1A ZEEUWS
Festijnen
en festivals
F A J
Nr.16, vijfde jaargang - voorjaar 2023 GRATIS krant vol herinneringen Stichting Zeeuws Weerzien
-
Saar onttrok zich aan dat spek
takel. Ze stond achterin de ren
Pagina 6
Vriendschap in
t poëzie-album
door de andere kippen. En niet
zo zuinig ook. Ik had te laat in de
gaten hoe ernstig de zaak was.
bescheiden te wachten of er voor
haar misschien ook een graantje
zou overblijven. Gelaten, een
beetje in elkaar gedoken, wacht
te ze tot de zussenclan haar
ruimte zou geven.
Ik viel als een blok voor Saar.
Het verfrommelde kammetje
bovenop haar kop, de prachtig
gespreide tenen aan de poten
waarmee ze goed in de grond
kon krauwen, haar glanzende
diep roodbruine verenkleed.
Saar werd mijn troetelkip, ik
voelde me haar koene ridder.
Echter, de zussen in de ren die
niet mee mochten doen in het
circus, zagen de bevoorrechte
positie van Saar met lede ogen
aan. Nu ik er zestig jaar later
aan terugdenk: ze werden stik
jaloers. Het was enkele weken
voor Pasen toen ik zag dat er
veren verdwenen uit het achter
werk van Saar. Ze werd gepikt
Zomernummer:
Zodra het zonnetje feller ging
schijnen en de zomer in alle
hevigheid losbarstte, kregen
we de onbedwingbare behoef
te om naar buiten te gaan. Het
was de tijd van festijnen en
festivals, jeugd- en sport
kampen, muziekfestivals,
concerten in de muziektent
en in de staart van de zomer
het fruitcorso. Het zomer
nummer van Zeeuws Weer
zien gaat over festijnen en
festivals. Stuur uw herinne
ringen aan de redactie.
Postbus 33, 4350 AA Veere
Uiterste inzenddatum 31 mei
2023.
Pagina 11
We keken elkaar in de ogen en
we wisten het. Voortaan haalde
ik Saar bij elke voederbeurt uit
de ren en gaf haar een apart bak
je voer. Ze liet zich dat welgeval
len, leek er wat van op te krabbe
len, ging parmantiger lopen. Al
gauw was ik een groot deel van
de vrije tijd na school bij haar te
vinden. Ik leerde haar kunstjes,
ze sprong op mijn rug als ik op
handen en knieën voor haar ging
zitten, ze stapte elke keer tussen
mijn benen door als ik een stap
vooruit zette, ze sprong over een
stokje heen als ik daarmee tegen
haar borst tikte.
Ze heette Saar, of Saartje. Haar
ogen sprankelend bruingeel, als
brunette een prachtige bronzen
uitstraling, heerlijk gespierde
slanke benen waarmee ze goed
uit de voeten kon en een stem
die klonk als een klok, nou ja,
een veraf klokje. Wat een ver
schijning!
Ik ontmoette Saar voor het eerst
toen ik vijfjaar was, of daar
omtrent. Opeens was ze daar
met nog zes zussen. Saar was
de kleinste van het stel. Haar
zussen waren pronte tweepoters
die vanaf dag één vooraan ston
den. Als de voerbakjes werden
gevuld, was het een gekakel en
getok van jewelste, er werden
fikse klappen met de vleugels
uitgedeeld.
Op paaszaterdag vond ik Saartje
in de hoek van de ren. Helemaal
ineengedoken, verschrompeld.
Met hulp van mijn vader heb
ik haar op een jutezak in de
aardappelloods gelegd. Ze at
niet, dronk niet, haar ogen ver
dwenen steeds achter een geel
ooglid.
Saar, Saartje was mijn eerste
grote liefde.
Door haar ben ik definitief vege
tariër geworden.
Een eerste liefde roest nooit. In dit kakelverse
nummer van uw Zeeuws Weerzien laten we het
hart sneller kloppen. Die ogen waarin je ver
dronk, dat kokette wipneusje waarvan je niet
genoeg kon krijgen. Lieverd, schattebout,
maatje. We zijn een dik lentenummer lang ho-
teldebotel.
door Jan van Damme
Pagina 5
voor
-
M
Jan van Damme met zijn eerste liefde: Saartje
Bescheiden
1 *11
Weerzien
redactie@zeeuwsweerzien.nl
Kunstjes
Ineengedoken
'T -X
s
Kan het romantischer? Innig omstrengeld onder een boom in een bloeiende boomgaard in Zuid-Beveland. Dit koppeltje heeft
in het voorjaar van 1964 de lente in zijn hoofd en vlinders in zijn buik.
Foto: Jacqueline Midavaine, ZB Beeldbank Zeeland, rec. nr. 118865.
Helemaal hoteldebotel
