliegen. Met flinke wind zelfs wel
115 km. Elke duivenmelker heeft
zo zijn eigen trucs. Cindy: „Als je
een paartje met eitjes hebt, laatje
maar één duif vliegen. Die denkt
dan 'ik wil gauw terug naar mijn
vrouwtje en mijn eitjes'. Jonge
duifjes verwen ik eerst. Dan den
ken ze vast 'o wat lekker. Ik wil
nog meer. Ik ga maar snel terug".
De dertien 'oude' duiven van vorig
jaar zijn weer terug naar vaders
schuur. Cindy heeft dit seizoen (ju-
ni-september) elf jonge klaar voor
de start.
Jacob blijft liever thuis heeft ze al
gemerkt. Maar de Vechter en
Spriet hebben er zin in. „Ze zijn al
aan me gewend. Dat doe je met
eten geven. Ik hoop toch zo dat ik
de eerste prijs win op Orleans
(Fr.). Dat is een heel belangrijke
wedstrijd. Er doen duiven uit heel
Nederland mee. Stel je voor..."
De brug staat de hele morgen
open, het moet een enorme
drukte bij dokters en tandart
sen zijn en de wekkers van te
genwoordig zijn beslist waar
deloos.
Tenminste, als je de leerlingen
gelooft. En dat doet conciërge
Rien de Jonge van de school
CSW in Middelburg niet meer
zo vaak.
„Ik luister naar de reden van
het te laat komen en vul dan
op een geel papiertje in of het
geoorloofd is of niet. Alleen
met dat gele briefje worden ze
in de les toegelaten", legt Rien
uit.
Broer overboord
Elke dag weer hoort hij dezelf
de smoezen aan. Meer moeite
heeft hij met de soms akelige/
smoezen die oudere leerlingen
bedenken.
,,De ergste zijn wel m'n moeder
heeft baarmoederhalskanker,
m'n broer is ove?'boord gesla-
gen. Dit soort tragische zaken
trek je natuurlijk niet na,
maar toen later bleek dat het
niet waai' was, heb ik die leer
lingen niet meer recht in de
ogen kunnen kijken. Ook gelo
gen, maar veel vrolijker is de
smoes: ik heb geholpen bij de
bevalling van mijn buur
vrouw. Leuk, laat het geboor
tekaartje maar zien dan. Dat
kwam dus niet!"
Smoezenkampioen
Brugklasser Sander de Jonge
geeft toe dat hij ontzettend
vaak te laat komt. Hij pro
beert altijd wel een smoes. „Ik
woon in de Griffioen, maar zeg
wel eens dat de brug open
stond. Rien weet toch niet
waar ik woon!"
Een greep uit zijn andere
smoezen: er was brand en ik
mocht er niet door van de
brandweer, of ik zag een aan
rijding en moest helpen.
Het nadeel van smoezen be
denken is Sander inmiddels
bekend. „Een keer was m'n
ketting er echt af, en toen ge
loofde niemand me".
Rosanne van Stuijvenberg tweede tijdens voorleeswedstrijd: positief ingestraald. foto Pieter Honhoff
'Lezers zijn winnaars'. Speciaal voor
het interview heeft Rosanne van
Stuijvenberg (12) het paarse t-shirt
met deze tekst nog eens aangetrok
ken. Het is een kostbaar souvenir
aan een onvergetelijke dag in
Utrecht. Daar werd drie weken gele
den de landelijke finale voorlezen
gehouden. Als Zeeuws kampioene
bond Rosanne daar de strijd aan
met elf andere kandidaten.
„Voor alle zekerheid had ik mijn
vriendin Romy Meyer als mascotte
meegenomen", vertelt Rosanne. „Zij
had me beloofd tijdens het voorlezen
net als Jomanda positief in te stra
len".
Blijkbaar heeft Romy inderdaad bo
vennatuurlijke krachten, want Ro
sanne eindigde op een prachtige
tweede plaats. De zaal lag dubbel
toen zij voorlas wat de merel uit het
boek 'Olie' van de schrijver Guus
Kuijer vertelde:
Hé vrouwtje opgelet, ik wil met jou
naar bed, en maak je dan een ei, dan
doe ik zaad erbij.
Een vrolijk stuk vol humor. Dat
vond ook Aart Staartjes, de voorzit
ter van de jury. Rosanne: „Hij zei,
dat ik de humor van het stuk heel
goed door mijn manier van lezen
had overgebracht op de zaal".
De dertig supporters van haar
school De Sprienke uit Goes lieten,
gekleed in paarse t-shirts, uiteraard
luidkeels horen het daarmee volko
men eens te zijn. De tweede plaats
leverde haar behalve een vette boe-
kenbon ook een oorkonde op.
Ze was ineens een soort beroemd
heid. Er werden foto's gemaakt voor
de krant en natuurlijk wilde ieder
een haar de hand schudden.
Een vermoeiend dagje met een hele
leuke terugreis naar Goes. „Het leek
wel een schoolreisje", lacht Rosanne.
Broertje Tim op zijn driewieler luis
tert ademloos naar haar verhaal. Je
ziet hem denken. „Wat ben ik een
bofkont met zo'n voorleeskampioen
in huis!"
