Moet je dan nog vaker weg?
Laat de kat maar komen
nog bij de deur
Een beetje
het kind
van de
rekening
S "IU
nU
PZC krullebak
16e JAARGANG-NUMMER 10- DINSDAG 12 NOVEMBER1996
MIDDELBURG - „Als ik
het met kinderen uit m'n
Mas vergelijk, vind ik ons
vveleens arm;" zegt- Jessica
Keerssemeeckers (9) uit
Middelburg. „Zij hebben du-
re meubels en heel veel spul
len op; hun kamer. Ik vind
dat wel leuk voor hen, maar
eigenlijk zou ik dat ook wel
willen."
Sociale dienst
Uit een onderzoek bleek dat
er meer armoede in Neder
land is dan we dachten.
Tegelijkertijd kwamen de
Sociale Diensten van
Middelburg en Vlissingen in
het nieuws. Het is daar zo'n
rommeltje dat mensen zon
der werk vaak lang moeten
wachten tot ze een uitkering
toegewezen krijgen.
Jessica weet daar alles van.
Haar moeder vroeg in
januari dit jaar een uit
kering aan. In maart kreeg
ze haar eerste voorschot en
in mei kwam pas de echte
uitkering.
„We moesten toen heel
zuinig doen met eten. We
hadden minder warm eten
en m'n broer mocht 's mid
dags uit school niet zo veel
boterhammen eten," vertelt
Jessica. „Chips, snoep en
drop vonden we niet meer zo
belangrijk dus dat kochten
we ook niet."
Lieve tantes
De Sociale Dienst zegt nu
dat het niet zo'n ramp is dat
de wachttijd lang is. Er zijn
toch voorschotten? Ze verge
ten erbij te zeggen dat je
daar ook op moet wachten en
dat het weinig is.
Het gezin van Jessica heeft
nog geluk, ze hebben een
grote familie die hen steunt.
Er kon geld geleend worden
en Jessica wordt ook nu nog
regelmatig verwend door
haar tantes met nieuwe
kleren of speelgoed.
Wat zou Jessica als eerste
kopen als ze veel geld had,
een Nintendo, lego of een
Barbie misschien?
Mooi niet, „Ik zou eerst alles
wat m'n moeder nodig heeft
voor haar kopen." zegt ze
direct. „Zoals kleding en
boodschappen."
Het is nu het eind van het
jaar. De tijd van de feesten
maar ook van de rekeningen.
Jessica kreeg van haar
moeder te horen dat ze dit
jaar geen Sinterklaas zullen
vieren. Ze begrijpt- dat wel.
al vindt ze het heel jammer.
Ook geeft ze de moed niet zo
snel op: „Ik zet toch m n
schoentje klaar!"
MIDDELBURG Het is een druk
ke tijd voor Jurriaan Strous (9).
Morgen worden gemeenteraadsver
kiezingen gehouden en zijn vader is
lijsttrekker van de PvdA.
Die verkiezingen zijn nodig omdat
op Walcheren en Schouwen-Duive-
land enkele gemeenten worden sa
mengevoegd.
„Ik heb folders rondgebracht, affi
ches opgehangen en ballonnen en
pennen uitgedeeld. Iedereen die
mee heeft geholpen kreeg een
speldje," vertelt Jurriaan. „Ook
veel vriendjes hielpen mee."
Tweedehands auto
De kans bestaat dat vader Tjeu
straks wethouder wordt, en dat
betekent een nieuwe baan.
Jurriaan: „Ik vroeg twee dingen
aan m'n vader; verdien je dan wel
genoeg geld en moet je dan vaker
weg. Nou, hij zou misschien minder
gaan verdienen maar hij zou niet
vaker weg zijn. Dus vind ik het wel
goed. We zullen dan volgend jaar in
een tweedehands auto rijden, maar
nog wel geld hebben voor ijsjes. M'n
vader wil het graag en ik vind het
wel leuk als m'n vader iets heel
belangrijks in Middelburg is!"
Weet Jurriaan nu zelf ook iets van
de politieke partij waar z'n vader
lid van is?
„Toen ik die folders rond
bracht heb ik erin gelezen,"
vertelt. Jurriaan, die uit z'n
hoofd de belangrijke punten
op weet te noemen.
Morgen wordt het een span
nende dag voor de familie
Strous. „Ik hoop dat ze win
nen, dat de meeste mensen
op de partij stemmen! Dan
komt er een groot feest voor
iedereen die mee heeft gehol
pen met de campagne."
Hopelijk zal het vanaf dan
ook wat rustiger worden,
want- nu is z'n vader voort
durend op pad. „Ik ga wei
eens met hem mee, gaan we
langs de campagneleider. En
dan weet ik het weer wel:
veel borrelen en over de poli
tiek praten!"
Politiek
Jurriaan weet niet precies
wanneer er weer gemeente
raadsverkiezingen zijn, maar
wel dat hij dan weer mee zal
helpen.
„Als ik niet ziek ben natuur
lijk," voegt hij er voor de
volledigheid aan toe. Hij kan
zo zelf de politiek in!
ctEM STEM
WRHI STROUS DE
0ROEP
Jurriaan Strous: borrelen en over politiek praten.
foto: Ruben O reel
Angeline en Cok Verhoek: een huisdier is geen levende knuffel.
foto: Willem Mieras
THOLEN - Heb jij er ook zo
een die het je onmogelijk
maakt om in alle rust een
boterham naar binnen te
werken? Of is het zo'n
exemplaar dat je om het
hoekje op staat te wachten en
dan 'hap, die is voor mif doet,
hangend aan jouw been?
Cok Verhoek uit Tholen weet
er de oplossing voor: „Nege
ren en ontspannen, net doen
of hij er niet is. De kat maakt
het niet uit of je hem aan
haalt of wegduwt, negatieve
aandacht is ook aandacht."
Cok is huisdierspecialist.
Samen met Angeline Verhoek
runt hij het Centrum voor
Attitude en begeleiding in
het omgaan met honden en
katten. Attitude is een
moeilijk woord voor houding
of instelling. Cok: „Veel
problemen met huisdieren
komen niet zozeer door het
dier zelf, maar door de hou
ding van hun baasjes. Zoals
met die boterham bijvoor
beeld: Doordat jij de hele tijd
rond aan het kijken bent,
geef je als het ware een
signaal aan de kat om naar je
toe te komen en die boterham
te pikken. Hij ruikt je
onzekerheid en maakt daar
natuurlijk wel gebruik van.
Zo zijn dieren nu eenmaal."
Lezingen
Cok geeft regelmatig lezingen
over problemen met honden
en katten: „Dat doen we ook
op scholen, vooral rond die
rendag hebben we het daar
druk mee." Dan gaat het niet
zozeer over problemen maar
meer over hoe je om moet
gaan met huisdieren.
Want, zegt Cok, daar zijn ge
woon een paar simpele regels
voor en daar voorkom je een
heleboel narigheid mee.
Dit zijn ze: Een huisdier is
geen levende knuffel. Laat
een hond of kat zelf naar je
toekomen. Ren niet achter ze
aan. Dat vinden ze niet leuk.
Blijf rustig, ga gewoon je gan
getje, dan komen ze vanzelf
bij je voor een aai of om te
spelen. Zo blijft het leuk voor
jou en voor jouw hond of kat.
Kinderen die een vraag heb
ben over hun huisdier kunnen
Cok schrijven:
Cok Verhoek,
Roolansedijk 2,
4691 PR, Tholen.
MIDDELBURG - Leen. weet het zeker: hij pakt
zijn koffer niet uit! „Ik zet 'm bij de deur met het
handvat naar boven. Het liefst hou ik ook mijn jas
aan, zodat ik meteen terug kan, naar m'n
moeder".
Leen is bij pleegouders geplaatst. Zijn moeder is
erg in de war en kan een tijd niet voor hem
zorgen. Gelukkig mag hij zolang bij Karin, Wim
en hun zoon Roel wonen. Zomaar. Hij kende ze
niet eens.
Er is in heel Nederland een grote behoefte aan
pleegouders. Aan mensen die kinderen tijdelijk (of
soms voor jaren) liefde en een thuis willen geven.
Bijvoorbeeld als hun eigen ouders problemen heb
ben, ziek zijn. Of om een andere reden niet voor
ze kunnen zorgen.
Leen vindt het eerst maar moeilijk. Iedereen is
aardig, zelfs de nieuwe school is leuk, maar hij
mist zijn moeder zo. Hij luistert vaak naar het
liedje op haar speeldoosje. Soms is hij zelf in de
war Karin en Wim snappen dat best. Na een tijdje
pakt Leen zijn koffer toch maar uit.
Pleegzorg
De, Junior Kamer Walcheren - een actieve club
jonge mensen - wil kinderen die in de verdruk
king zitten ook graag helpen. Samen met de
Stichting Pleegzorg hebben ze een project voor de
Walcherse basisscholen opgezet: Het verhaal van
Leen, zomaar een pleegkind. De bedoeling is meer
pleegouders te vinden. Kinderen mochten hun
'activiteit met Leen' tekenen. Van de 13 mooiste
tekeningen is door sponsor Albert Heijn een
vrolijke verjaardagskalender gemaakt.
Kinderboekenschrijver Wim Hofman reikt op 30
november om 11 uur de prijzen uit in de AH-
vestiging aan de Gildeweg in Vlissingen. Pleeg
zorg is daar aanwezig met een stand waarop alle
60 tekeningen zijn te zien. Tevens is de kalender
er te koop.
De tentoonstelling verhuist later naar andere
filialen in Vlissingen en Middelburg.
