Per glijbaan
s, naar de
Schrijven op leesniveau
Twirl- en acrojuf in de dop
boek
Het leven van Robbert Jan
Swiers uit Middelburg
bestaat bijna helemaal uit
schrijven: „Vier Dagen per
week maak ik persberichten,
brochures en boekjes voor de
provincie, waar ik werk bij de
afdeling voorlichting. En
sinds de jaren tachtig schrijf
ik kinderboeken, waarvan het
eerste in 1994 uitkwam."
Paarden
Intussen staat op de omslag
van meer dan tien kinderboe
ken zijn naam en hij kan dan
ook royaal titels opnoemen,
zoals De kinderen van de
grote berg, SchitnmeLkaas en
koude thee en Pleegzus op
proef.
„Dat laatste boek gaat over
paarden en daar had ik
helemaal geen verstand van,
ik heb dus eerst iemand ge
raadpleegd die er veel van af
weet. Ik laat mijn manuscrip
ten ook altijd eerst door
en bedoeld om iets van te
leren. En kennis overbrengen
ligt me wel, dat zal wel;
komen omdat ik zelf onder
wijzer geweest ben."
Robbert Jan schrijft de
boeken in opdracht van een
uitgeverij: „Het niveau wordt
dan aangegeven, de dikte en
soms het thema, maar meest
al ben ik vrij in mijn onder
werpkeuze."
Greizelen
Zijn grote wens is om nog
eens een boek te schrijven dat
niet gebonden is aan zo'n
reeks: „Je wordt dan niet zo
meegezogen door bekende
schrijvers met grote namen.
Maar ja, uitgevers moeten je
werk leuk vinden en dat is
vaak persoonsgebonden. En
een uitgeverij is een commer
cieel bedrijf, een boek moet:
geld opbrengen. Ik weet dat
griezelen nu erg in is, maar
dat schrijf ik dus niet."
kinderen lezen, die zeggen
eerlijk wat ze ervan vinden
en dan weet ik wat ik moet
veranderen."
Voorlezen
En kennelijk slaan de boeken
van Robbert Jan goed aan:
„Ik kom steeds meer op
scholen om voor te lezen, dat
doe ik graag. In een groep
acht las ik voor uit Pleegzus
op proef, het was muisstil en
zo af en toe hoorde ik een
diepe zucht. Voor de afwisse
ling lees ik dan weer een
stukje om te lachen. Mijn stijl
is een mengeling van avon
tuur, humor en emotie. Ik
vind het leuk om een kind dat
in het ziekenhuis ligt heel erg
voor het voetlicht te halen."
Een paleis is ook niet alles. En als
je De kleine koningin is jarig van
Hilary McKay gelezen hebt weet je
waarom: er wonen ook lellebellerige
nik,smitten van hofdames die
vinden dat zij altijd alles moeten
doen; een ministersvrouw van wie
je niet mag verwachten dat ze iets
doet; de eerste minister die ronduit
zegt dat het eigenlijk niets
uitmaakt of hij Iets doet, en niet te
vergeten een kokkin die ai buik
krampen krijgt als ze nog maar aan
eten denkt.
Nogal wat kinderen hebben Hilary
McKay ontdekt als een interessan
te schrijfster van grappige, vrolijke
boeken over kinderen met wie je
vast graag bevriend zou zijn als ze
echt bestonden. Voor haar eerste
Hond Vrijdag kreeg ze vorig jaar
een Vlag en Wimpel. Het vervolg
erop heet Huize Haverman!. cn
daarin kom je opnieuw Robin
Brogan, zijn moeder, zijn vriendje
Daniël en hun raadselachtige buur
jongen Sun Dance tegen. In het
eerste hoofdstuk krij gt het hele
spul waterpokken en dat is het
begin van een spannende geschiet
denïs die op het nippertje goed
afloopt.
Inmiddels is ook over de kleine
koningin een tweede boek versche
nen. Het heet De' kleine koningin,
zoekt een vriendje en je hoeft niet
per se het eerste gelezen te hebben
voor je aan het tweede kunt begin
nen. In ietsje minder dan de helft
van het boek is de kleine koningin
ziek. Of beter... ze heeft een onge
lukje gehad. En het was haar eigen
schuld. Want wie gaat er nou per
glijbaan naar de ontbijttafel?!
Niemand toch? En zeker niet als
die glijbaan in het topje van het
allerhoogste torentje begint, met
boter is ingesmeerd en ook nog
eens zeven bochten heeft. Zoveel
waaghalzerij vraagt om ongeluk
ken. eiï dus stuitert de kleine
koningin met een vaartje van
veertig kilometer per uur op een
hoogte van vijf nieter tegen de
verste muur van de koninklijke
feestzaal: Mijn voet! auwauwauw
mijn voet! mijn voet! auwauwauw!"
Alles in dit boek gaat razendsnel.
Op de laatste bladzijde is de kleine
koningin achttien en trouwt ze met-
haar grote liefde. Met wie? Ja zeg...
zelf lezen!
De boeken komen uit in reek
sen als de Leeslijn, de Bison-
reeks en Zoeklicht: „Dat zijn
boeken die geschreven zijn
voor een bepaald leesniveau
Leuk is anders dus. Hoezo... leuk is
anders? Het hangt er maar van af
hoe je het bekijkt. Want zonder
haar vervelende paleisvolk zou er
voor de kleine koningin heus heel
wat minder te beleven zijn. En na
tuurlijk ook voor, ons -lezers van dit
vrolijke boek over een eigenzinnig
koninginnetje van tien, over haar
vriendje en tuinjongen Michiel, en
over haar koninklijke ezel, die ze op
een van haar onhandige velaar-
dagen gekregen had. Michiel was er
toen het hele land voor door
geweest en had zich door de aller
laatste onderdaan, (een woesteling)
zelfs voor eenduizend achthonderd
tweeën-negentig gulden vieren tach-
tig laten bedonderen.
Nou ja gebeurd is gebeurd. Niet
over zeuren. Vooral niet omdat het
de liefste koninklijke ezel van de
wereld blijkt te zijn en de
kleine koningin met hart en ziel
aan het beest verknocht was
gowjmkt.
Zo moeder-zot bovendien, dat het
hem fataal geworden zou zijn als
niet de koninklijke stalknecht net
op tijd...
Een radslag, spagaat of flikflak uitvoeren, is een
koud kunstje voor de elfjarige Aylin Tanfer uit
Vlissingen.
De superlenige Vlissingse werd tijdens een
bondswedstrijd in Ridderkerk, uitgeroepen tot ta
lentvolste twirlster van 1998.
Ondanks haar elf jaar, is ze al acht jaar lid van
de The Flushing Girls. Aylin: „Tijdens een Sin
terklaasoptocht zag ik de majorettes van deze
vereniging meelopen. Ik vond het zo leuk, dat ik
meteen lid geworden ben."
Elke dag traint Aylin op haar show. Ze begint
met een warming-up, om vingers en polsen soe
pel te maken. Daarna neemt ze, soms op de stoep
voor haar huis, de show een paar keer door.
Aylin: „Als ik buiten aan het trainen ben trekt
dat wel belangstelling; vooral van jongens."
Reputatie
Bij het twirlen zijn er onderdelen die je alleen
kunt doen en onderdelen die je samen met het
team doet. The Flushing Girls hebben al een aar
dige reputatie opgebouwd. Aylin: „Wij zijn op het
Nederlands Kampioenschap al verschillende ke
ren eerste geworden. Op het Europees Kam
pioenschap zijn we op een zevende plaats geëin
digd."
Voor de wedstrijden moet er altijd flink gereisd
worden. Haar wedstrijdkleding neemt Aylin mee
in een speciale hoes, want alles moet er natuur
lijk wel pico bello uitzien. De rest van haar spul
len gaat in de batontas.
Aylin: „Baton is de naam van het stokje dat we
tijdens de oefeningen gebruiken.De schoenen die
we aan hebben zijn twirlschoenen. Deze schoenen
hebben aan de onderkant gladde nopjes, zodat je
er goed op kunt draaien."
Naast het twirlen doet de soepele Vlissingse nog
aan acrogym. Ook hierin is ze erg goed. In deze
tak van sport deed ze inmiddels al mee aan het
NK en aan een demonstratie in Berlijn. Een reis
naar Zweden ligt deze zomer in het
verschiet.
Aylin: „Acrogym en twirlen is een heel goede
combinatie. Van acrogym word je erg lenig en
leer ik gymnastische oefeningen. Bij het twirlen
kan ik dat goed gebruiken. Ik gooi dan bijvoor
beeld de baton op en doe een overslag."
De twirlster van de toekomst is van plan om nog
lang door te gaan. Aylin: „Ik wil twirl- en acrojuf
worden!"
De boeken van Hilary McKay
worden uitgegeven, door Querido en kosten
eik 22,90. De tekeningen in de-< beide,
boeken over de klei ne, koning» n werden ge-
rnaakt door ITiJda Often.
Talentvolste twirlster Aylin Tanfer: buiten trainen trekt de aandacht.
foto Dirk-Jan Gjeltema
3* BA CdSk
r&£-viv.<5 Myê
&RG 7?"
W6ÊWD
boe NoeectfTe
va.N ©yQ&ART.,
BA IS Hu eeisJ
echt TeLevrité
BA DoeT
dansje
Soe oov
tAEÊDOE^
SNoefcTe
köRT...
BA -Z£<hT
ays'
JINSDAG 10 NOVEMBER 1998
