Een gabber jsnl
Profclubs azen op crosser
mS3k
E-mail: nee,
we lopen
niet meer
op klompen
Duidelijker
meldpunt voor
mishandeling
van kinderen
Met bloempotkapsel kun je óók uitje dak gaan
PZC^krullebak^
17e JAARGANG - NUMMER 9- DINSDAG 11 NOVEMBER 1997
6£LvKkiG, St-i/rr
E£N CAftTOONHt^
iN zo'n sevAl
ALT') D AAN ÊÊN
TAK hAHSEM...
EEDE - Het is leuk, het is
leerzaam, het is goedkoop,
het is snel: Ra, ra, wat is
het? Vraag het aan de
kinderen van groep 7/8 van
de St. Jozefschool in Eede
en ze zeggen: „E-mailen op
het Internet."
We praten erover met
Evelien, Davy, Sebastian,
Lien, Stijn en meester
Staelens.
„We zijn gestart met een
communicatie-uitwisseling
tussen vier scholen," zegt
de meestér. „In Italië,
Spanje, Frankrijk en wij."
Het is een project van de
Europese Unie en het heet
Comenius 2.
Het contact tussen de
kinderen van de scholen
gaat per computer.
Lien: „De meester heeft
ons geleerd hoe je met
E-mail moet werken. Dat is
een brief versturen via de
computer. Dat gaat veel
sneller dan de telefoon of
een brief per post verstu
ren."
Brieven
Om berichten te versturen
heb je een modem nodig,
een telefoon en een abonne
ment op het Internet.
„Dat kost wel driehonderd
gulden per jaar," meldt
Davy. „Maar dan kan je er
ook dag ën nacht mee
werken!"
De kinderen hebben
brieven gestuurd naar hun
collega's in de drie andere
landen.
Sebastian: „Het gaat over
je hobby's, hoe je omgeving
er uitziet, welke muziek je
leuk vindt en wat je eet en
zo."
De buitenlandse kinderen
hebben maar een beperkt
idee over Nederland.
Evelien: „Ze denken, dat
we hier allemaal op klom
pen lopen en in molens
wonen."
Grote verschillen
Dat er grote verschillen
zijn tussên de verschillen
de scholen ontdekten de
kinderen al gauw.
Davy: „Ze vinden het hier
een paradijs, omdat wij
zoveel ruimte hebben."
Stijn: „Als ze dorst hebben,
mogen ze zomaar zonder
vragen iets te drinken pak
ken."
In Italië hebben ze alleen
's morgens school. Ook op
zaterdag. En 's middags
hebben ze vrij.
In de toekomst kunnen de
kinderen elkaar niet alleen
schrijven, maar ook zien!
De meester: „Dat gaat met
de video met microfoon. Je
kan dan achter het toetsen
bord een camera op jezelf
richten en zo kan je met
meerdere mensen op meer
dere plaatsen tegelijk over
leggen."
ROTTERDAM „Heel veel mensen belden van
hot naar her en werden van het kastje naar de
muur gestuurd," zégt Ada Kempe. Zij is,
maatschappelijk werkster bij bureau
vertrouwensarts. Samen met haar collega Ton
Houtman is haar werkgebied Noord-Zeeland en
Zuid-Rotterdam.
Ada: „Kindermishandeling kon je melden bij de
Raad voor de Kinderbescherming, bij de politie
en ook bij ons."
Dat is. voor hef publiek een onduidelijke situatie,
waarin verandering moet komen. Er is behoefte
aan een duidelijk meldpunt. En dat gaat er
komen. -
„We zijn nog in overleg met de Raad voor de
Kinderbescherming," zegt Ada. „Maar landelijk
komen er A.M.K.'s. Dat betekent Advies en
Meldpunten Kindermishandeling."
Anoniem melden
Het bureau vertrouwensarts zal verdwijnen en
opgaan in het A.M.K.
Er gaat nog meer veranderen.
Ada: „Voorheen konden de mensen zich bij ons
anoniem melden, maar bij de Raad voor de
Kinderbescherming moest je je melden met
naam en toenaam Dat hoeft straks niet meen
Bij het A.M.K. kan iedereen zich anoniem
melden."
Meestal melden buren of kennissen eën geval
van kindermishandeling.
„Wij hebben nu de plicht om de ouders binnen
vier weken op de hoogte te stellen, dat er een
melding is geweest."
Na een mélding voert Ada vaak een gesprek met
de ouders om te kijken wat er speelt en wat er
aan de hand is. Dat zijn meestal niet de gemak
kelijkste gesprekken.
Ada: „Het doel van zo'n gesprek is samen met de
ouders aan te-sturen op hulpverlening."
Lichtpuntjes
Ada vindt het zwaar werk, waar je wel eens
moedeloos van kan worden. „Maar wat we berei
ken is meegenomen. Zo moet je het maar zien
eigenlijk." Maar er zijn ook lichtpuntjes.
Ada: „Soms zijn de ouders heel opgelucht, Ms je
erover komt praten. Ze hebben zelf nooit de durf
gehad om naar een hulpverlener te stappen. Nu
kunnen ze hun verhaal kwijt. Nu is het
bespreekbaar geworden."
HEINKENSZAND - Wat is een gabber
Matthijs de Muynck (11) uit Heinkens-
zand weet het wel: „Een gabber houd^
heel veel van house en hardcore en gaat
vaak uit."
Volgens Matthijs hoeft een gabber niet
kaal te zijn en geen Aussi aan te
hebben. „Je kunt ook gabber zijn met
een bloempotkapsel en een spijkerbroek
aan, als je maar lekker uit je dak kan
gaan
Het zal duidelijk zijn: de muziek is het
belangrijkste. Matthijs luistert vooral
naar gemixte bandjes van een neef die
DJ is. Hakkühbar en gabber Piet is
dus echt van dat nepgedoe. Ik hou van
steviger, harder."
In Heinkenszand is een soos waar ze
house draaien en waar je op elke
leeftijd terecht kunt. „Maar als ik
twaalf ben kan ik naar veel meei
houseparty's!"
Geen drugs
Matthijs hoort ook wel eens iets
negatiefs over gabbers. Dan zeggen ze
Crosskampioen Rinus van de Ven: de bal of 80 cc.
foto Dirk-Jan Gjeltema
VLISSINGEN - De tank is*
leeg. Letterlijk en figuurlijk.
Na een loodzwaar seizoen zijn
Rinus van de Ven(9) en zijn
motor hard toe aan een beetje
rust. De 60cc Kawasaki staat
te glimmen naast het huis in
Vlissingen. Rinus zelf glimt
net zo hard. Van trots. En
terecht. Een paar weken gele
den pakte hij voor het eerst in
zijn motorcrossleven de Neder
landse titel.
In Helmond om precies te zijn.
„Het was het slot van een
fantastisch seizoen," vertelt
Rinus. Clubkampioen van
motorsportvereniging de Uit
laat uit Vlissingen. Zeeuws
kampioen in de 60 cc. Pakte in
september ook nog even de
overwinning mee in de strand-
cross voor de boulevard in
Vlissingen. Reed kriskras in
het hele land elft!) overwinnin-
samen met crossen. Maar er
zijn nu een paar profclubs, die
me graag willen hebben. Dus
zal ik moeten kiezen. Een
leventje als profvoetballer zie
ik wel zitten."
Zijn grote voorbeeld zijn de
broertjes De Nooyer. „Zo zou
ik het ook wel willen."
Betere motor
Voorlopig gaat hij nog even
door met beide sporten. Rijden
op een 80 cc motor trekt hem
ook wel aan.
„Je gaat veel makkelijker door
de knippen en scheuren. Ook
de vering is stukken beter dan
van de 60 cc motoren.
Winnen is volgens Rinus een
kwestie van lef en vooral
rijden met het kopje.
„Als je constant overal op het
circuit dezelfde snelheid rijdt,
dan win je."
foto Willem Mieras
gen bij elkaar en toen was
daar in Helmond als klap op
de vuurpijl de kampioenstitel.
„Ik kan het nog niet geloven,'
verzucht Rinus. Zijn lange
haren verspeelde hij door een
weddenschap en ook bij pa
ging de schaar er in. Achterop
de kruin is heel fraai het wed
strijdnummer 6 ingeschoren.
Kiezen
Achtentwintig kilo zwaar en
1 meter 27 lang is de titelhou
der in de 60 cc. En volgend
seizoen is er zelfs kans op de
80 cc. Bij Yamaha staan al
twee motoren op het crossta
lent te wachten.
Rinus heeft echter een enorm
probleem: Hij zal moeten
kiezen. „Voetballen vind ik
nog leuker dan motorcrossen,'
zegt hij. „Ik speel nu bij
Walcheren. Dat gaat goed
dat gabbers slecht zijn. „Alsof alle
gabbers aan de drugs zijn, maar dat is
niet zo. Ik ken zoveel gabbers die
geeneens roken."
Het boek van de journalistes Bleeker
en Van der Wal, Hakkuh en strak
staan, het gabbergevoel, komt ook tot
die conclusie.
Gabbers zijn enorm sociaal en voelen
zich één grote familie, zo staat er in het
boek.
Sommigen gebruiken inderdaad drugs,
maar dat is een fase, waar de meesten
weer uitkomen.
Matthijs weet niet hoe lang hij gabber
blijft.
„Zo lang ik de muziek leuk vind. Als er
nou straks punk in is, word ik niet
ineens punker!"
Het is ook niet zo dat hij alleen maar
met gabbers om wil gaan.
„Dat is zo'n onzin. Je hoeft niet per se
met gabbers bevriend te zijn. Je kunt
ook met skaters bevriend zijn. M'n bes
te vriend hier in het dorp is ook skater."
Matthijs de Muynck: beste vriend is skater.
